17 - 04 - 2020
«درخونگاه» روایت یک فروپاشی
«درخونگاه» سیاوش اسعدی روایت یک فروپاشی است؛ فروپاشی خانوادهای در یکی از محلههای قدیمی و البته فقیر تهران. روایت فیلم در دهه ۷۰ میگذرد. روزهایی که بسیاری از جوانان ایرانی برای کار راهی ژاپن شده بودند. فیلم با بازگشت پسر خانواده از سفر ژاپن آغاز میشود. پسری که برادر دوقلویش در جبهه مفقودالاثر است.
یکی از ژانرهایی که در سینمای ایران جا افتاده و هر ساله تولیدات زیادی را دربر میگیرد، ژانر «فلاکت» است. بدبختی، آه و ناله و هر آنچه از یک زندگی رو به زوال سراغ داریم در فیلمهای اینچنینی دیده میشود. هرچند عیبی ندارد اگر یک کارگردان جامعه اطرافش را رو به نابودی تصور کند و با ساختن فیلمی در این زمینه به دیگران هشدار دهد به شرطی که این نابودی به اصطلاح سینماییها دربیاید.روایت اصلی یعنی ناپدید شدن پولهای شخصیت اول با بازی امین حیایی، هسته اصلی داستان است. اما کارگردان و نویسنده اثر در ۲۰ دقیقه انتهایی سراغ داستان اصلی میرود. باقی وقت فیلم به صحنههایی اختصاص دارد که هیچ ربطی به هسته اصلی روایت ندارد. گویی کارگردان مقهور طراحی دکور خود شده و بیشتر از هر چیزی به المانهای آن سالها علاقه دارد. اگر بسیاری از صحنههای فیلم را حذف کنید، هیچ آسیبی به آن نمیرسد. قهرمان بیکنش فیلم هم با بازی امین حیایی کمکم رنگ میبازد و نمیتواند جای اصلی بایستد. نکته مثبت فیلم بازی خود حیایی است که پس از فیلم «شعلهور» که در سال گذشته اکران شد نشان داده هنوز ظرفیتهای بالقوهای دارد که میتواند به کار گرفته شود.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد