13 - 06 - 2017
حبیب خواننده درجه یک پاپ ایران بود
گروه فرهنگ و هنر- یک سال از مرگ حبیب محبیان یا به قول دوستدارانش «مرد تنهای شب» گذشت؛ مردی که اهالی موسیقی او را یکی از بهترینهای موسیقی پاپ ایران میدانستند. حبیب که پس از بازگشتش در مناطق شمالی زندگی میکرد، تمام تلاشش را کرد تا دوباره در ایران فعالیت رسمی داشته باشد، اما صبح جمعه، ۲۱ خرداد سال گذشته بر اثر ایست قلبی درگذشت و دوستدارانش را تنها گذاشت.
بسیاری از اهالی موسیقی صدای خاص و توانمندی حبیب در موسیقی را یکی از عوامل موفقیت و محبوبیتش میدانند. ناصر چشمآذر، آهنگساز و تنظیمکننده که سابقه کار با حبیب را دارد، درباره آشناییاش با حبیب میگوید: «سابقه آشنایی من با حبیب از طریق وارطان آوانسیان مدیریت هنری شرکت آونگ به قبل از انقلاب بازمیگردد. به پیشنهاد آقای آوانسیان تعدادی از آثاری را که قرار بود «حبیب» بخواند برای تنظیم به من واگذار کردند و این آغاز آشنایی من با ایشان بود.»
او درباره سبک حبیب توضیح داد: «سبک حبیب ترکیبی از راک و پاپ ایرانی بود. البته واژه پاپ را در مورد موسیقی ایرانی جایز نمیدانم و بیشتر میپسندم از واژه «مردمپسند» استفاده شود. سبک موسیقی ایشان مردمی و پاپیولار بود و از آنجا که گیتاریست توانمندی محسوب میشد موسیقیاش نیز تلفیقی از موسیقی راک و موسیقی روز با محوریت گیتار بود.»
«من مرد تنهای شبم» واقعا منفجر کرد
ناصر چشمآذر همچنین درباره استقبال مردم از شیوه کار حبیب محبیان گفت: «تا آنجا که به خاطر دارم آهنگ «من مرد تنهای شبم» زمانی که منتشر شد به اصطلاح عامه، واقعا منفجر کرد. این کار با استقبال اکثریت مردم روبهرو شد و بیشتر مردم این آهنگ را واقعا دوست داشتند. دلیل این استقبال از کار حبیب هم شاید به دلیل صدای وحشی و خاص او بود؛ حبیب به واقع صدای باز و فراخی داشت که مثالزدنی بود.»
این موسیقیدان همچنین اضافه کرد: «پیش از حبیب هیچ صدایی که نزدیک به صدای ایشان باشد، نداشتیم و همین خودرویی و حرکتهای شخصی و فرم و سبک خوانندگیاش به گونهای بود که برای مردم جذاب مینمود؛ در واقع پیش از ایشان هیچ خوانندهای نزدیک به جنس صدای حبیب نداشتیم. به خصوص وسعت صدایش بسیار جالب توجه بود و میتوانست در اوج خوانندگی کند.»
او در ادامه عنوان کرد: «پیش از انقلاب در این گونه سبکهای مردمی تنها کسی که صدای اوج خوبی داشت و در بخش اوج هم خوانندگی میکرد ابی بود ولی با ورود حبیب به این عرصه همه متوجه شدند که میشود از ابی هم بالاتر خواند.»
حبیب خواننده درجه یک مردمی بود
چشمآذر درباره جایگاه حبیب محبیان در حوزه موسیقی پاپیولار ایران گفت: «حبیب جزو خوانندگان درجه یک موسیقی مردمی ایران محسوب میشد. ایشان با اجراهای موفقی که داشت به جایگاه بسیار خوبی در موسیقی پاپیولار ایران دست پیدا کرد. بعد از انقلاب هم ایشان فعالیتهایش را در آمریکا ادامه داد و چند قطعه بسیار موفق هم منتشر کرد که با اقبال بسیار جالب توجهی روبهرو شد.»
این آهنگساز و تنظیمکننده در ادامه افزود: «یکی از موفقترین آثار بعد از انقلاب حبیب قطعه «مادر» محسوب میشود که بسیار برای مردم ما جذاب و خاطرهانگیز است.»
او درباره ارتباطش با حبیب پس از انقلاب گفت: «بعد از انقلاب دیگر هیچ دیداری با حبیب نداشتم تا اینکه دو سه سال قبل دست تقدیر ما را دوباره به هم رساند و در شب جشن موسیقی ما دیدارها را تازه کردیم. این دیدار با بیش از ۳۰ سال فاصله اتفاق افتاد و متاسفانه کمی بعد هم حبیب را از دست دادیم.»
حبیب به دل مینشست
ناصر چشمآذر درباره منش اخلاقی حبیب محبیان گفت: «حبیب بسیار انسان معتقد و سالمی بود و به همین خاطر هم مردم کشورمان او را تا این حد دوست داشتند و صدایش به دل مینشست.»
ناصر چشمآذر که با ایلنا گفتوگو میکرد، ادامه داد: «حدودا بین سیصد تا چهارصد آهنگ تنظیم کردهام که از این تعداد پنج قطعه را برای زندهیاد «حبیب» تنظیم کردم اما متاسفانه به دلیل مشغله ذهنی بسیار زیادی که در حال حاضر دارم اسامی و فضای آن آثار را به خاطر نمیآورم.»
آغاز کار حرفهای
حبیب چهارم مهر ۱۳۳۱ در شمران تهران به دنیا آمد. در خانواده او، برادرانش نیز به موسیقی علاقه داشتند اما تنها حبیب به موسیقی حرفهای روی آورد. دوران نوجوانی حبیب مصادف با پیدایش گروه بیتلز در دهه ۶۰ میلادی اروپا بود و این باعث علاقه بیشترش به موسیقی شد. او با پذیرفته شدن در آزمون صداوسیما، زیر نظر مرتضی حنانه به فراگیری اصول و تدابیر آهنگسازی روی آورد.
حبیب بعدها توانست به عنوان خواننده در تلویزیون استخدام شود. او نخستین آلبومش یعنی «مرد تنهای شب» را در سال ۱۳۵۶ منتشر کرد. مادر حبیب بر اثر حمله قلبی و همسرش به دلیل حساسیت به آمپول پنیسیلین هر دو در یک سال از دنیا رفتند؛ حوادثی که به گفته فرزند حبیب، باعث شدند این خواننده به خواندن آهنگهای غمگین گرایش پیدا کند و در میان فارسیزبانان نیز با این آهنگهای غمگین شهرت پیدا کند.
پس از انقلاب و طی کردن یک سلسله حواشی در سال ۱۳۶۰ ایران را ترک کرد. سال ۱۳۶۴ ساکن لسآنجلس آمریکا شد و عمده فعالیتهایش هم در زمان سکوت در آمریکا انجام شد. محبیان در سال ۱۳۸۸ یکباره قصد سفر به ایران کرد و با پذیرش برخی شرایط به ایران بازگشت و در شمال کشور اقامت کرد. مدتی بعد از بازگشتش به ایران، این اتفاق رسانهای شد.
در آرزوی خواندن در وطن
پس از بازگشت حبیب، برخی گزارشها حکایت از آن داشت که او در نامهای به وضعیت نامساعد جسمیاش اشاره و تاکید کرده بود: «اینجانب تاکنون در آهنگهای خود هیچگاه علیه نظام جمهوری اسلامی ایران چیزی نخواندهام. خواهشمندم به دلیل وضعیت جسمانیام، با بازگشتم به ایران موافقت فرمایید زیرا من از یک بیماری صعبالعلاج (سرطان) رنج میبرم»؛ نامهای که صحتش توسط فرزندش رد شد و محمد محبی در یادداشتی اظهار کرد پدرش به سرطان مبتلا نیست.
محبیان از سال ۱۳۸۹ درخواست مجوز برای نخستین آلبوم رسمیاش در ایران را کرده بود اما حواشی که رخ داد باعث شد او نه در دولت پیشین و نه در دولت کنونی، نتواند مجوز فعالیت بگیرد و در شرایطی که همچنان امیدوار به فعالیت مجدد در ایران بود و آرزوی برگزاری کنسرتی در ایران را در واپسین سالهای عمرش داشت، درگذشت. البته در این مدت کتاب ترانههای حبیب منتشر و در بازار ایران عرضه شد.
محبیان در دوران حضورش در ایران چند آهنگ قابل توجه منتشر کرد که یکی از آنها تحت عنوان «اللهاکبر» و برای مردم غزه بود. آهنگ دیگری که حبیب پیش از «اللهاکبر» منتشر کرده بود، «عشقهای خدایی» برای رزمندگان و دلاورمردان هشت سال دفاع مقدس بود که حبیب به یاد قهرمانان این نبرد تاریخی خواند.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد