6 - 04 - 2020
دولت منفعل
«جهان صنعت»- سالهاست دولتها طرحهای کوتاهمدت، میانمدت و بلندمدت مختلفی برای حل معضلات اقتصادی یا بهبود شرایط تدوین و اجرا کردهاند، اما با بروز یک تکانه بیرونی یا درونی تاثیرگذاری این سیاستها با علامت سوال مواجه میشود.
مشکلات بنگاههای تولیدی و صنعتی امری نیست که دیگر برای کسی پوشیده باشد. دیرزمانی است که بسیاری از فعالان تولید و مدیران و اتحادیههای تولیدی فریاد میزنند برای نجات تولید ملی باید فکر عاجلی کرد و اگر فکری برای برطرف کردن مشکل صنعت کشور سنجیده نشود، اقتصاد خیلی زود باز به یک رکود بزرگ برمیگردد و نه تنها این رکود ممکن است به راحتی قابل حل و فصل نباشد بلکه با آثار و پیامدهای اجتماعی و امنیتی بزرگی مواجه خواهیم شد
فعالان بخش خصوصی و تولیدکنندگان و صنعتگران که سالهاست در عرصه تولید و صادرات کشور حضور موفقی دارند، از سیاستهای اخیر دولت در حوزه بازار ارز و صادرات به شدت گلایهمند هستند و میگویند دولت باید شیوه خود را اصلاح کند.
سیاست انفعالی تنها در راستای تقویت بنیه مالی دولت ضرر و زیانهای زیادی را به بخش تولید کشور وارد ساخته است. دولت در راستای حمایت از بخشهای مختلف صنعت به دنبال منافع خود است تا توسعه اقتصاد.
هماکنون اقتصاد ایران با ضعفهای ساختاری بسیاری روبهرو است که حکایت از ناکارایی سیاستهایی است که در طول سالیان گذشته برای اصلاح آنها تدوین، تصویب و اجرا شده است. اما چرا سیاستهای اقتصادی در ایران آنطور که باید موثر نبوده است؟
متاسفانه طی چند سال گذشته وضعیت سیاسی و اقتصادی کشور به سمتی رفت که عدهای مسیر اقتصادی و سیاسی کشور را به بیراهه کشاندند.
از حرف تا عمل
وعده وعیدها در راستای حمایت از تولید هر روز با رنگ و لعاب جدید، تولیدکننده را به آینده خوشبینتر میکند اما خروجی چنین اظهارنظرهایی تاکنون نتوانسته حداقل یک مانع را از سر راه تولید بردارد. رضا رحمانی وزیر صنعت، معدن و تجارت براین موضوع تاکید دارد که امروز در یک جنگ اقتصادی تمامعیار هستیم که شاهبیت این جنگ این است که تولید در کشور متوقف شود. امروز در یک جنگ اقتصادی قرار داریم که جنگ روانی هم پیوست آن شده و کار سختتر شده است. به اعتقاد رحمانی دشمنان با تحریم جنگ اقتصادی تمامعیار را شروع کردهاند و شاهبیت این جنگ اقتصادی این است که تولید در کشور متوقف شود. تنها راه مقابله با تحریمها این است که اجازه ندهیم تولید در کشور کاهش یابد. اعتقاد دارم باید هر کسی در هرجای کشور این را یک تکلیف بداند که اجازه ندهد تولید متوقف شود و برای تحقق این مهم منتظر قانون، بخشنامه و ابلاغیه و... نباشند. هرکس هر جور میتواند به حفظ تولید و اشتغال موجود کمک کند و به جای تمرکز، کارها را تسهیل کنیم و سومین راه مقابله با تحریمها مشارکت همه است.
رونق تعدیل نیرو در تولید
در مقابل این اظهارنظرها مسعود خوانساری، رییس اتاق بازرگانی تهران و به عنوان نماینده بخش خصوصی با بیان اینکه مشکلات داخلی هماکنون بیش از تحریمها اقتصاد ایران را تهدید میکند، گفت: تعدیل نیرو در واحدهای تولیدی رونق گرفته است. اگرچه مشکل تحریم بر هیچ کس پوشیده نیست ولی مشکلات داخلی بیش از تحریمها، اقتصاد ایران را اذیت میکند که اگر مدیریت نشود، اقتصاد ایران به شدت متاثر خواهد شد. این در حالی است که این مشکلات را میتوان در وزارتخانهها و دولت حل و حتی در جلسات سران سه قوه نیز مطرح کرد تا تصمیم لازم در مورد آن گرفته شود. واحدهای تولیدی مشکلات بسیاری را برای تامین مواد اولیه و واسطهای خود دارند، پس اگر قرار باشد ثبت سفارش و مراحل طولانی آن در سامانه نیما نیز طی شود، مشکلات زیادی را ایجاد خواهد کرد بنابراین پیشنهاد میشود واردات بدون انتقال ارز برای مواد اولیه انجام شود.
پیگیر مشکلات هستیم!
از سوی دیگر با توجه به تمام سنگاندازیها و ایجاد موانع از سوی دولت، لعیا جنیدی معاون حقوقی رییسجمهوری اعلام کرد با وجود تمام مشکلات و مسائل جدی که اقتصاد ایران با آنها روبهرو است دولت در طول ماههای گذشته تمام تلاش خود را به کار بسته تا از کسبوکارهای کوچک و متوسط حمایت کند. با پیگیریهایی که معاونت حقوقی انجام داد خوشبختانه هیات دولت موضوع رسیدگی به مشکلات و دغدغههای این بخش را در قالب یک ماموریت تعریف کرد و تلاش کردیم با استفاده از امکاناتی که در کارگروه مربوط به این حوزه تشکیل شده به تمام مسائل موجود بپردازیم. به گفته وی دولت حتی به این نقطه رسیده که اگر یک مصلحت فرابخشی در اجرای مقررات فعلی وجود نداشته باشد در صورت نیاز به منظور حمایت از این کسبوکارها حتی نسبت به اصلاح قوانین موجود نیز اقدام کند.
سخن آخر
دولت مدام از بستههای حمایتی خود برای جامعه صحبت میکند اما متاسفانه هیچ تدبیری برای حل مشکلات واحدهای تولیدی اندیشیده نشده است. متاسفانه هیچ گشایشی برای حل مشکلات واحدهای تولیدی از سوی دولت نشده و همین موضوع عاملی شده تا تولیدکنندگان امیدی به دولت نداشته و تمام تمرکز خود را بر توانمندی خود قرار دهند.
در حال حاضر امکانات دولت محدود است و به نوعی در لاک دفاعی برای عبور از شرایط تحریم فرو رفته است. طبیعتا نمیتوانیم توقعی از او داشته باشیم. البته دولت نیز نباید وعدههای متعدد دهد و مدام از حل مشکلات بخش تولید صحبت کند. پس بهتر است اعتمادش را به تولیدکننده و فعالان در بخشهای مختلف صنعت بیشتر کند.
اگر قصد صادرات داریم باید از فردیت به ملیت برسیم و کشوری صادرکننده باشیم. مشکلات زمانی شروع میشود که یادمان میآید ۷۰ درصد برنامهریزی صادراتی بر عهده دولت است. اما دولت نه اینکه ناتوان از اجرای این سهم بزرگ باشد بلکه به دلیل ارزآوری نفت دیگر تمایلی به توسعه تولید و دردسرهای آن را ندارد.
عباد قدمتی تولیدکننده صنایع فلزی و کارآفرین نمونه و صاحب یکی از برندهای موفق تولیدی کشور با بیان این مطلب به «جهانصنعت» میگوید: با عدم شفافیت، قدیمی بودن قوانین و نبود فرهنگ توسعه اقتصادی در بین دولتها نمیتوان حرف اول شدن حتی در منطقه را زد. اگر این کمبودها را رفع کنیم تازه میرسیم به بخش تولید؛ تولیدات ما باید بر مبنای استانداردهای بینالمللی باشد تا بتوانیم با دیگر کشورها قابل رقابت باشیم و از این مرحله به بعد تازه میرسیم به حد و اندازه ورود به بازارهای جهانی.
اگر بتوانیم از موانع چیده شده توسط دولت بگذریم میتوان ادعا داشت که حال صادرات ما کمی خوب است چراکه حرف برای گفتن زیاد است اما اگر اجازه حرف زدن را به ما بدهند. او ادامه داد: در شرایط کنونی با افزایش فاصله قیمتی میان نرخ ارز نیما و ارز آزاد دیگر برای صادرکننده انگیزهای وجود ندارد که ارز حاصل از صادراتش را وارد بازار داخلی کند.
قدمتی ادامه داد: پتانسیل صادراتی خوبی برای صادرات به کشورهای مختلف قارهها وجود دارد اما صادراتی از ایران ثبت نمیشود زیرا شبکه لجستیکی موثر و خاصی ایجاد نکردهایم. مشاهده میشود کشتیها و بارکشها در دریا آب میخورند و میگویند سوختی برای حملونقل نداریم.
امروزه رقابت در اقتصاد آسان نیست و این امر مستلزم ایجاد شبکههای ارتباطی منظم و منسجمی است. به اعتقاد این تولیدکننده، اگر میخواهید کاری انجام نشود باید آن را به دست دولتمردان سپرد زیرا آنها هر کاری میکنند که کار انجام نشود.
قدمتی ادامه داد: دلیل این مشکلات بیشمار را میتوان در این نکته دانست که اولا بنگاههای کوچک صنعتی، فاقد ویژگی پویایی هستند و پویایی آنها بهطور کامل وابسته به پویایی بنگاههای بزرگ است. وی تصریح داشت: همچنین در صورتی که نابودی صنعت در آینده رخ دهد، موجب فروپاشی طبقه متوسطی خواهد شد که حیات آن به طور جدی به تولید صنعتی در سطح بنگاههای بزرگ وابسته است. در واقع به بیان ساده میتوان گفت شرایط نرخ رشد سرمایهگذاری در ایران بسیار کند است، یعنی در بخش بزرگی از اقتصاد ما حتی در حد جبران استهلاک هم نتوانستیم رشد قابل قبول ایجاد کنیم.
این تولیدکننده تاکید داشت: امروز برخی بنگاههای بزرگ صنعتی کشور درگیر ابرمشکلاتی شدهاند که پرداخت سودهای سرسامآور بانکی یکی از اصلیترین این مشکلات است. بخش بزرگی از بنگاههای ما مسالهشان ناشی از همین نرخ سود بانکی است که هزینههای مالی آنها را افزایش داده است.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد