1 - 12 - 2022
روسها بازی میکنند
مسعود سلیمی
هنگامی که لاوروف و کری- مقابل دوربین تلویزیونی و برابر میلیاردها چشم در سراسر جهان- دستهای یکدیگر را فشار دادند و در آغوش هم فرو رفتند، جهان یک نفس راحت کشید؛ در واقع وزرای خارجه روسیه و آمریکا با مهر تایید گذاشتن زیر طرح کنترل و نابودی تسلیحات سوریه در پی آن بودند تا امکان مداخله نظامی آمریکا همراه با فرانسه را از اعتبار ساقط کرده و راهحل تازهای برای گریز جهان از جنگ عرضه کنند.
در همان هنگام تا امروز بودند بسیاری که با وجود خوشحالی از عدم مداخله آمریکا- هرچند موقت- در سوریه نسبت به پایبندی رژیم دمشق به تعهداتش با تردید نگاه میکردند، بودند و هستند بسیاری که تجربه سالهای دور و نزدیک عدم وفای به عهد روسها از دوران کمونیسم تا دوران پوتین را به یاد دارند.خوشحالی و خوشبینی برآمده از «طرح روسیه» دیری نپایید که با اما و اگر روبهرو شد چراکه از مشکلات فنی و زمانی این طرح که نابودی تسلیحات سوریه را به آسانی و به زودی امکانپذیر نمیکند، ادامه مخالفت روسها که چینیها را هم دنبال خود میکشد، با طرح قطعنامه غرب مبنی بر در نظر گرفتن مجازات برای رژیم اسد در صورت عدم پایبندی به تعهداتش هم مزید بر علت شده تا بار دیگر این مهم به اثبات برسد که استفاده از «وتو» برای روسیه و چین- دستکم در مورد سوریه- به یک رویداد سنتی بدل شده است.پس از فروکش کردن خوشحالی جهان از عدم مداخله فوری آمریکا در سوریه، این روزها شاهد لج و لجبازی روسها با اقدامات احتیاطی و تضمینی آمریکا، فرانسه و
انگلیس هستیم.
از طرفی انتشار گزارش سازمان ملل در ارتباط با حمله شیمیایی سوریه، روسها را به واکنش وادار کرده است. با وجود اینکه در گزارش سخنی از عامل یا عاملان این جنایت پیش نیامده اما چگونگی وقوع ماجرا و اشارههایی که این سوی و آن سوی به محتویات آن میشود، چشمها را به سوی رژیم اسد به عنوان مقصر اصلی میچرخاند، نکتهای که سه کشور غربی دارای حق وتو در شورای امنیت را به این نتیجه رسانده که باید راه چارهای برای دریافت ضمانت پایبندی اسد به تعهداتش اندیشه کرد.
در حالی که روسیه که پیش از انتشار گزارش با جدیت از عملکرد بازرسان دفاع میکرد، اینک با زیرسوال بردن بیطرفی بازرسان و تحریکآمیز خواندن نظریات آنها نتیجهگیری گزارش را جهتدار قلمداد میکند.فارغ از تمام این استدلالها و فارغ از دفاعیات شرق و غرب در استفاده از «وتو» و توجیه و تعبیری که از کاربرد آن به عمل میآید، بار دیگر این نکته به اثبات میرسد که روسیه و به دنبال آن چین تحت هر شرایطی نمیتوانند و نمیخواهند از حمایت از اسد دست بردارند.
تاکید بر این مساله یعنی تداوم حمایت روسیه از اسد به این معنا نیست که جبهه دیگر در واقع سه کشور صاحب حق وتو در شورای امنیت در استفادههای مکرر از « وتو» راه خطا نرفتهاند بلکه مساله این است که بیش از دو سال از جنگ سوریه میگذرد؛ آن همه کشته، آن همه ناپدید، آن همه آواره، آن همه ویرانی کافی نیست؟
سوال این است که روسیه چه هدفی را از طرح نابودی تسلیحات شیمیایی سوریه در سر میپروراند؟ و اینکه آیا غربیها در
دو سال و اندی که از جنگ سوریه میگذرد با سیاست «کجدار و مریز» خود راه را برای سربلندی سوریه و چین هموار نکردهاند!
به هر حال ماجرای سوریه از ابتدا تا امروز، از امروز تا آیندهای نامعلوم یک بار دیگر ثابت کرد که جامعه جهانی و نماد آن شورای امنیت تا چه اندازه در حفظ صلح و امنیت و حفظ جان آدمها ناتوان است.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد