12 - 04 - 2022
درباره برخی اعمال غیرقانونی
نام من کارآفرین است. ایکاش یک کارپذیر (کارگر) بودم. بهعنوان کارآفرین از شنیدن برخی خبرها و مصوبهها ناراحت میشوم اما اگر کارگر بودم، از همین خبرها خوشحال میشدم.افزایش مستمر حقوق، افزایش بن و مزایا، مرخصیهای گوناگون، تعطیلات پشتسر هم و حتی اگر بیکار میشدم، سازمان تامین اجتماعی بیمه بیکاری میداد و من هم در دوجا یا سه جا کار میکردم و حقوق بیکاری هم میگرفتم و کلی وضعم خوب میشد و اعصابم هم راحت بود. روزهای تعطیل هم غصهای نداشتم. من کارآفرین در اینجا از بدبختترین آدمهای روی زمین هستم چون وزارت کار تصمیم میگیرد، من باید اجرا کنم.
سازمان تامین اجتماعی تصمیم میگیرد، من باید عملی کنم، هر سازمانی از راه میرسد بخشنامه صادر میکند من باید اجرا کنم. در تمام روزهای تعطیلات باید حقوق بپردازم بدون اینکه کاری برایم انجام شود.
من برای روزهای تعطیل از انواع گوناگون آن باید حقوق بپردازم و حتی ۲۳ درصد هم حق بیمه پرداخت کنم. من باید بهداشت را رعایت کنم، مسوول اجرای قوانین گوناگون باشم. من باید با رقبای داخلی و خارجی رقابت کنم. آنها ماشینآلات نو میخرند، آنها تکنولوژی روز دارند، آنها کارمند و کارگر متخصص دارند، آنها وام بانکی با بهره نیمدرصد میگیرند، آنها تشویق صادراتی دارند، آنها حمایت دولت را دارند و من که هیچیک از این مزایا را ندارم، باید با آنها رقابت کنم. من باید با انواع قاچاق رقابت کنم و به هیچکس نمیتوانم تکیه کنم. من عذابآفرین هستم. من برای خودم عذابآفرین هستم. من به کارمندانم عشق میورزم. من به کارگرانم عشق میورزم.
من شرمنده میشوم به یک کارگر بگویم قرارداد تو به آخر رسیده و من نمیتوانم حقوق و مزایای تو را بپردازم و قراردادت را تمدید نمیکنم. من از دیدن کارگرانی که مشغول کار هستند، لذت میبرم اما از دیدن گروههای بیکار، جوانان سرگردان و افراد معتاد رنج میبرم.
من از بخشنامه سازمان تامین اجتماعی برای پرداخت مزایای انگیزهای مازاد بر حداقل دستمزد که صراحتا طبق قانون کار مشمول حق بیمه نمیشود، شوکه شدهام.ترفند سازمان تامین اجتماعی برای درآمد چند صد میلیارد تومانی، غیرقانونی و در شرایط فعلی غیرعقلانی است. واحدهای صنعتی در رکود کامل قرار گرفتهاند و قادر به پرداخت حقوق یعنی همان حداقلهای ممکن که کف کار زندگی کارگران است، نیستند. رقابت با خارجیها و رقابت با قاچاق رمق واحدهای تولیدی را گرفته است. این را همه میدانند؛ وزیر صنایع میداند، وزیر کار میداند، روسای انجمنها و اتحادیهها و سرتشکیلات آنها مثل اتاق بازرگانی ایران میداند اما هیچکس دم برنمیآورد. گویی همه شادمانه در انتظار سقوط کامل بخش خصوصی و توقف و ورشکسته شدن واحدهای تولیدی هستند. اما خطر بزرگ برای جامعه، خیل عظیم بیکاران هستند که جناب آقای وزیر کار در سخنرانی خود اشاره کردند که «… من وزیر بیکارهها هم هستم» و…
خطاب من به سازمان تامین اجتماعی این است که من بهعنوان یک کارآفرین اعلام میکنم به جای ورشکست کردن واحدهای تولیدی، آنها را مصادره کنید به یک ریال و اگر میتوانید، از تعطیلی کارخانه جلوگیری کنید تا حداقل اشتغال حفظ شود که ما کارآفرینان با صدای بلند فریاد میزنیم:
از طلا گشتن پشیمان گشتهایم
مرحمت فرموده ما را مس کنید
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد