28 - 04 - 2022
فرهنگیان و وزیرشان پس از استیضاح
وزیر آموزشوپرورش بنا به درخواست شماری از نمایندگان چهارشنبه گذشته استیضاح شد. این رویداد در نبود رییسجمهور و رییس مجلس انجام گرفت. نبود این دو، سخنان برخی نمایندگان یا فرادستان دولتی پیش از استیضاح و چند نشانه دیگر، کم و بیش روشن میکرد که وزیر رای نمایندگان را برای ماندن در وزارتخانه به دست خواهد آورد. بر کسی پوشیده نیست آنچه که در مجلس روی داد، پیامد لابیهای دولت با فراکسیونهای قدرتمند مجلس بود و لابی هم یعنی چانهزنی دو سوی دعوا برای امتیاز دادن و گرفتن. این امتیازها از گرفتن امکانات آموزشی برای حوزه انتخابی نمایندگان تا توافقهای سیاسی مهم میان جناحهای حاکم گسترده است. اما در این میان فرهنگیان کجا هستند؟ همچنین وزیر پس از رای اعتماد دوباره مجلس در چه موقعیتی قرار خواهد گرفت و چه میتواند انجام دهد؟
سال گذشته آموزشی، وزارتخانه آموزشوپرورش تقریبا بحرانی بود. کم بودن دستمزدها و تبعیضهای تاریخی، ورود و گسترش نرمافزارهای گوشیهای همراه و همبستگی ناشی از آن، فضای نسبتا باز سیاسی و… توانست زمینهای را فراهم کند که فرهنگیان فریادهای فرو خورده چندین ساله خویش را با «تجمعهای سکوت» به گوش جامعه و فرادستان برسانند. گرچه اعتراضهای درازمدت فرهنگیان دستکم برای برخی از نمایندگان بهانهای شد برای استیضاح وزیر اما بسیاری از معلمان استیضاح را سیاسی دانسته و با اینکه دل پری از شرایط داشتند اما با استیضاح و استیضاحکنندگان همدل و همراه نبودند. حرکت صنفی فرهنگیان نشان داده که سیاسی نیست و از دل فشارهای اقتصادی و تبعیضها و کمبودها سر برآورده و به این جناح و آن جناح وابستگی ندارد. گرچه بیگمان همه فرهنگیان نگاه سیاسی دارند و دست بر قضا این نگاه بیشتر به سوی دولت است تا جناح مخالف! اما خواستههای صنفی آنها معیشتی- منزلتی بوده و سیاسی نیست که شوربختانه تاکنون از سوی هیچیک از جناحها پاسخ درخوری نگرفته است بنابراین اگر دولت و وزیر تنها در پی آرام کردن نمایندگان و جناح مخالف هستند بیگمان یک کامیابی نسبی به دست آوردهاند. اما دشواری اصلی دولت و آموزشوپرورش نارضایتی گسترده و ریشهدار فرهنگیان است که بیگمان پایههای مشروعیت و مقبولیت یک وزیر و تیم همراهش است. آنچه که تا امروز و پس از آرامش حاکم بر فرهنگیان و آموزشوپرورش پس از ماهها اعتراض دیده و شنیده میشود، بیعملی وزیر در پاسخگویی به خواستههای فرهنگیان است. اگر در پی پاسخ به پرسش دوم یادداشت یعنی رفتار وزیر پس از رای اعتماد باشیم، میتوان به وزیر سفارش کرد که در پی توانمندسازی پایههای مشروعیت و مقبولیت خویش باشد و خواستههای بحق فرهنگیان را پیگیری کرده و پاسخ درخوری به آنها بدهد. گرچه فرهنگیان سالهاست از تبعیض و نادیده شدن، نالان و معترضاند و خواستههایشان با گذشت زمان افزایش یافته و متراکم شده است اما نیک میدانند که از میان برداشتن همه این گرفتاریها یک روزه و یکشبه امکان ندارد. بنابراین وزیر آموزشوپرورش، تیم همراه او پیش و بیش از آنها دولت و رییسجمهور روحانی باید راهکارهایی را برای برون رفت از بحران کنونی برگزینند که بتواند به فرهنگیان اطمینان دهد فرادستانشان در پی رضایت آنها هستند. برنامههای دولت کوتاهمدت و بلندمدت خواهد بود. برنامههای کوتاهمدت میتواند انجام وعدههایی باشد که در هنگام اعتراضها مطرح شد. مانند برگرداندن مقرری ماه اول، اجرای طرح رتبهبندی فرهنگیان، افزایش ضریب فوقالعاده شغل به ۱۵۰۰ تا ۲۰۰۰، پرداخت حق مسکن، حق خوراک و پوشاک، حق آمد و شد و…. از سوی دیگر برنامههای درازمدت میتواند افزایش بودجه آموزشوپرورش و افزایش میانگین دستمزد فرهنگیان با خط فقر نسبی، به سامان کردن شرایط محیط کار مانند کاهش شمار دانشآموزان هر کلاس، ساماندهی به کلاسها و مدرسههای فرسوده، پدیدآوری زمینههای درخور برای آموزش با کیفیت، پایان دادن به اصرار بر خصوصیسازی آموزش و تعدیل نیرو، فراهم کردن زمینه تحصیل رایگان بر پایه اصل«۳۰» قانون اساسی و…
بیگمان امروز و در آغاز تابستان زمینه برای اجرای برنامههای کوتاهمدت بیش از هر زمان دیگری فراهم است. وزیر بازگشته از آزمون استیضاح سیاسی باید بداند که سه ماه آنچنان طولانی نیست که از لحظه لحظه آن بتواند چشمپوشی کند.
*عضو کانون صنفی معلمان ایران
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد