30 - 03 - 2020
عاملان گسترش فقر در ایران
فتحالله بیات* – کارگران و کارمندان اقشار آسیبپذیر و قشر پایین جامعه محسوب میشوند و از این رو هر تلاطم قیمتی روی کالاها و محصولات مصرفی در کشور اتفاق بیفتد این اقشار اولین و بیشترین زیان را متقبل میشوند. مشکلات کارفرمایان نباید با موضوع دستمزد کارگران آمیخته شود و کارفرمایان مشکلات خود را درباره تولید و مواد اولیه و گرانی ارز باید با وزارتخانههای صنعت، معدن و تجارت، کار و دارایی و بیمه و در یک کلام دولت حل و فصل کنند. اما متاسفانه تاکنون هیچ اقدامی از سوی دولت مبنی بر کاهش معضلات در این بخشها نه شنیده و نه دیده شده است. التهاب و نوسانات شدید در بازار ارز، افزایش قیمت دلار، سقوط ارزش پول ملی و به تبع آن افزایش سرسامآور قیمتکالاها، قشرهای کمدرآمد را با مشکلات جدیتری برای تامین مایحتاج روزانهشان مواجه کرد و مساله فقر در ایران را هر چه بیشتر به صدر موضوعات مورد مناقشه کشاند. قیمت کالاها در روزهای پایانی فروردینماه گذشته، همزمان با تلاطمات ارزی، سیر صعودی خود را تاکنون آغاز کرده و هنوز به پایان نرسانده و همگام با افزایش قیمت ارز روز به روز بر شتاب آن افزوده شد. این در حالی است که دستمزد کارگران در سالجاری تغییری نکرده و قدرت خرید آنان و دیگر قشرهای کمدرآمد جامعه تحت تاثیر شرایط موجود کاهشی حدود ۷۵ درصدی داشته است. قدرت یک جامعه به میزان تشکلیافتگی آن است. ما باید عوامل و زمینههایی را که میتواند این جامعه را توانمند سازد شناسایی و معرفی کنیم هرچند به قیمت اینکه آن تشکلیافتگی به رسمیت شناخته نشود. برخی کارفرماها که تنها اسم کارفرما را یدک میکشند و یکشبه کارفرما شدهاند به کارگر به چشم یک ابزار کار نگاه میکنند و شخصیت و کرامت انسانی او را زیر سوال میبرند. در مقابل خیلی از کارفرمایان واقعی که از کارگری کارفرما شدهاند کارگری را که با سختی زندگی میکند درک میکنند. امروز حساسیت شورایعالی کار به این دلیل است که سبد معیشت خانوار کارگری خالی است و کارگران با حداقلها زندگی میکنند. متاسفانه هفتهای نیست که کارگران به ما مراجعه نکنند و از پایین بودن حقوق و افزایش هزینههای زندگی و نگرفتن سبد حمایت غذایی گلایه نکنند.
* رییس اتحادیه کارگران قراردادی و پیمانی کشور
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد