6 - 02 - 2024
سرگرمی، گیشه و د*یگر هیچ
جواد عزتی بازیگر خوبی است، به ویژه در عرصه کمدی، یک بازی کاملا بیرونی با هماهنگی کامل فن بیان و حرکات بدن که اتفاقا برای بیننده هم شیرین و لذتبخش است، اما او این بار به بازیگری بسنده نکرده و پشت دوربین اولین اثرش در مقام کارگردان ایستاده است. میتوان فقط به گیشه فکر کرد و هر آنچه درباره ژانر کمدی میدانیم را کنار بگذاریم و ریتم و داستان را به دور از ویژگیهای یک فیلمنامه خوب فراموش کنیم و ایرادات اساسی فیلمنامه به خصوص بعد از جدایی دو قهرمان اصلی داستان را کنار بگذاریم، آن وقت میشود گفت که این فیلم، فیلم خوبی از کار درآمده و جواد عزتی را در اولین اثرش سربلند کرده.
توجه به این نکته البته ضروری است که فیلمهای کمدی اکشن در سالنها خوب میفروشند و باقی فیلمها همه شکست تجاری میخورند و سود که هیچ، حتی سرمایه اولیه فیلم را هم درنمیآورند و در این میان اگر احساسات و نگرانیها درباره خود هنر سینما و یک فیلم وزین با کارگردانی درست و فیلمنامه درستتر را در یک کفه و شکست تجاری و فروش را در کفه دیگر بگذاریم، علیرغم میل باطنی کفه فروش به سمت فیلمهای بفروش سنگینتر است و اینجاست که بسیاری از سازندگان این نوع فیلمها که اتفاقا جواد عزتی یکی از پرکارهای این عرصه است، فقط به سرگرم کردن مخاطب خود میاندیشند و در این میان اصلا مهم نیست که فیلم پیامی داشته باشد یا خوشساخت باشد و حرفی برای گفتن این وسط پیدا شود! بیشک نقطه قوت فیلم بازی بازیگران آن است؛ گرچه هرکدام ساز خود را میزنند و هر آنچه در چنته داشتهاند رو کردهاند و بازیها هماهنگ نیست، اما همه در نقشهای خود فرو رفتهاند و در این میان البته خود عزتی و عباس جمشیدیفر در نقش هومن و پیمان کاملا جا افتادهاند و بدهبستانهای خوبی با هم دارند. الناز حبیبی هم در نقش خاطره برای بیننده باورپذیر است و سعید آقاخانی در نقش بیوک عالی است. در این میان بازی خلج کمی توی ذوق میزند که آن هم در کل فیلم خیلی دیده نمیشود. استفاده از افراد حرفهای در نقشهای خیلی کوتاه هم از ایدههای جالب سازنده است: پژمان جمشیدی و هومن حاجیعبداللهی و مهران غفوریان و کامبیز دیرباز و سایرین. فیلم قصه سرراستی دارد و از همان اول اشخاص مثبت و منفی داستان را به بیننده معرفی میکند و یک خط داستانی ساده بدون افزودن حواشی و ماجراهای اضافی با ریتمی تند ماجراها را پیش میبرند و به جز سکانسهای پایانی یعنی بعد از حضور دایی که به نظرم کمی ریتم را کند و غیرقابل باور کرده، در بقیه موارد بیننده همراه فیلم است و برایش سرنوشت اشخاص داستان مهم است و این یعنی موفق بودن سازنده، به ویژه اگر فراموش نکنیم که در هرصورت این اولین اثر سینمایی عزتی است و آنگونه که از قرائن برمیآید به احتمال قوی این اکشن کمدی پرهیجان در گیشه نمیتواند ناموفق باشد. انتخاب این نام برای فیلم هم از نکات جالب توجه فیلم است: «تمساح خونی» در پوکر به بازیکنی حرفهای گفته میشود که در شرایطی که باختش حتمی است بازی را ادامه میدهد و نتیجه را به نفع خودش عوض میکند؛ همان کاری که عزتی در مقام کارگردان انجام داده و با وجود همه کاستیها و ایرادات کارگردانی و فیلمنامه، فیلمی را روانه پرده سینما کرده که تماشاگر را تا آخر در سالن نگه میدارد و این البته موفقیت بزرگی است.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد