19 - 03 - 2017
سزاوارانِ شکست
آیاسپورت- هوادارانی که در آبادان به تماشای دیدارهای تیمملی کشتیفرنگی در جامجهانی نشستند، اشتیاقِ کمتری در قیاس با تماشاگران کرمانشاهی جامجهانی کشتی آزاد نداشتند. آنها فقط کمی بدشانس بودند که به جای میزبانی از تیم قهرمانِ محمد طلایی، میزبان تیم بیستاره علی اشکانی شدند. تماشاگران آبادانی با ترکیبی از تشویق ایسلندی و شعرهای جنوبی، برای کشتیگیرها سنگتمام گذاشتند اما باختن به روسیه، پاسخ تیمملی کشتی به این تشویقها بود.
پنج سال بعد از شاهکار فراموشنشدنی المپیک لندن، کشتیفرنگی ایران از استعدادهای درخشان خالی شده است. حمید سوریان در سکوت خبری مربیگری را آغاز کرده، امید نوروزی و قاسم رضایی نیز به عنوان دیگر ستارههای بزرگ کشتی فرنگی، از تیم ملی فاصله گرفتهاند و شاید دیگر هیچوقت با دوبنده تیمملی روی تشک حاضر نشوند. روند جایگزین کردن این چهرههای اسطورهای با استعدادهای تازه، برای کشتیفرنگی هنوز از بنبست خارج نشده است. ایران دیروز با بازیکنانی روبهروی روسیه قرار گرفت که نه در ظاهرشان و نه در کشتیشان، نشانی از امیدواری دیده نمیشد؛ چهرههایی فاقد جذابیت که در پنج جدال به روسیه باختند و سه مسابقه دیگر را به کمک اخطار بردند تا شانس فینالیستشدن را در خانه از دست بدهند. آنها سزاوار این شکست بودند؛ سزاوار این تلخی و تحقیر. شکستی که نشان داد دوران پوستاندازی کشتیفرنگی باید هر چه زودتر آغاز شود. که کار سخت کشف چهرههای جدید برای این تیم، نباید برای لحظهای متوقف شود.
کشتیفرنگی ایران برای بازگشت به روزهای باشکوه المپیک ۲۰۱۲، در درجه اول به مربی بزرگتری نیاز دارد؛ مردی که فراتر از یک کشتیگیر متوسط و یک مربی جوان در ابتدای راه مربیگری نشان دهد و سقف آرزوهای تیمش را بلندتر کند. مردی که ایران را به خاطرههای رنگورورفته گذشته برگرداند تا کشتی ایران لقمه چرب و نرم کشتیگیران روس نباشد تا صدای تشویق تماشاگران آبادان به بهت و ناامیدی پیوند نخورد.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد