29 - 12 - 2017
جنگ ادامه دارد
گروه جامعه- موش، این موجود نفرتانگیز که با تصوراتی که ما از کودکی در فیلمها و کارتونها داشتیم به اندازه زمین تا آسمان فرق دارد؛ همان موجودات سیاه و کثیفی که حالا به وجودشان بیش از هر زمان دیگری عادت کردیم و مجبور شدیم به همزیستی مسالمتآمیز. خیلی دور نیستند روزهایی که جمعیت موشهای خاکستری در جویهای پهن خیابان ولیعصر تهران به این اندازه زیاد نشده بودند؛ همان روزهایی که خیابان ولیعصر هنوز چنار داشت و یکی در میان کندههای قطعشده خودنمایی نمیکرد. خوب یادم هست آن روزها این موجودات مشمئزکننده هنوز جرات بیرون آمدن از جوی را نداشتند و آن چند درصد ناچیز هم که پایشان را از گلیمشان بیشتر دراز میکردند با جیغ عابران مواجه میشدند و باز برمیگشتند به جایی که به آن تعلق داشتند.
این روزها اما قضیه فرق کرده، خبری از جیغ و ترس نیست. موشها از جویهای خیابان ولیعصر به کوچههای فرعی و خانههای ما راه پیدا کردند و ما هم مصداق دقیق «ماهیچ، ما نگاه» شدهایم. دیگر دیدن این موجودات خاکستری ریز و درشت کنار سطلهای زباله، داخل جویهای آب، در سوراخهای کنار پل و حتی در کانالهای کولر خانههایمان برایمان عادی شده و بیتفاوت یا گاهی هم باتفاوت از کنارشان رد میشویم و کاری از دستمان برنمیآید. تجربه شخصی به من نشان داده که نهتنها خودمان از انجام هرگونه فعالیتی در جهت رفع معضل موش عاجز هستیم، شهرداری هم به اصطلاح به داد ما نمیرسد و وقعی هم به خواستهها و تماسهای شهروندان تهرانی نمینهد.
حدود دو ماه پیش بود که پس از حدود ۴۵ دقیقه بالاخره توانستم با سامانه ۱۳۷ تماس بگیرم تا در مورد خوب تمیز نکردن باغچهها، حمل ناقص زبالههای شبانه و همچنین وجود موش در جوی آب گزارش دهم. بعد از ثبت شدن موضوع زبالهها، در مورد موشها هم اعلام نارضایتی کردم و متصدی گفت باید دوباره تماس بگیرید؛ یکبار برای وجود موش، یکبار برای طعمهگذاری و یک بار هم برای اینکه در جوی خیابان اصلی به وضعیت موشها رسیدگی شود. سوال اینجاست که دلیل این تماسهای مکرر برای یک موضوع مشخص چیست؟
حالا چند روزی میشود که بحث موشها دوباره داغ شده و تقریبا تمام کانالهای تلگرامی یک بار به این موضوع که موشهای زندهخوار در کمین مردم تهران بعد از زلزله احتمالی هستند، پرداختهاند. این موضوع خیلی دور از انتظار نیست و هر کدام از ما بارها گفتهایم که اگر در تهران اتفاقی رخ دهد قبل از هرچیز موشها دخل مردم را میآورند. با تمام این تفاسیر نقش شهرداری در کاهش این دلنگرانی جدید، این معضل جدی که بعد از آلودگی هوا در جایگاه دوم معضلات ما تهرانیها قرارگرفته چیست؟ برای کم شدن موشها باید چه کار کنیم؟ مثل آلودگی هوا که گفتند باید دست به دامن باد و باران شویم، در مورد موشها باید دست به دامان گربههای محل شویم یا به کدام درگاه التماس کنیم؟ شاید هم باید منتظر باشیم تا سیلی بیاید؛ مثل چند سال پیش که در تهران سیل آمد و باعث شده بود تعداد زیادی موش در کانالهای آب خفه شوند اما امسال باران هم نداریم تا دلمان خوش باشد که کمی از موشهای تهران کم شود.
موشها به تهران حمله میکنند؟
یکی از گونههای خطرناک و شایع در تهران موشهای قهوهای هستند که میتوانند تا ۲۵ سانتیمتر بزرگ شوند، وزن نوع نرشان به ۳۰۰ گرم هم میرسد؛ هر چند نمونههایی از آنها هستند که تا ۹۰۰ گرم سنگین شدهاند و حتی به یک کیلوگرم هم رسیدهاند. این موشها هم حس بویایی بسیار تکاملیافتهای دارند و هم شنواییشان بسیار قوی است. چرخه غذایی موشها بیشتر شامل آن چیزهایی است که پیدا میکنند؛ باقیمانده غذای آدمها، دانهها و مانند آن، با این حال دیده شده است موشهای قهوهای که در حاشیه رودها زندگی میکنند ماهیهای کوچک را هم شکار میکنند و میخورند. بیتردید با فرونشست زمین همزمان با وقوع زلزله که با پیشبینی جمعی از کارشناسان به دلیل وجود چاههای عمیق، ممکن است زلزلهزدگان را تا هزاران متر به زیرزمین بکشد، آنها را با موجی از حمله این موجودات موذی مواجه خواهد ساخت.
وجود این مشکل در حالی به نگرانیهای موجود دامن میزند که تاکنون اجرای هیچ کدام از طرحها و برنامههای شهرداری در جهت مبارزه با افزایش جمعیت موشهای پایتخت موفقیتآمیز نبوده است.
شهرداری همچنان ناموفق و ناکارآمد
سیاستهای ناکارآمد شهرداری تنها در قالب طعمهگذاری، سمپاشی، موشگیری با تفنگ بادی و مسدود کردن کلونی موشها با رزین وارداتی صورت گرفته، که نهتنها موشها را از بین نبرده است، بلکه بدن آنها را در مقابل مواد تشکیلدهنده سمها نیز مقاوم ساخته است. معضل بعدی در صورت پیش آمدن هر نوع اتفاقی در تهران، بیماریهای واگیردار هستند که موشها بیشک عامل اصلی بیماریها محسوب میشوند. معروفترین این بیماریها طاعون است که به صورت مستقیم از موش به انسان سرایت میکند و این تنها بخش کوچکی از مشکلات مردم تهران است. به گفته مسوولان سازمان محیط زیست استان تهران، موشها عامل انتقال خیلی از بیماریها هستند و بر اساس اعلام وزارت بهداشت و درمان در این رابطه حدود۳۰ بیماری وجود دارد.
موشها در سطح شهر تهران به طور گسترده پراکنده بوده و به صورت مداوم نیز در حال زاد و ولد هستند که این امر نه تنها در زمان وقوع زلزله بلکه در سایر برهههای زمانی هم میتواند به عنوان عامل شیوع بیماریها برای مردم مشکلاتی را ایجاد کند در حالی که از بین بردن این موجودات موزی برای شهرداری کار سخت و پیچیدهای نیست؛ شهرداری باید با شناسایی مرکز تجمع موشها از طریق سمپاشی یا استفاده از سایر اهرمهای دفع موجودات موذی در جهت رفع این معضل اقدام کند.
در همین راستا مردم نیز باید در جهت از بین بردن موشها به کمک شهرداری آمده و مشاهدات خود را در هر نقطه از شهر به این نهاد انتقال دهند. بنابراین هر فردی باید با رعایت نظافت در فضای اطراف محل سکونت خود و درخواست مکرر سمپاشی در نقاطی که مرکز تجمع این موجودات بوده، به تسریع روند دفع موشها کمک کند.
موشها کم نشدند، بیشتر شدند
موضوع موشهای پایتخت، مساله دیروز، امروز یا به واسطه داغ شدن بحث زلزله تهران نیست. لازم به یادآوری است در روزهای آخر سال ۹۲ مدیرعامل شرکت ساماندهی مشاغل شهرداری تهران اعلام کرد: لانه موشهای شهر را تخریب میکنیم و ظرف شش ماه مشکل موش در تهران حل و مردم به خوبی این موضوع را حس میکنند. برای این کار از روشهای تلفیقی اصلاح معابر، ارتقای آموزش شهروندی، برخوردهای فیزیکی و شیمیایی در سطح شهر تهران استفاده میکنیم و مهمترین این اقدامات بحث آموزش شهروندان است. با این حساب هنوز موشهای تهران کم نشدند و هرروز بر تعداد آنها افزوده میشود.
چند روزی است خبری دست به دست میچرخد با این عنوان که ۴۰ تا ۵۰ میلیون موش در زیرزمین زندگی میکنند که با واکنشهای متفاوتی روبهرو شده است. عدهای اعلام این تعداد موش را سیاهنمایی میدانند و عدهای دیگر سعی در تایید این اعداد و ارقام دارند. اگر خیلی خوشبینانه به موضوع نگاه کنیم و قصد بزرگنمایی هم نداشته باشیم میتوانیم به جرات بگوییم تهران حداقل دو میلیون موش را در دل خود جا داده است که همین تعداد هم برای یک شهر زیاد است و در صورت وقوع اتفاقهای ناگهانی بیماری ایجاد میکنند. درست است اعلام آمار دقیق باعث ترس شهروندان میشود اما بد نیست هر از چندگاه به معضلات شهر اشاره کرد تا شهروندان مطالبات خود را مطرح کنند و شهرداری هم از طریق رسانهای شدن به حل مشکلات بپردازد.
موشها در فضای مجازی
در سالهای اخیر فضای مجازی نقش مهمی در اطلاعرسانی به مردم داشته است. معضل موشها هم از چشم بلاگرها دور نمانده و واکنشهای جالبی هم در این مورد نشان دادهاند. گروهی این اتفاق را دستمایه طنز قرار دادهاند و و عدهای دیگر ترس خود را از بیماریهای واگیر مخصوصا طاعون بروز دادند، گروهی هم نویسندگان را به سیاهنمایی محکوم کردهاند و بیشتر مردم هم از ناکارآمدی و بیاعتمادی به مسوولان ستاد بحران گله کردند.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد