ضرورت حمایت بیمه‌گران از اقتصاد آبی
جهان‌صنعت- اولریک دکوئن (Ulrike Decoene) رییس بخش ارتباطات، برند و پایداری در شرکت AXA مقاله‌ای در خصوص حمایت از اقتصاد آبی (Blue Economy) در پروجکت سیندیکیت نوشته است. مشروح این مقاله را در ادامه می‌خوانید:
پیگیری اقتصاد آبی پایدار مستلزم ایجاد تعادلی ظریف میان بهره‌برداری از منابع اقیانوسی و احترام به مرزهای طبیعی آن است، به‌ویژه در شرایط بحرانی کنونی اقلیمی. شرکت‌های بیمه باید از ابزارهای موجود خود استفاده کرده و ابزارهای جدیدی توسعه دهند تا از منافع اقتصادی و سلامت دریایی محافظت کنند.
پاریس- اقیانوس که بیش از ۷۰درصد از سطح زمین را پوشش می‌دهد، برای سلامت جهانی، تنظیم اقلیم و مهم‌تر از آن، ثبات اقتصادی، ضروری است. اقیانوس حدود ۳۰درصد از انتشار گازهای گلخانه‌ای جهان را جذب می‌کند و میزبان اکوسیستم‌های متنوعی است که معیشت‌های بی‌شماری را تامین می‌کنند. بنابراین دنبال‌کردن یک اقتصاد آبی پایدار فرصتی برای هم‌راستا کردن حفاظت از اقیانوس با رشد اقتصادی در بخش‌های حیاتی مانند شیلات، گردشگری و انرژی‌های تجدیدپذیر فراهم می‌کند.
تحقق این هدف مستلزم ایجاد تعادل دقیق میان استفاده از منابع اقیانوسی و احترام به مرزهای طبیعی آن است، به‌ویژه در شرایطی که بحران اقلیمی رو به وخامت است. تخریب ناشی از فعالیت‌های انسانی، ریسک‌های اکولوژیکی و اقتصادی قابل‌توجهی ایجاد می‌کند. افزایش سطح آب دریاها، شدت‌گرفتن طوفان‌ها و فرسایش سواحل، زیرساخت‌ها را تهدید کرده و جوامع ساحلی را در معرض ویرانی قرار می‌دهند. از دست رفتن تنوع زیستی، گرم‌شدن و اسیدی‌شدن اقیانوس‌ها، اکوسیستم‌های دریایی را مختل کرده، جذب کربن و تولید اکسیژن را کاهش می‌دهد و به صنعت شیلات و گردشگری لطمه می‌زند. اکنون بیش از هر زمان دیگری، یک رویکرد پایدار به مدیریت اقیانوس برای محافظت از منافع اقتصادی و سلامت دریایی ضرورت دارد.
در این زمینه، شرکت‌های بیمه هم مسوولیت دارند و هم ابزار لازم را در اختیار دارند تا از مشتریانی که در فعالیت‌های اقتصاد آبی مشارکت دارند حمایت کنند؛ فعالیت‌هایی که با وخامت سلامت اقیانوس، کمتر قابل بیمه‌شدن شده‌اند. رویدادهای شدید اقلیمی- به‌ویژه سیل‌های فزاینده- منجربه افزایش خسارات و ادعاهای بیمه‌ای می‌شوند و حتی ممکن است هزینه بیمه برخی دارایی‌ها را به‌حدی بالا ببرند که بیمه‌پذیر نباشند. تخریب اکوسیستم‌های دریایی نیز این روند را تشدید کرده و از میزان محافظت طبیعی سواحل می‌کاهد. برای اینکه کسب‌وکارهای اقتصاد آبی بتوانند بیمه مقرون‌به‌صرفه دریافت کرده و با ریسک‌های فزاینده ناشی از کاهش سلامت اقیانوس مقابله کنند، بیمه‌گران باید مدل‌های ارزیابی ریسک خود را تطبیق داده و حفاظت از دریا را به اولویت تبدیل کنند.
در وهله اول، این شرکت‌ها باید به اهمیت طبیعت در مدیریت ریسک بلایای طبیعی و سازگاری با اقلیم- به‌ویژه در مناطق آسیب‌پذیرتر- اذعان کنند. برای مثال، صخره‌های مرجانی و جنگل‌های مانگرو باعث کاهش سیل و تضعیف شدت طوفان در جوامع ساحلی می‌شوند، علاوه‌بر اینکه مزایای متعددی چون جذب کربن و حمایت از صنایع محلی نیز دارند. برای حفاظت از این سرمایه‌های طبیعی و معیشت‌هایی که به آنها وابسته‌اند، بیمه‌گران می‌توانند بیمه‌های پارامتریک ارائه دهند؛ بیمه‌هایی که به‌جای جبران خسارت واقعی، بودجه از پیش‌تعیین‌شده‌ای را پس از وقوع بلایای شدید طبیعی به‌سرعت آزاد می‌کنند.
چنین برنامه‌ای از جامعه ماهیگیری مایا که مسوول بازسازی و حفاظت از جنگل‌های مانگرو سن‌کریسانتو در مکزیک هستند، حمایت می‌کند. در صورت وقوع طوفان، غرامتی تا سقف ۱۰۰۰۰۰ دلار به‌طور خودکار فعال می‌شود، اگرچه مقدار آن بسته به شدت باد و نزدیکی حادثه به منطقه تحت حفاظت متفاوت است و هدف آن پوشش هزینه‌های تعمیرات است. این روند باعث می‌شود اعتبارات کربنی‌ای که فعالیت‌های این جامعه را تامین مالی می‌کنند پایدار بمانند و امکان پرداخت هزینه بیمه در وهله اول فراهم شود.
روش نوآورانه دیگر، استفاده از تبادلات بدهی در ازای حفاظت از طبیعت (debt-for-nature swaps) است؛ بدین صورت که کشورها می‌توانند بخشی از تعهدات بدهی خود را کاهش دهند، مشروط بر آنکه به حفاظت از محیط‌زیست دریایی متعهد شوند. نمونه خوبی از این رویکرد، پروژه تبدیل بدهی باهاماست که در آن یک سرمایه‌گذار خصوصی و یک بانک توسعه چندجانبه نقش تضمین‌کننده مشترک را ایفا می‌کنند و شرکت AXA XL – زیرمجموعه‌ای از گروه AXA که من در آن مشغول به کار هستم – بیمه اعتباری ارائه می‌دهد. با کاهش ریسک این نوع تبادلات، شرکت‌های بیمه می‌توانند فشار اقتصادی را از دوش دولت‌ها برداشته، فضای مالی لازم برای حفاظت از اکوسیستم‌های دریایی و تقویت اقتصادهای محلی مبتنی‌بر گردشگری و شیلات پایدار را فراهم کنند. بدیهی است که شرکت‌های بیمه باید به سایر مشکلات بحرانی که سلامت اقیانوس را تهدید می‌کنند- مانند آلودگی پلاستیکی و انتشار گازهای گلخانه‌ای- نیز رسیدگی کنند. این می‌تواند شامل تعامل با مشتریان برای ترویج شیوه‌های پایدار و سرمایه‌گذاری در پروژه‌هایی باشد که اثرات اقلیمی حمل‌ونقل دریایی، گردشگری و سایر بخش‌های پرآلاینده را کاهش می‌دهند.
بیمه‌گران ابزارهای دیگری نیز برای پیشبرد رشد پایدار در اقتصاد آبی در اختیار دارند. آنها می‌توانند محصولات بیمه‌ای خاصی مانند بیمه آبزی‌پروری ارائه دهند تا از مزارع پرورش ماهی در برابر شیوع بیماری، تغییرات شرایط آبی و سایر ریسک‌های زیست‌محیطی محافظت کنند. همچنین می‌توانند بیمه‌نامه‌هایی برای مزارع آبزی‌پروری بسته‌شده (closed aquaculture farms) ارائه دهند که از ورود پساب‌های مضر به محیط دریایی جلوگیری می‌کنند. به همین ترتیب، بیمه کردن فناوری‌های پاک نوآورانه مانند سامانه‌های پیشرانش با کمک باد (wind-assisted propulsion systems) که پتانسیل قابل‌توجهی برای کاهش انتشار CO2 و مصرف سوخت دارند، می‌تواند گذار به آینده‌ای سبزتر در حمل‌ونقل دریایی را تسریع کند.
توسعه اقتصاد آبی شکوفا و پایدار نیازمند اقدامات معنادار و هماهنگ، مبتنی‌بر توصیه‌های علمی است. در همین راستا، شرکت‌های بیمه باید در تحقیقات مرتبط با سکونت در مناطق ساحلی، شیلات، آبزی‌پروری، کربن آبی و تغییرات اقلیمی سرمایه‌گذاری کنند و همچنین در تلاش‌ها برای توسعه فناوری‌های نوین حفاظت دریایی- همانطورکه ما در صندوق تحقیقات AXA انجام می‌دهیم- مشارکت داشته باشند.
شتاب در حمایت از اقتصاد آبی در حال افزایش است. در کنفرانس این هفته سازمان ملل متحد درباره اقیانوس‌ها در شهر نیس، بیمه‌گران و سرمایه‌گذاران باید از این حرکت استفاده کرده و الزامات اقلیمی و اقتصادی را هرچه بیشتر با یکدیگر همسو کنند. برای تضمین آینده‌ای پایدار برای اقیانوس‌ها و جوامعی که به آنها وابسته‌اند، حفاظت دریایی و رشد اقتصادی باید همزمان پیش بروند.
