28 - 11 - 2019
فروش هازارد و پایان دوران طلایی چلسی
روزی روزگاری وقتی باشگاهی از علاقه باشگاهی دیگر به ستاره بزرگش آگاه میشد مدام این جمله را تکرار میکرد: «ما باشگاهی فروشنده نیستیم». این جمله در عمل همیشه بیمعنی بوده. هر باشگاهی حاضر است با قیمت مورد نظرش بازیکنانش را بفروشد، به خصوص در دوران قدرت ستارههای دنیای فوتبال.
وقتی بزرگترین باشگاههای جهان، بارسلونا و رئالمادرید، عملا چارهای غیر از فروش نیمار و کریستیانو رونالدو پیش رویشان نمیبینند، پس هیچ باشگاه دیگری نیست که از این خطر در امان باشد. بارسا و رئال البته همچنان در بالاترین سطح این زنجیره غذایی قرار دارند و در سالهای اخیر بسیاری از ستارههای لیگ برتر را شکار کردهاند؛ از رونالدو و لوئیس سوارز گرفته تا گرت بیل و لوکا مودریچ و سسک فابرگاس و فیلیپه کوتینیو. این قانونی نانوشته است: وقتی رئال یا بارسا به ستارهای علاقهمند میشوند به ندرت در صید آن ناکام میمانند. طعمه بعدی حالا ادن هازارد است که به نظر میرسد در تابستان راهی برنابئو خواهد شد. از دست دادن این ستاره بلژیکی ضربه سختی به آبیپوشان لندن خواهد زد، نه فقط به خاطر ارزش او در زمین، بلکه به این دلیل که چلسی واقعا باشگاهی فروشنده نیست. از دوران رومن آبراموویچ به بعد و حتی یک دهه قبل از آن، به سختی میتوان بازیکنی را پیدا کرد که چلسی برخلاف میلش از دست داده باشد. بله، در یک دهه اخیر نامهای بزرگی استمفوردبریج را ترک کردهاند، اما برای مثال فروش آرین روبن و خوان ماتا به دلیل خارج شدنشان از برنامههای ژوزه مورینیو بود. چلسی کوین دیبروینه و محمد صلاح را هم خیلی زود از دست داد، ولی حس باشگاه بر این بود که گزینههای بهتری از این دو پدیده هنوز به اوج نرسیده وجود داشت. در این بین بعید است هواداران چلسی چندان دلشان برای اسکار و تیبو کورتوا هم تنگ شود؛ حس و حالی که دقیقا یونایتدیها و آرسنالیها و لیورپولیها و تاتنهامیها بعد از از دست دادن رونالدو و فابرگاس و سوارز و بیل داشتند.این باشگاهها با پشت سر گذاشتن چنین تجربیات تلخی عادت به بازسازی خودشان کردهاند. اما برای چلسی چنین شرایطی کاملا غیرطبیعی و تازه به نظر میرسد. پس اگر چلسی هازارد را از دست بدهد چطور به زندگی ادامه خواهد داد؟ در باشگاه چلسی فرهنگ بازیکنسازی چندانی وجود ندارد. آینده مائوریتسیو ساری هم در بریج همچنان نامشخص است. چلسی با محرومیت از ورود به دو پنجره نقلوانتقالات پیش رو هم مواجه است و با رفتن مایکل امنالو، سیاست خرید و فروشهای باشگاه هم دچار آشفتگی شده. برای همین در چنین شرایط نابسامانی رفتن هازارد میتواند ضربهای سختی به تیمش بزند و عواقبی فاجعهآمیز به جای بگذارد.هازارد بازیکن چندکارهای فوقالعاده است. او این فصل بیشترین پاس گل را در لیگ برتر داده و بیشتر از هر بازیکنی در بالاترین سطح فوتبال انگلیس رقبای روبهرویش را دریبل زده. از دست دادن هازارد به این معنا خواهد بود که چلسی باید دنبال حداقل دو بازیکن با کیفیتی متفاوت و مکمل هم برای جانشینی او بگردد. پیدا کردن چنین بازیکنانی به هیچ وجه کار سادهای نیست، آن هم برای باشگاهی که دیگر به نظر نمیرسد جزو گزینههای اول ستارههای درجه یک باشد. بدین ترتیب چلسی مجبور میشود دنبال پدیدههایی که هنوز بدل به نامی بزرگ نشدهاند بگردد. با همین فلسفه بود که پیوستن کریستین پولیسیک در پایان این فصل به جمع آبیپوشان لندن ماهها پیش قطعی شد. اما در مقایسه باهازاردی که سال ۲۰۱۲ به چلسی پیوست، وینگر آمریکایی بوروسیا دورتموند در راه پیشرفت و بلوغش هنوز خیلی عقبتر است.هازارد در تمام سالهایی که برای چلسی بازی کرده ثباتی قابل قبول داشته. در این میان فقط باید فصل ۲۰۱۶- ۲۰۱۵ را کنار بگذاریم. وابستگی چلسی به هازارد در این فصل هم بیش از هر دوران دیگری بوده. بعد از اینکه طرحهای تاکتیکی فلسفه فوتبال ساری در تیم جدیدش خیلی زود از کار افتاد، راهکار چلسی در بعد هجومی عملا رساندن توپ به ستاره بلژیکیشان شد. هیچکدام از همبازیهای هازارد مثل او جای ثابتی در ترکیب تیم ساری ندارند، نه اولیویه ژیرو، نه گونزالو هیگواین، نه متئو کوواچیچ، نه روبن لوفتس- چیک، نه راس بارکلی، نه کالومهادسون- اودوی و نه پدرو و ویلیان.هازارد این فصل در ۱۳ تا از بازیهای لیگ به عنوان بهترین بازیکن زمین از سوی هواسکورد، انتخاب شده. در این جدول نزدیکترین بازیکنان به او رحیم استرلینگ و صلاح هستند، هر کدام با ۸ بار کسب این عنوان. این آمار وابستگی شدید چلسی به ستاره بلژیکیاش را نشان میدهد و بیانگر این خطر است که اگر هازارد طبق تمام پیشبینیها در تابستان لندن را به مقصد مادرید ترک کند، شاید دوران طلایی تیم آبراموویچ هم به پایان برسد.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد