شناسه خبر : 224869
16 - 10 - 2016
16 - 10 - 2016
فرجام تکراری
مسعود سلیمی- وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، نامی که پس از انقلاب بر وزارتخانه فرهنگ و هنر نهاده شد، از آغاز کار تا امروز و چه بسا بیشتر به خاطر ماهیت بحثبرانگیز و تفسیرمآبانه «فرهنگ» با چالش روبهرو بوده است، به عبارتی وزارتی که بیشتر با نام مخفف «ارشاد» از آن یاد میشود، بیش از بقیه زیرمجموعههای دولت یا دستکم در زمره یکی از وزارتخانههایی طبقهبندی میشود که همواره روی لبه تیغ راه رفته و میرود. با نگاهی به کارنامه افرادی که تاکنون بر صندلی وزارت ارشاد نشستهاند، درمییابیم که به ندرت پیش آمده که کارشان را بیحرف و حدیث به پایان برده باشند، در واقع صندلی وزارتخانه نبش صفیعلیشاه و در یکقدمی بهارستان از نوعی است که نشستن روی آن اصلا کار راحتی نیست. در طول این سالها، عملکرد وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به تعبیری چوب دو سر طلا را به ذهن متبادر میکند، به این معنا که هم از سوی اهالی فرهنگ و هنر و خدمتگیرندگان آن با انتقاد و نکوهش روبهرو بوده و هم از سوی مخالفان و منتقدین و به نوعی اصولگرایان و اصلاحطلبان و بالاتر از آن از سوی مقامات بلندپایه نظام با واکنشهای تند و انتقادی آشکار و پنهان دست به گریبان بوده است و گاه هم پیش آمده وزیر ارشاد در طیف خود و در دایره دولت متبوعش هم ساز ناساز به حساب آمده و به چالش کشیده شده است.ماجرای وزیر ارشاد در دولت تدبیر و امید هم مانند بسیاری از سریالهای رسانه ملی، به نظر میرسد فرجامی تکراری داشته باشد چراکه علی جنتی از جمله وزرای ارشادی است که از همه طرف زیرتیغ انتقاد و نکوهش بوده است.وزرای ارشاد در سالهای پس از انقلاب، کمتر در ذهن حاکمیت و اهالی فرهنگ توامان خاطرهای خوش به جای گذاشتهاند و در این راستا علی جنتی چه استعفا دهد و چه تا پایان کار دولت بماند، در چالش با «فرهنگ» به مانند بسیاری از اسلاف خود، گذرش به کوچه بنبست رسیده و خواهد رسید.
massoudmehr@yahoo.fr
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد