فقط دیدار کافی نیست
یکم- در این روزهای تازه‌سپری‌شده شمار قابل‌اعتنایی از مدیران ارشد اقتصادی دولت از جمله رییس دولت و نیز مقام ارشد پولی و ارزی و نیز وزیران اقتصاد و صمت با اعضای اصلی اتاق بازرگانی دیدار کرده‌اند. آیا قرار است اتفاقی بیفتد؟ مثلا چه اتفاقی قرار است بیفتد؟ شاید حالا دولت چهاردهم می‌خواهد به معنای واقعی بخش‌خصوصی را در قدرت تصمیم‌گیری کلان مشارکت دهد.
دوم- چرا چنین استنباطی می‌شود؟ واقعیت این است که بعید است دیوان‌سالاری ایرانی به این سادگی‌ها بخواهد بخش‌خصوصی را در قدرت سهیم کند. حالا بگویید چرا تصور می‌کنید که نهاد دولت و دیوان‌سالاران نمی‌خواهند بخش‌خصوصی را در جریان تصمیم‌های مهم مشارکت دهند؟
سوم- تجربه نشان داده است اعضای دولت‌های گوناگون- جز دولت‌های احمدی‌نژاد – هرگاه شرایط اقتصادی برایشان دشوار شده با بخش‌خصوصی مهربان شده‌اند و به محض اینکه وضعیت عادی شده این بخش را کنار گذاشته‌اند.
چهارم- شاید این دولت با دولت‌های گذشته تفاوت داشته باشد؟ بعید است که نهاد دولت بتواند حتی در این‌باره بدون لحاظ کردن خواست‌های نهادهای بالادستی کاری کند.
پنجم- دولت چه باید کند که بخش‌خصوصی به آن اعتماد کند؟ کار آسان است. بخش‌خصوصی در همه دیدارهایی که با مقام‌های ارشد اقتصادی داشته‌اند به چند خواسته تاکید کرده‌اند. اگر دولت واقعا می‌خواهد اعتماد بخش‌خصوصی را به دست آورد بهتر است درخواست‌های آنها را در عمل اجرا کند.
ششم- درخواست‌ها چیست؟ لغو قانون‌ها و مقررات مربوط به قیمت‌گذاری دستوری برای کالا و پول و نرخ بهره بانکی یکی از مهم‌ترین خواسته‌های بخش‌خصوصی واقعی است. به این ترتیب اگر دولت فقط وعده نمی‌دهد و فقط دیدار نمی‌کند بهتر است این خواسته بخش‌خصوصی را اجرایی کند.
