27 - 04 - 2020
خبر
تحلیل اکونومیست از رقابت کشورهای جهان برای سرمایهگذاری در قاره سیاه
آفریقا، شاهراه جدید تجاری
فاطمه رحیمی- نخستین اوجگیری بزرگ منافع خارجی در آفریقا زمانی بود که استعمارگران اروپایی قرن نوزدهمی در این قاره جدایی افکندند و زمینهای آفریقاییها را مصادره کردند. دومین بار در طول جنگ سرد بود، زمانی که شرق و غرب برای تبعیت کشورهای تازه استقلال یافته آفریقایی با هم رقابت کردند؛ اتحاد جماهیر شوروی از مستبدان مارکسیست حمایت و آمریکا از مستعمراتی که مدعی باور به سرمایهداری بودند. موج سوم که حال در جریان است، ملایمتر است. خارجیها دریافتهاند که این قاره مهم است و مهمتر هم میشود، به خصوص به دلیل افزایش سهم آن از جمعیت جهانی (سازمان ملل پیشبینی کرده که تا سال ۲۰۲۵ تعداد آفریقاییها از چینیها پیشی خواهد گرفت). دولتها و تاجران از سراسر جهان در تلاش برای تقویت روابط دیپلماتیک، استراتژیک و بازرگانی خود با آنها هستند. این مساله فرصتهای بسیاری را فراهم میکند. اگر آفریقا بتواند از این شرایط با عقلانیت استفاده کند، پیروز اصلی خود آفریقاییها خواهند بود.
گسترش مشارکت خارجی در این قاره بیسابقه است. از دیپلماسی آغاز کنیم. از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۶ بیش از ۳۲۰ سفارتخانه در آفریقا آغاز به کار کردهاند و این قطعا بزرگترین اوجگیری راهاندازی سفارتخانه تاکنون در سراسر جهان محسوب میشود. ترکیه به تنهایی ۲۶ سفارتخانه افتتاح کرده و سال گذشته هند رقم ۱۸ را اعلام کرد. روابط نظامی نیز در حال تعمیق است. آمریکا و فرانسه از نظر نظامی و فناوری برای مقابله با جهادیهای این منطقه تلاش میکنند. چین حالا بزرگترین فروشنده تسلیحات به صحرای آفریقاست و با ۴۵ کشور روابط دفاعی- فناوری دارد. روسیه از سال ۲۰۱۴ تاکنون ۱۹ توافقنامه نظامی با کشورهای آفریقایی به امضا رسانده است. کشورهای نفتی عرب در حال ایجاد پایگاههایی در شاخ آفریقا و استخدام مزدوران آفریقایی هستند.
روابط تجاری نیز بیسابقه است. تا سال ۲۰۰۶ بزرگترین شرکای تجاری آفریقا به ترتیب آمریکا، چین و فرانسه بودند. در سال ۲۰۱۸ چین اول، هند دوم و آمریکا سوم بود (فرانسه در رتبه هفتم). در همین بازه زمانی تجارت آفریقا با ترکیه و اندونزی بیش از سه برابر و با روسیه بیش از چهار برابر شده است. تجارت با اتحادیه اروپا افزایشی ۴۱ درصدی داشته است. بزرگترین منابع سرمایهگذاری مستقیم خارجی هنوز از شرکتهای آمریکا، بریتانیا و فرانسه تامین میشود، اما شرکتهای چینی نیز در تقلا هستند و سرمایهگذاران از هند و سنگاپور اشتیاق بیشتری برای پیوستن به این جریان دارند.
همکاری و تعامل با جهان بیرون عمدتا پیامدی مثبت برای آفریقاییها داشته است. خارجیها اقدام به ساخت بنادر، فروش بیمه و گسترش فناوری تلفن همراه کردهاند. شرکتهای چینی در اتیوپی و رواندا افزایش یافتهاند. شرکتهای هواپیمایی ترکیه به بیش از ۵۰ شهر آفریقایی پرواز دارند. گشایش بیشتر نسبت به تجارت و سرمایهگذاری یکی از دلایلی است که سرانه تولید ناخالص داخلی نسبت به سال ۲۰۰۰ دوپنجم افزایش یافته است.
با این حال، آفریقا میتواند اقدامات بیشتری برای افزایش سهم خود از این مزایا داشته باشد. نخست، رایدهندگان و فعالان میتوانند بر شفافیت تاکید کنند. قابل توجه است که آفریقای جنوبی تحقیق و تفحص درباره توافقات اتهامی در دوره جاکوب زوما، رییسجمهوری سابق خود را آغاز کرده و خبرنگاران نقش مهمی در این زمینه دارند.
دوم اینکه سران آفریقایی باید به صورت راهبردیتری بیندیشند. ممکن است آفریقا از نظر جمعیت با چین برابر باشد اما متشکل از ۵۴ کشور است. دولتهای آفریقایی در صورت نمایش اتحاد بیشتر، میتوانند توافقهای بهتری را به ثبت برسانند. هیچکس انتظار ندارد یک قاره ناهمگون به اندازه اروپا همگرا باشد، اما میتواند عملکرد بهتری نسبت به اینکه اجازه دهد چین پشت درهای بسته با هر کشور به طور جداگانه مذاکره کند، داشته باشد.
انتصاب وزیر اتحاد جدید در دولت کرهجنوبی
AFP- دولت کرهجنوبی از تغییرات جدید در دولت این کشور خبر داده و در این راستا یک چهره جدید به عنوان «وزیر اتحاد» در این دولت منصوب شده است.
دولت سئول اعلام کرد، یک استاد دانشگاه که رییس یک انستیتوی تحقیقاتی در کرهجنوبی است به عنوان وزیر اتحاد جدید این کشور منصوب شده است. رییسجمهور کرهجنوبی اعلام کرد، چو میونگ گیون، وزیر اتحاد قبلی این دولت، از این سمت کنار گذاشته شده و کیم یئون چول، از چهرههای معتمد مون جائه این و رییس انستیتوی اتحاد ملی کره وابسته به دولت این کشور به عنوان وزیر اتحاد جدید منصوب شده است.
این اتفاق چند روز بعد از آن رخ میدهد که دونالد ترامپ، رییسجمهور آمریکا در دومین نشست خود با کیم جونگ اون، رهبر کرهشمالی در شهر هانوی در پایتخت ویتنام شرکت کرد؛ نشستی که در نهایت منجر به هیچ توافقی نشد. کیم یئون چول از سال گذشته میلادی ریاست انستیتوی اتحاد ملی کره را در کرهجنوبی بر عهده داشته و یک استاد دانشگاه حامی تعامل هر چه بیشتر با کرهشمالی است.
در عین حال چو میونگ گیون نیز یکی از چهرههای کلیدی در روند روابط دو کره محسوب میشود. او در سال ۲۰۱۷ عهدهدار این سمت شد و یکی از اولین کارمندانی است که در سال ۱۹۸۰ برای وزارت اتحاد کرهجنوبی شروع به کار کرده است. او در چندین نشست با همتای خود از کرهشمالی در راستای روند نزدیکتر شدن روابط سئول و پیونگ یانگ شرکت کرده بود.
کیم یئون چول از منتقدان صریح تصمیم پارک گئونهای، رییسجمهور قبلی کرهجنوبی برای تعطیل کردن شرکتهای کرهجنوبی در مجتمع صنعتی کائهسونگ واقع در مرز دو کره بوده است. در این مجتمع صنعتی عمدتا شرکتهای کرهجنوبی با کارمندانی متعلق به کرهشمالی فعالیت داشتند و یکی از منابع مهم تامین ارز برای پیونگ یانگ به شمار میآمد.
وزیر اتحاد جدید کرهجنوبی پیشتر همچنین از اقدام مون جائه این در استفاده از فرصت برگزاری بازیهای المپیک زمستانی در کرهجنوبی برای باز کردن باب روابط با کرهشمالی حمایت کرده بود. انتصاب وزیر اتحاد جدید کرهجنوبی در راستای تغییراتی در کابینه این کشور صورت گرفته است.
پوتین به اندونزی میرود
یورونیوز- سفیر روسیه در اندونزی اعلام کرد، ولادیمیر پوتین نیمهدوم سال ۲۰۱۹ به این کشور جنوب آسیا سفر خواهد کرد.
لیودمیلا ووروبیووا، سفیر روسیه در اندونزی گفت: شاید- تمایلی ندارم بگویم حتما- ولادیمیر پوتین، رییسجمهوری روسیه امسال به اندونزی سفر کند. این اتفاق احتمالا در نیمه دوم امسال انجام میشود زیرا در ماه آوریل اندونزی با انتخابات پارلمانی و ریاستجمهوری روبهرو است. تنها به همین دلیل سفر پوتین میتواند در نیمه دوم امسال انجام شود.
سرگئی لاوروف، وزیر خارجه روسیه آگوست ۲۰۱۷ سفری به جاکارتا داشت و با رتنو مارسودی، همتایش از کشور اندونزی به گفتوگو نشست. در مارس ۲۰۱۸ وزیر خارجه اندونزی به مسکو سفر کرد و درباره چشمانداز ارتقای همکاری دوجانبه با لاوروف بحث و رایزنی کرد.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد