10 - 05 - 2022
«شوش» و «میمند» ثبت جهانی شدند
ایسنا- محوطه باستانی «شوش» و منظر فرهنگی «میمند» در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیدند.
صبح دیروز (شنبه ۱۳ تیر) در سی و نهمین اجلاس میراث فرهنگی یونسکو، پرونده محوطه باستانی «شوش» و همچنین منظر فرهنگی «میمند» مورد بررسی قرار گرفت و با اکثریت آرا این دو محوطه باستانی به عنوان هجدهمین و نوزدهمین اثر جهانی ایران در فهرست یونسکو به ثبت رسیدند.
فرهاد نظری، مدیر کل دفتر ثبت آثار تاریخی در گفتوگو بااین خبر گزاری این خبر را تایید کرد.
محوطه باستانی «شوش» که کار تهیه پرونده جهانی آن از چند سال گذشته آغاز و البته بحثهایی نیز درباره عرصه و حریم جهانی آن مطرح شده بود صبح امروز در آلمان جهانی شد.
مهمترین بحثهایی که این محوطه تاریخی از گذشته با آن روبهرو بوده است، بحث عرصه و حریم بود که به دلیل گستردگی بخشهای تاریخی برخی از باستانشناسان حریم آن را چیزی حدود سه برابر حریم معرفی شده کنونی به یونسکو میدانستند، اتفاقی که به اعتقاد مسوولان تدوین پروندههای ثبت جهانی امکانپذیر نبود چون در تملک دولت نبودند.
با این وجود محمدحسن طالبیان، معاون میراث فرهنگی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری قبل از رفتن به این اجلاس امید زیادی برای ثبت جهانی این محوطه باستانی و مهم داشت.
به گفته وی، پس از بررسی پرونده توسط ارزیابان یونسکو، نماینده ایران نیز گزارشی از روند ارایه میدهد و در ادامه همه اعضای کمیته یونسکو اجازه صحبت درباره آن پرونده را دارند و سپس نظرهای موافق و مخالف مطرح و در صورت رسیدن به یک موافقت اصولی پرونده «محوطه تاریخی شوش» به فهرست میراث جهانی یونسکو اضافه میشود.
«منظر فرهنگی میمند» دوم تیرماه سال ۹۲ در اجلاس جهانی یونسکو مطرح شد اما بهدلیل نقص پرونده در آن زمان به ثبت نرسید.
براساس گفتههای مسوولان میراث فرهنگی در آن زمان اعضای کمیته میراث جهانی، متفقالقول «منظر فرهنگی میمند» را حاوی ارزش برجسته جهانی معرفی کردند و عدهای در توصیف آن از صفت «جواهری در عرصه میراث جهانی» و مقولهای که مفهوم منظر فرهنگی را متحول میکند، یاد کردند.
اما پس از تبادلنظرهای طولانی درباره این پرونده در نهایت به تایید ارزش برجسته جهانی آن و ابلاغ افزوده شدن برخی اطلاعات تکمیلی در دوماه آینده رضایت دادند و قرار شد این پرونده در اجلاس آینده یونسکو ثبت شود بدون آنکه مطرح شدن آن تاثیری بر سهمیه ثبتی دیگر ایران برای سال ۲۰۱۴ داشته باشد.
البته این اتفاق در سال ۲۰۱۴ هم نیفتاد و چون هر پروندهای که به این شکل امکان بررسی دوباره پیدا میکند مدت زمانی سه ساله برای تکمیل اطلاعات خود دارد، امسال بررسی و در نهایت به ثبت جهانی رسید.
سفیر کشورمان در یونسکو گفت: همدلی و همراهی مردم و مقامات مربوطه کشوری و محلی موجب شد که پروندههای یادشده بتوانند استانداردهای لازم را بیابند و مسیر ثبت جهانی را هموار سازند.
محوطه جهانی شوش و چشمانداز فرهنگی «میمند» دیروز در سیونهمین اجلاس سالانه کمیته میراث جهانی سازمان یونسکو در شهر بُن آلمان در فهرست آثار جهانی ثبت شدند تا تعداد آثار ایرانی در فهرست میراث جهانی یونسکو به ۱۹ اثر برسد.
احمد جلالی، سفیر و نماینده کشورمان در یونسکو درباره ثبت این دو اثر گفت: برای ثبت آثار در فهرست جهانی مقررات و معیارهای بسیار دقیقی وجود دارد که در تهیه این دو پرونده کار کارشناسی بسیار خوب و دقیقی به انجام رسید تا ملاکهای کنوانسیون ۱۹۷۲ برای ثبت رعایت شود و کارشناسان و اعضای کمیته میراث جهانی را متقاعد کند که این آثار برای بشریت منحصر به فرد هستند.
سفیر کشورمان در یونسکو ضمن قدردانی از مردم مناطق شوش و میمند، مدیران عالی، منطقهای و کارشناسان سازمان میراث فرهنگی کشور به ویژه محمدحسن طالبیان، معاون سازمان میراث فرهنگی افزود: همدلی و همراهی مردم و مقامات مربوطه کشوری و محلی موجب شد که پروندههای یادشده بتوانند استانداردهای لازم را بیابند و مسیر ثبت جهانی را هموار سازند.
جلالی با ذکر جزییاتی از این دو پرونده افزود: در پرونده شوش سعی شد تا نشان داده شود که این اثر شاهکار نبوغ انسانی خلاق و نمایشگر تبادل ارزشهای انسانی در گذر زمان است. کشورمان تلاش کرد تا نشان دهد شوش بر پایه ملاکهای جهانی نمادی از تمدنی ماندگار است که توسعه معماری، هنرهای اصیل و برنامهریزی شهری در آن به شکلی منحصر به فرد به چشم میخورد و به طور استثنایی مراحلی مهم از تاریخ را شرح میدهد و مستحق ثبت به عنوان میراث بشریت است.
وی در رابطه با پرونده چشمانداز فرهنگی «میمند» نیز گفت: این پرونده قبلا در اجلاس سال ۱۳۹۲ کامبوج مطرح شده بود اما به دلیل پارهای از مشکلات نتوانسته بود به ثبت برسد. اما در این اجلاس با همت مسوولان و کارشناسان توانمند کشورمان نواقص رفع و ملاکهای یونسکو به بهترین شکل محقق شد به گونهای که با اجماع از تصویب اعضای کمیته گذشت.
جلالی درباره این اثر افزود: میمند مثالی برجسته از زیستگاه سنتی انسان است که با هماهنگی با طبیعت، زیست بومی خاص و منحصر به فرد را پدید آورده است. مردم این منطقه در طول اعصار و قرون توانستهاند با محیطزیست خود همراه شوند و در فصول مختلف زیستگاه خود را با طبیعت هماهنگ سازند. در حالی که در بهار و تابستان خانههایی در کنار کشتزارها دارند، در زمستان در خانههایی سکونت میکنند که با تبحری فراوان در دل صخرههای نرم ساختهاند که گاهی تا پنج طبقه روی هم کنده شدهاند و از زیبایی خیرهکنندهای برخوردارند.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد