24 - 05 - 2020
داریوش اسدزاده: آرزو دارم به قرن برسم
داریوش اسدزاده گفت: ناصرالدین آرزویش بود ۱۰۰ ساله شود اما به آرزویش نرسید، امیدوارم من به آرزویم برسم و به قرن برسم.
به گزارش ایسنا، طبق اعلام روابط عمومی خانه هنرمندان، مراسم نکوداشت داریوش اسدزاده و رونمایی از کتابهای «خاطرات تهران» نوشته داریوش اسدزاده و «در بیابان سحر فرا میرسد کسی این را میداند» نوشته نسیم خلیلی پنجشنبه ۱۱ مرداد در سالن استاد امیرخانی خانه هنرمندان ایران برگزار شد و در این مراسم مجید رجبی معمار نشان سرو خانه هنرمندان ایران را به داریوش اسدزاده اهدا کرد.
داریوش اسدزاده پس از دریافت نشان سرو خانه هنرمندان ایران گفت: این نشان برای من بسیار ارزشمند است و هنرمندی چون من دلش به چنین هدایایی خوش است.
او در ادامه گفت: من ۸۰ سال است که در عرصه فرهنگ و هنر فعالیت میکنم و با گذشت زمان دریافتم که عشق اصلا بیمعنی است. من یک عمر خواندم، نوشتم، بازی و زندگی کردم اما به گذشته که نگاه میکنم میبینم همه اینها هیاهویی است برای هیچ. هر بار که فردی از من میخواهد برای ورود به دنیای بازیگری او را راهنمایی کنم به صراحت میگویم که هرگز وارد این دنیا نشود.
این هنرمند پیشکسوت گفت: من خاطرات و گفتنیهای بسیاری درباره فرهنگ و هنر و تهران دارم اما متاسفانه به دلایل بسیاری از معذوریتها از گفتن آنها عاجزم. کتاب «خاطرات تهران» آخرین کتاب من است که دربرگیرنده خاطرات سالهای ۱۳۲۳ و ۱۳۲۴ است؛ زمانی که متفقین وارد ایران و تهران شدند.
او افزود: من همچنین ۲۰ نمایشنامه که در سالهای ۱۳۲۰ و ۱۳۳۴ نوشتهام را برای نشر به ناشر سپردهام و امیدوارم این کتابها منتشر شوند تا مردم بدانند که ما در آن دوران برای اینکه مردم را راغب به تماشای تئاتر کنیم چه نمایشنامههایی مینوشتیم.
اسدزاده گفت: من و همنسلانم موسس تئاتر دائمی در ایران هستیم. البته افرادی هم بودند که هر چند سال یک بار نمایشهایی را روی صحنه میبردند اما من و همنسلانم تلاش کردیم تئاتر را در ایران زنده نگاه داریم. در دورانی که من تئاتر کار میکردم به ما میگفتند مطرب و از ما در خیابان با سنگ پذیرایی میکردند.
این بازیگر پیشکسوت ادامه داد: ناصرالدین آرزویش بود ۱۰۰ ساله شود اما به آرزویش نرسید. امیدوارم من به آرزویم برسم و به قرن برسم.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد