24 - 04 - 2017
دوره وعدههای شیرین فرارسید!
سالار ایرانزاد- با احراز صلاحیت شش نفر از نامزدهای ریاست جمهوری، آنها تا روز انتخابات از طریق سایتهای خبری، جراید، رادیو و تلویزیون و سایر وسایل ارتباطجمعی با ارائه برنامههای خود سعی در ربودن دل مردم میکنند. کلیدواژگان اکثر تایید شدهها تقریبا یکی خواهد بود؛ مهار تورم، کاهش بیکاری، ریشهکنی اعتیاد، از بین بردن فقر، زدودن فساد اداری، مبارزه با رانت و رانتخواری، پرکردن شکاف طبقاتی و مواردی از این قبیل که چه زیبا و دلنشین هستند. آنچه کاندیداهای ریاستجمهوری تحت عنوان برنامههای خود بیان میکنند، همانهایی هستند که مردم تشنه آن هستند و در آرزوی داشتن و دیدن آنها به پای صندوقهای رای میروند غافل از اینکه بهتر و شیرینتر از آنها را قبلا بارها شنیدهاند اما نتیجه چه شده و ماحصل آن برنامهها و وعدهها به کجا ختم شده است؟ این است که میبینیم آنچه در دوره تبلیغات نامزدها از آنها شنیده میشود، بدیهی است که فقط حرف باشد. در این مرحله از فرآیند انتخابات ریاستجمهوری از فردی که کاندیدا شده غیر از این هم نمیتوان دید و شنید اما آنچه به تلخی تجربهشده این است که صندلی گرم و نرم ریاستجمهوری عارضهای را بر فرد منتخب مستولی میکند که در مدت کوتاهی دچار ضعف حافظه شده و با گذشت دورانی نهچندان طولانی فراموش میکند که در دوره تبلیغات چه گفته و چه برنامههای زیبا و امیدوارکنندهای را برای مردم ترسیم و تشریح کرده است. به استناد تجربیات تلخ گذشته این نگرانی وجود دارد که این بار هم رییسجمهور منتخب ممکن است به زودی دچار چنان روزمرگی و کشمکش با رقبای حزبی و سیاسی و بازپرداخت دیون حامیان خود شود که نهتنها وعدههای خود را فراموش کند بلکه به کلی خود مردم هم فراموش شوند تا جایی که از مردم فقط واژهای در ذهنش باقی بماند برای خرج کردن در مناظرات سیاسی و سخنرانیها که اصلا و ابدا آنها اهمیتی ندارد چون با معیشت، بهداشت و درمان و سایر نیازهای اساسی و اولیه مورد نیاز آنان رابطه چندانی برقرار نمیکند!
برای از بین بردن این نگرانیها بهترین، مناسبترین، اخلاقیترین و عاقلانهترین کار این است که این شش نامزد وعدههایی را بدهند که هم بخواهند و هم بتوانند به آن عمل کنند و در وفای به آنها هیچ محدودیتی نداشته باشند. به این ترتیب یکی از خصایص بارز و برجسته رییس دولت آینده باید شهامت باشد و جسارت. این فرد باید علاوه برداشتن تمام شرایط خوب و مثبت مورد نیاز برای اداره یک ملت از چنان شجاعت و اعتماد به نفسی برخوردار باشد که در اجرای سوگندی که یاد کرده و پیمانی که با مردم و خدای مردم بسته، هیچگونه تردید و ترسی به خود راه ندهد. این مردم مردی میخواهند که علاوه بر تقوا، دانش، بینش، تدبیر و عدالت، خود را وامدار هیچ فرد و گروهی ندانسته و توان نظارت قاطع و مستمر و خدشهناپذیر در کلیه امور در حوزه مربوطه داشته باشد.
انتظار میرود رییسجمهور دوازدهم با ایجاد اشتغال پایا و پویا شرایط معیشت مردم را فراهم ساخته و مجال استعمال مواد مخدر را به جوانان ندهد، دسترسی به بهداشت و درمان و همچنین آموزش را برای مردم سادهتر کند، فساد مالی و اداری حاکم بر کشور را ریشهکن کند و نظام پولی و بانکی کشور را از نابسامانی موجود نجات دهد. این انتظارات توسط فردی برآورده میشود که در تصمیماتی که منافع عموم مردم را دربردارد به نفع خود یا خانواده یا اطرافیان مصلحتاندیشی نکنند، دوستیهای دیرینه و مناسبات فامیلی را نادیده گرفته، در انتخاب اعضای کابینه، مشاوران و معاونان خود تنها از شاخص شایستهسالاری استفاده کنند ولاغیر و در نهایت اینکه با شاهد و ناظر قرار دادن خدا بر تصمیمات و اعمال و رفتار خود، هیچگاه تصمیمی اتخاذ نکند و اقدامی به عمل نیاورد که منافع احدی از آحاد ملت ایران در دورافتادهترین و فقیرترین نقطه کشور تضییع شود.حرف آخر؛ هر کسی که قرار است و میخواهد این کشتی توفانزده را به ساحل نجات برساند، باید از خود منافع خود، دلبستگیهای خود، علایق شخصی خود و تعلقات خاطر پست و مقامی خود بریده و همه آنها را بین بیش از ۹۹ درصد مردم تقسیم کند. چنین شخصی اگرچه یعقوب لیثصفار، ابومسلم خراسانی، نادر افشار، میرزا تقیخان امیرکبیر و محمد مصدق را به چشم ندیده یا دربارهشان به فرض چیزی نمیداند اما حتما محمدابراهیم همت، جهانآرا، عباس دوران و شیرودی را که دیده است. مگر نه اینکه ماندگاری یاد و نام آنها مدیون و مرهون وقف خود برای هدف پاکشان بود.
Salar_iranzad@yahoo.com
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد