15 - 05 - 2022
حال ناخوش روزنامهداران و روزنامهنگاران
نادر نینوایی- روز گذشته نوزدهمین تولد روزنامه «جهانصنعت» بود. در این ایام باتوجه به گرانی کاغذ، کم شدن معنادار جمعیت روزنامهخوان کشور و سایر مجموعه مسائل و مشکلاتی که پیرامون روزنامهها وجود دارد، چرخ اقتصادی روزنامههای کشور آنطور که باید و شاید نمیچرخد.
در همین چند سال گذشته بسیاری از روزنامههای شناختهشده کشور یکی پس از دیگری از تعداد صفحات خود کاسته و اقدام به تعدیل نیرو کردهاند. برخی دیگر از روزنامهها نیز به کل نسخه فیزیکی را حذف کرده و دیگر چاپ نمیشوند. واقعیت این است که این روزها از یک سو صاحبان روزنامههای مستقل به جای آنکه سودی از رسانه خود داشته باشند، حفظ روزنامه صرفا برایشان هزینهبر است و از سوی دیگر روزنامهنگاران نیز با درآمدهای حداقلی روزگار خود را به سختی میگذرانند. در چنین شرایطی آنچه همچنان صاحبان روزنامهها و روزنامهنگاران را سرپا نگه داشته است میل و علاقه وافر آنها به روزنامهداری و روزنامهنگاری است. روزنامه «جهانصنعت» این روزها یکی از معدود روزنامههای مستقل کشور است که به همت مدیرمسوولش همچنان سرپا مانده است و با وجود ناملایمات فراوان و زخمهایی که از توقیف سال ۱۳۹۹ بر تن آن مانده، همچنان پابرجاست. روز گذشته در تحریریه روزنامه در حالی که شمعهای نوزدهمین سال تولد روزنامه را خاموش کردیم، گویی در بین اعضای روزنامه حسی مشترک از غرور جریان داشت؛ غرور و مباهات از این بابت که مجموعه توانسته در این شرایط سخت همچنان سرپا بماند و سر خم نکند.
هر یک از اعضای تحریریه در این سالها سعی کردهاند به تناسب حوزه خود حرف دلِ مردم باشند و بخشی از واقعیتها و مشکلات ناگفته جامعه را در گزارشهای خود نشان داده و با پیگیری آن از نهادهای مرتبط گامی موثر در مسیر حل مشکلات بردارند. آنچه که در این نوزدهمین سالگرد تولد «جهانصنعت» تحریریه، صاحب امتیاز و تمامی دستاندرکاران روزنامه «جهانصنعت» را دلخوش میکند حمایتها و محبتهای مخاطبان روزنامه است که در پیامهای خود با روزنامهنگاران در میان میگذارند.
شخصا از آنکه در همین مدت کوتاه فعالیتم در «جهانصنعت» توانستهام مشکلات گروه بزرگی از مردم کشورم – از عاشقان میراث فرهنگی گرفته تا فعالان حوزه صنایعدستی و گردشگری- را مطرح کرده و گامی در جهت رفع آنها بردارم به خود میبالم.
وقتی گزارشهای ریز و درشتی که در ماههای اخیر نوشته و در «جهانصنعت» منتشر کردهام را با خود مرور میکنم خشنود میشوم که توانستهام مشکلات میراث فرهنگی کشورمان در تیمره، شوش باستانی، محله سنگلج و شهرهای تاریخی همچون دزفول را پیگیری کرده و گامی در راستای رفع آنها بردارم.
بدون شک همین حس نوعدوستی و وطندوستی است که یکایک دستاندرکاران مجموعه روزنامه «جهانصنعت» را با تمام ناملایمات سرپا نگه داشته و آنها را مجاب کرده که به مسیر خود ادامه دهند.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد