9 - 11 - 2019
صنعت سردرگم
«جهانصنعت»- اگرچه صنعت پوشاک یکی از ارزآورترین صنایع در دنیا محسوب میشود اما در ایران شرایط بهگونهای پیش رفته که نه تنها ارز چندانی از این بابت نصیب اقتصاد نمیشود بلکه بازار با عدمرضایت تولیدکنندگان و مصرفکنندگان روبهرو است. کیفیت پایین، قیمتهای بالا، دوخت نامناسب و تنوع پایین از جمله موضوعاتی است که در بازار پوشاک مردانه و زنانه به شدت مشهود است اما با این حال برای ساماندهی بازار پوشاک اقدام خاصی نمیشود. این در حالی است که چندی پیش ممنوعیت واردات پوشاک به عنوان ابزاری برای کمک به تولیدکنندگان داخلی از سوی دولت مورد استفاده قرار گرفت اما در نهایت نتوانست وضعیت این بازار را با بهبود مواجه کند. این اقدام علاوه بر اینکه آمارهای رسمی پوشاک را به آمارهای غیررسمی تغییر داد، باعث شد تا چند تولیدکننده داخلی بازار را به صورت انحصاری در اختیار بگیرند و کالاهای خود را با قیمتهای بالا به فروشندگان عرضه کنند.
در حالی که به گفته فروشندگان پوشاک، تغییر خاصی در کیفیت کالاهای تولیدی داخلی به وجود نیامده و تنها تغییری که حاصل شده، در حوزه افزایش قیمتها بوده است؛ موضوعی که همان تعداد اندک مشتری در بازار را نیز فراری داده و به سمت خرید از دستفروشان هدایت کرده است. در واقع در شرایط فعلی شاهد این هستیم که در برخی موارد اجناس تولیدی با افزایش قیمت ۲۰۰ درصدی به مصرفکننده عرضه میشود. این افزایش قیمت گاهی از سوی تولیدکننده رخ میدهد و ضرر فروشنده را به دنبال دارد و گاهی در زنجیره توزیع اتفاق میافتد و سود زیادی را نصیب واسطهها و دلالان میکند اما در نهایت این مصرفکننده است که باید تاوان کمکاریهای دولت در بازار را پس دهد.
ناهمخوانی قیمتها با جیب مصرفکننده
گشتوگذاری در بازار نشان میدهد که قیمت پوشاک و کالاهای مورد نیاز مردم در این حوزه هیچ همخوانیای با جیب مصرفکننده ندارد.
به عبارت دیگر قدرت خرید مصرفکنندگان به نسبت سالهای گذشته آنچنان کاهش پیدا کرده که نمیتوانند طبق روال سابق حتی به صورت فصلی پوشاک مورد نیاز خود را خریداری کنند. در این خصوص البته تولیدکنندگان بر این عقیده هستند که بیتوجهی دولت به حوزه تولید، موجب افزایش قیمت تمام شده آنها شده به طوری که آنها چارهای ندارند که اجناس خود را به سبک و سیاق سابق و حتی با کیفیت پایینتر نسبت به گذشته با قیمتهای بالا به بازار عرضه کنند.
تولیدکنندگان معتقدند که تاکنون دولت هیچ گام موثری برای حمایت از تولید داخلی پوشاک برنداشته است. به طوری که در شرایط فعلی تولید کشور در این حوزه رقابتپذیر نیست. به عبارتی، هزینه سرمایه تولید بالاست اما گردش مالی به علت نبود بازار فروش در واحدهای تولیدی کند است. این در حالی است که در سایه کمکاریهای دولت در این خصوص، برندهای سطح پایین خارجی با مجوز قانونی و بیحساب و کتاب وارد کشور میشوند.
بازار بیدروپیکر
گلایه تولیدکنندگان از شرایط موجود در حالی است که در مقابل صاحبنظران اقتصادی معتقدند راه مبارزه با قاچاق، بالا بردن کیفیت و کمیت تولید داخل و رقابتی کردن آن است، زیرا برای مبارزه با قاچاق کالا باید هزینه آن را آن قدر افزایش داد تا واردات قاچاق دیگر به صرفه نباشد. به باور کارشناسان، روشهای حمایتی تنها تامین مالی نیست، بلکه میتواند اصلاح قوانین دست و پا گیر باشد. در این میان لازم است تجربه کشورهای موفق از جمله ترکیه، چین و بنگلادش در این زمینه مورد بررسی قرار گیرد تا بتوان اقدامات موثری را در این حوزه به کار گرفت و از آزمون و خطا دوری کرد. اما واقعیت این است که در حال حاضر دولت بستر مناسبی برای این صنعت ایجاد نکرده به طوری که صنعت پوشاک برای همه تولیدکنندگان مقرون به صرفه نیست و تنها برای عدهای انگشتشمار که بازار را در سیطره خود قرار دادهاند، سود کلان به دنبال دارد. در این میان شاهد این هستیم که قاچاقچیان پوشاک نیز همچنان از این بازار بیدروپیکر بهره میبرند.
بنابراین اگرچه صنعت پوشاک در کشور ما قابلیت توسعه دارد، اما شاهد این هستیم که در حوزه تولید حمایتی از سوی دولت صورت نمیگیرد و حتی دستورالعملهای ساماندهی بازار پوشاک نیز به درستی اجرایی نمیشود. به همین دلیل است که ایران در حوزه توسعه صنعتی نتوانسته به موفقیتی دست پیدا کند و بازار خود را به رقبا واگذار کرده است. این در حالی است که توسعه بسیاری از کشورها و انقلابهای صنعتی از بخش نساجی بوده و حتی کشور ترکیه با توسعه صنعت نساجی خود مسیر پیشرفت صنعت را آغاز کرده است.
افزایش قیمت ۲۰۰ درصدی از تولید تا مصرف
بنابر آنچه گفته شد، دولت هیچ مکانیسمی برای حل مشکلات بخش پوشاک ندارد و نمیداند که واحدهای تولید پوشاک چه مشکلاتی دارند. از طرفی متولیان بازار پوشاک نیز نتوانستند اقدام کارگشایی در این خصوص انجام دهند.
به طوری که در نهایت بازار ارزآور پوشاک به محلی برای جولان کالاهای بنجل و گرانقیمت تبدیل شده است.
بر همین اساس معاون هماهنگی امور اقتصادی استاندار تهران با بیان اینکه گاه روند افزایش قیمت تمامشده پوشاک از زمان تولید تا مصرف به ۲۰۰ درصد میرسد، تصریح کرد: در صورتی که مدیران این بخش نمیتوانند وضعیت موجود را ساماندهی کنند، کنار بکشند تا افراد صاحب صلاحیت وارد کار شوند.
محمد امامیامین اظهار کرد: ما مشکلات بسیاری در حوزه پوشاک داریم از جمله اینکه هنوز خوشهبندی آن اتفاق نیفتاده و برندسازی نیز رخ نداده، در حالی که ۳۰ سال است شاهد حضور یک مدیریت ثابت در اتحادیه پوشاک هستیم.
معاون هماهنگی امور اقتصادی استاندار تهران گفت: دلیل این حضور ۳۰ساله را نمیدانم و در حال بررسی هستم اما علم مدیریت یک نفر به هر میزان هم که توانایی بالایی داشته باشد، در یک زمینه خاص پس از چند سال تمام میشود. وی اظهار کرد: هماکنون یک تولیدکننده نمیتواند بهراحتی مدیر اتحادیه را ببیند و این مدیر مباشرانی برای پاسخگویی انتخاب و حالتی قدسی برای خود ایجاد کرده است.
مدیران نابلد کنار بکشند
معاون استاندار تهران اضافه کرد: زمانی که مدیری میبیند در حوزه کاری خود مشکلاتی وجود دارد، باید برای ساماندهی آن اقدام کند. امامیامین با بیان اینکه بخش پوشاک ساماندهی نشده است، گفت از متولیان این حوزه میخواهیم اگر توان اداره این صنف را ندارند، کنار بکشند.
معاون هماهنگی امور اقتصادی استاندار تهران صنف پوشاک این استان را خانوادهای بزرگ با چندین هزار واحد تولیدی برشمرد و مطالبه اصلی فروشنده و تولیدکننده را فروش با حاشیه سود کمتر اما با روند پایدارتر اعلام کرد.
وی با اشاره به اینکه در روند ساماندهی بازار پوشاک در استان تهران از حقوق مصرفکننده کوتاه نمیآییم، اظهار کرد: هماکنون نه تولیدکننده و نه مصرفکننده از وضعیت موجود بازار پوشاک استان تهران راضی نیستند.
وی خاطرنشان کرد: در حال حاضر در بحث مدل لباسها، قاچاق پوشاک، تامین پارچه و مواد اولیه مافیاهای مختلف وجود دارد. امامیامین ادامه داد: ایران کشوری است که از سالهای دور در زمینه پوشاک برند داشته و قدمت کارخانههای نساجی آن بیش از عمر و تاریخ برخی کشورها محسوب میشود. اما با این حال در شرایط فعلی در این حوزه مشکلات زیادی وجود دارد.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد