26 - 01 - 2018
سیاستورزی از نوع پشت پرده
محمد هدایتی
رییس دفتر رییسجمهور و تیم رسانهایاش از هفته پیش برای گفتوگوی تلویزیونی روحانی تبلیغ میکردند. کلیدواژه این تبلیغ، تفاوت بود؛ اینکه قرار است روحانی صحبتهای متفاوتی داشته باشد. اولین گفتوگوی تلویزیونی روحانی پس از اعتراضات اخیر بود، افزایش نرخ ارز هم نگرانیها را درباره چشمانداز اقتصادی کشور تیره کرده بود. با این حال حرفهای روحانی چیز خاص و تازهای نداشت و گاهی حتی ملالآور بود. روحانی اگرچه سخنور خوبی است اما کمی بیرمق ظاهر شد، گویی چارهای جز صحبت کردن ندارد. این اما ویژگی تقریبا ثابت گفتوگوهای تلویزیونی روحانی است؛ سخن گفتن از کلیات، ترسیم تصویری نسبتا مطلوب از شرایط و قول بهبود. روحانی غیر از ایام انتخابات، تقریبا هیچ گاه از مسیر محافظهکاری خارج نشده است. گاهی به نیروهایی مخالف اشاره میکند و آدرسهای پراکندهای میدهد اما نه از معرفی مستقیم عاملان خبری است و نه اساسا از کمبودهای دولت میگوید. برای مثال نمیگوید قدرت دولت تا کجاست و میزان تاثیرگذاریاش بر وضعیت اقتصادی چقدر است. مساله این است که برای روحانی تحلیل وضعیت و پیشبرد برنامهها نه چیزی که باید با مردم در میان گذاشت که امری مربوط به نخبگان سیاسی است و دربردارنده فرآیند طولانی چانهزنی با نهادهای قدرت است. از این رو سیاستورزی برای او نه چیزی متعلق به عرصه عمومی، نه چیزی که مناقشهبرانگیز باشد بلکه نبردهای قدرت پشت پرده است. روحانی حتی در دورهای که محبوبیتش بیشتر از امروز بود، چندان اعتقادی به ایده «فشار از پایین، چانهزنی از بالا» نداشت. او نمیخواهد حرارت فضای سیاسی بالا رود. گاهی فکر میکند باید نقش یک نیروی متعادلکننده را ایفا کند که جایی که مطالبات زیاد شد از نظم حرف بزند و آرامش و گاهی در برابر نهادهای قدرت مطالبات و به ویژه مطالبات سیاسی را تحریک کند. با این حال روال کلی سیاستورزیاش کمابیش از نوع پشت پرده است، همان چانهزنی و امتیازگیری و البته امتیازدهی.
hedayati.mohammad@yahoo.com
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد