22 - 12 - 2019
زنگ خطری برای اقتصاد
محمدرضا بهرامن*- مشارکت روستاییان در توسعه معادن کاری است که اگر با تجمیع در شرکتهای بزرگ انجام شود قطعا آورده زیادی را به اقتصاد خواهد داشت. در غیر این صورت چطور یک روستایی بدون ابزار و علم معدن توانایی حفظ و توسعه این بخش را خواهد داشت. تجربه مشارکت روستاییان در توسعه معادن به دهه ۷۰ برمیگردد.
در این سالها با ایجاد شرکتهای سهامی عام فعالیتهای توسعهای در حوزه معدن انجام شد که تاکنون این شرکتها با سرعت قابل توجهی در حال پیشرفت و توسعه هستند و نباید شیرینی تجربه این زمان با اجرای نادرست در زمان حال تلخ شود. در اینجاست که اهمیت تجمیع این سهام به مراتب مشخص میشود. اگر در روستاهایی که مرکز هدف ارائه این تسهیلات ویژه است بخش خصوصی با تشکیل شرکت در راستای توسعه معادن کوچکمقیاس حرکت کند میتوان امیدوار شد که روزهای خوبی در انتظار معادن کشور است. در غیر این صورت مشکلات هزینهای خاصی گریبان این بخش و در کل اقتصاد را خواهد گرفت. تاکید بر تجمیع افراد در قالب شرکتهای معدنی این است که از رانت و سودجویی جلوگیری شود. از سوی دیگر قرار است سرمایهای به عنوان حمایت دولت از این طرح به این افراد در قالب تسهیلات ارزان پرداخت شود. اگر این سیر حرکت نقدینگی بدون واگذاری و مشارکت در معادن صورت گیرد آینده خطرناکی متوجه توسعه معادن و همچنین روستاها خواهد شد. اگر روستایی پول را پرداخت کند و نتواند در امر تولید بخشهای مختلف حضور داشته باشد به یک بدهکار تبدیل میشود که این زنگ خطری برای اقتصاد است. راهاندازی یک معدن با توجه به شرایط اقتصاد کشور متغیر است اما اگر حدود ۲۰ میلیارد تومان در نظر گرفته شود این نکته قابل تامل است که چطور یک روستایی حتی با دریافت تسهیلات و مشارکت با یک فرد از بخش خصوصی میتواند به این چرخه وارد شود و بدون توقف ادامه دهد. اگر خانه معدن از احیای معادن و مقامات دولتی از احیای چهار هزار معدن صحبت میکنند اکنون بهترین زمان برای رسیدن به این هدف است.
*رییس خانه معدن ایران
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد