3 - 12 - 2019
خانه پدری که درمانگاه شد
«جهانصنعت»- پروفسور بهروز برومند، پزشکی است که با وجود کارنامه پر بار حرفهای خود در مسیر پزشکی، عملکردش به عنوان یک فعال اجتماعی بسیار قابل توجه و پررنگ است. این روزها که حال جامعه خیلی خوب نیست اهمیت، مرهمی بر دردهای عمیق حاصل از فقر و تبعیض بسیار ویژه میشود. شاید دور از ذهن باشد برای افرادی که زندگی عادی دارند اما همچنان هستند کودکانی که در کمال ناباوری از تحصیل محروم میشوند. این محرومیت دردآور دلیلی ندارد مگر عدم دسترسی به امکانات اولیه تحصیلی مانند ساختمان مدرسه. حتی هستند خانوادههایی که شرایط مناسبی برای دستیابی به امکانات اولیه پزشکی ندارند و هر روز درد میکشند از بیماری. اهمیت حضور خیرین در جامعه یا به قول غربیها NGOها در چنین شرایطی بسیار نمود پیدا میکند و پررنگ میشود.
در این میان خوشبختانه هستند خیرینی که برای بهبود حال عمومی جامعه گام برمیدارند و چشمشان را بر مسائل مادی دنیا میبندند. گذشتن از سودهای مالی کلان در شرایطی که زندگی این روزها بیشباهت نیست به ایستادن در تالار بورس و افراد برای هر گامی که برمیدارند چرتکه میاندازند و اعداد را محاسبه میکنند بسیار ارزشمند و البته قابل ستایش است. بهروز برومند در گروه انسانهایی قرار دارد که انسان است نه به دلیل ایستادن بر دو پا بلکه برای داشتن قلبی شفاف. نام بهروز برومند را اگر به عنوان پدر علم نفرولوژی ایران نشنیده باشید به طور قطع در ردیف فعالان اجتماعی دلسوزی که از خود میگذرند تا برای رشد و تعالی جامعه گام بردارند شنیدهاید؛ مدارسی که در سیستان و بلوچستان به همت او ساخته شده تا گام بااستقامتی که برای تبدیل خانه پدریاش به درمانگاه برداشته هر یک اهمیتی بسیار ویژه و خاص دارند.
زادگاه، کودکی و تحصیلات برومند
پدرش غلامعلی برومند شهمیرزادی بود. او از دوران کودکی خود چنین میگوید: «از کودکی خود به یاد دارم که شادروان پدرم که از بازرگانان خوشنام و پرآوازه و رییس انجمن و سازمان شیر و خورشید سرخ قائمشهر بود الگوی من برای زندگی آیندهام شد. کمتر از ۱۰ سال داشتم که در قادیکلاه از بخشهای قائمشهر یا شاهی آتشسوزی بزرگی رخ داد و پدرم با همه توان به کمک آسیبدیدگان شتافت و همه مکان بازرگانی پدرم به جایگاهی برای کمک به آسیبدیدگان آتشسوزی تبدیل شد و من از همان روزها با پنبه و الکل و داروهای ضدعفونی آشنا شدم. سپس آسیبدیدگان مرا بیشتر برای خدمتگزاری تشویق میکردند و این انگیزههای مرا برای پزشک شدن پایهگذاری میکرد.»
او دوران ابتدایی را در قائمشهر و متوسطه را در دبیرستانهای راهنما و ادیب تهران به پایان برد. در دوران دانشآموزی متولی شبکههای دانشآموزان حزب ملت ایران بود. دکترای پزشکی را از دانشگاه تهران و تخصص داخلی را از دانشگاه جورجتاون آمریکا دریافت کرد. در دوران تحصیل در دانشکده پزشکی دانشگاه تهران در فعالیتهای آزادیخواهانه دانشجویی شرکت میکرد. او سرپرست گروه دانشجویان وابسته به حزب ملت ایران و عضو نخستین کمیته دانشگاه جبهه ملی ایران بود. وی سه بار و هر بار به مدت دو ماه زندانی شد.
بر اساس بررسیهای به عمل آمده از سوی کمیته مرکزی و کمیته بورد انجمن جهانی نفرولوژی، بهروز برومند به عنوان پایهگذار و پیشگام دانش بیماریهای کلیه و نفرولوژی شناخته شد. ضمن اینکه تلاشهای چشمگیر وی در راستای همکاری در ایجاد و توسعه روشهای نوین درمان بیماریهای کلیوی و پیوند کلیه در ایران و خاورمیانه نیز بسیار حائز اهمیت تشخیص داده شد. برخی پزشکان عربتبار و متخصصان سایر کشورهای خاورمیانه امید زیادی به کسب این افتخار بزرگ داشتند، اما سرانجام کمیته مرکزی انجمن جهانی نفرولوژی دکتر برومند را شایسته دریافت لوح سپاس انجمن بینالمللی بیماریهای کلیه
(ISN) شناخت.
تازهترین پروژه دکتر برومند
تازهترین پروژه برومند ساخت درمانگاهی در قائمشهر است. درمانگاهی که سالها پیش به قول خودش خانه مادری و پدری او بود. خانهای که توانست انسانی را با ویژگیهای پررنگ انسانی راهی جامعه کند. هر چند جامعه گاهی در مسیر او سنگاندازی کند. برومند در گفتوگو با «جهان صنعت» تاکید میکند که خانه پدریاش مشتریهای بسیاری داشته و در ادامه میگوید: ترجیح دادم حتی از مبالغ هنگفتی که با دلار هم پرداخت میشد چشمپوشی کنم. احساس میکنم اگر به لحاظ مالی به میزانی تامین شدهام دیگر نیازی به سود و پول بیشتر و بیشتر نیست. از همین رو تصمیم گرفتم خانه پدریام را به دانشگاه مازندران اهدا کنم تا در مسیر ساخت درمانگاهی برای عموم جامعه از آن استفاده شود.امروز ساخت این مجموعه درمانی تخصصی در مراحل پایانی قرار دارد. خوشبختانه با وجود مشکلاتی که در مراحل اولیه ایجاد شد اما مراحل بعدی با سرعت طی شد و بحران جدی را شاهد نبودیم. البته هیچ وقت مطالبه و خواستهای در مقابل کارهای خود نداشتم. پدر من سالها در منطقه قائمشهر زندگی کرده بود و به آن منطقه علاقه زیادی داشت. از همین رو میتوانم بگویم دلیل اصلی چنین اقدامی خوشحال کردن پدرم و ایجاد رضایت برای او بود. خوشبختانه تا شش ماه آینده درمانگاه افتتاح میشود. شاید چنین اقداماتی خود سرمشقی باشد برای جامعه تا هر فردی که توان کافی دارد به سمت کمک به جامعه گام بردارد.
سیل را باید مورد توجه قرار داد
برومند در ادامه با اشاره به ساخت دو مدرسه در زاهدان و تصمیم جدب برای ساخت دبیرستانی دیگر در این منطقه گفت: ساخت دبیرستان به تعویق افتاده و دلیل آن هم وقوع سیل و آغاز مشکلات بعد از آن است. احساس میکنم در شرایط فعلی توجه به مناطق سیلزده بسیار مهم و جدی است. از همین رو پروژه ساخت دبیرستان را مدتی کوتاه به تعویق انداختیم. در حال حاضر احداث مراکز رفاه عمومی مانند سرویس بهداشتی عمومی و حمامهای عمومی در مناطق سیلزده کمتر برخوردار اهمیتی ویژه دارد. همین اهمیت انکارناپذیر خود موجب شد تا به همراه فرزندانم تصمیم به اجرای چنین پروژهای بگیریم.
وی با تاکید بر اینکه توجه به درد هممیهنان بسیار مهم و انکارناپذیر است افزود: فراموش نکنید آنچه امروز در اختیار ما قرار دارد ابدی و جاودانه نیست. اگر این نکته مهم را باور کنیم هر روز نسبت به شرایط جامعه حساس خواهیم بود و واکنشهای لازم نشان خواهیم داد. خوب است به ادبیات غنی کشورمان توجه کنیم تا در پی آن آگاهی و دانشمان نسبت به انسانیت و نوعدوستی هر روز افزایش پیدا کند.
اهمیت توجه به منفعت عمومی در توسعه جامعه
منفعت عمومی از مفاهیم چندوجهی و جدلی علوم اجتماعی به شمار میرود. در تعریفی ساده این مفهوم شامل اموری است که برای توده مردم مطلوبیت دارد و همگان را بهرهمند میسازد. اهمیت منفعت عمومی تا جایی است که توانسته تلقی مکاتب فکری را از مفهوم دولت متحول کند. بر این اساس، دولت به تشکیلاتی اطلاق میشود که قدرت را به منظور ارائه خدمات عمومی اعمال میکند، خدماتی که قرار است به بهترین شکل ممکن تامینکننده منافع عمومی باشند. لذا میتوان داشتن ادراکی منسجم از نفع عمومی را الزامی اساسی جهت مدیریت موثر و کارآمد امور جمعی تلقی کرد و آن را غایت بنیادینی دانست که دغدغه تامیناش نقطه اشتراک تمام اعمال و تصمیمات قوای سهگانه حکومتهاست. اما خلأ اساسی در این زمینه عدم تفحص پیرامون جایگاه و منزلت منافع عمومی در قانونگذاری ایران است.
پرسش قابل طرح این است که در گفتمان حقوقی ایران، جایگاه منفعت عمومی کجاست و تلقی قانونگذار از این مفهوم چگونه ارزیابی میشود؟ اندیشه منفغت عمومی در قانونگذاری اساسی ایران، آگاهانه، کاربردی و عقلانی است، این اوصاف در درجه نخست محصول غنای مبانی فقهی این قانونگذاری و در درجه دوم نتیجه چالشهای حکمرانی قبل از بازنگری قانون اساسی در سال ۱۳۶۸ است. اما در تقنین عادی، اندیشه منفعت عمومی همچنان اسیر چالشهای قانونگذاری است و مقنن جز اینکه منافع عمومی را مرزی برای مشروعیت قلمرو حقوق فردی به شمار آورد یا برای ممانعت از ورود خسارت به منافع عمومی تدابیری اتخاذ کند، تلقی منسجم و کارآمدی از این مفهوم ندارد.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد