23 - 04 - 2020
جزئیات شراکت گازی ایران و بیپی
میدان گازی رهام در دریای شمال تنها میدان نفتی و گازی در خارج از کشور است که ایران از درآمدهای آن منتفع میشود هرچند که ایران به دلیل تحریمها از این درآمد محروم است.
به گزارش میز نفت، شرکت ملی نفت ایران مالک ۵۰ درصد از میدان گازی رهام در دریای شمال است. این میدان در نزدیکی شهر ابردین و در دریا قرار دارد که بزرگترین میدان گازی در بریتانیا به شمار میرود. شرکت نفت ایران یک سرمایهگذاری مشترک با شرکت بریتیشپترولیوم در تاریخ ۱۵ ژوئن ۲۰۱۰ برای این میدان گازی امضا کرد.
با وجود اینکه درباره مدل قراردادی این میدان برخی نظرات منتشر شده، اما در این نوشتار مدل قرارداد را به سادهترین شکل تشریح میکنیم. اصولا برای اکتشاف و توسعه میادین نفت و گاز از دو روش استفاده میشود: اول روش قراردادی و دوم روش اعطای پروانه. در روش قراردادی دو طرف یعنی شرکت بینالمللی نفتی و دولت میزبان به بحث و گفتوگو در رابطه با شروط قرارداد پرداخته و در نهایت با توافق یکدیگر به یک قرارداد میرسند.
اما در روش اعطای پروانه، کشور صاحب نفت مبادرت به انتشار شروط خود و میادین خود جهت توسعه کرده و هر شرکتی که خواستار دریافت پروانه باشد، با توجه به شرایط خود درخواستاش را خطاب به دولت میزبان ارسال میکند و در صورت صلاحدید دولت در ابتدا پروانه اکتشاف و بعد پروانه تولید به وی اعطا میشود.
در هیچیک از دو روش فوق، میدان یا مخزن به شرکت بینالمللی نفتی واگذار نمیشود چرا که بر اساس قواعد و حقوق بینالملل، کشورها بر منابع طبیعی خود حاکمیت دائم دارند. اصولا بر اساس روش اعطای پروانه، نفت یا گاز استحصالی از میدان متعلق به صاحب پروانه است و شرکت مزبور باید به پرداخت انواع مالیاتها به دولت صاحب نفت بپردازد. از جمله کشورهایی که از این سیستم پیروی میکنند، میتوان به کشور نروژ و انگلستان اشاره کرد.
کشور انگلستان در سال ۱۹۷۲ پروانه مربوط به بهرهبرداری از میدان گازی روآم را به دو شرکت BP و شرکت ملی نفت ایران با سهم ۵۰ درصد برای هرکدام واگذار کرد و دو شرکت مزبور برای توسعه میدان فوق وارد قرارداد مشارکت در سرمایهگذاری یا
joint venture شدند.
میدان مزبور در دریای شمال قرار دارد و پنج درصد از نیاز کشور انگلستان به گاز طبیعی را برآورده میکند. Capex میدان برای توسعه ۵۸۵ میلیون دلار در نظر گرفته شد. این میدان دارای دو چاه تولیدی به نامهای R1 و R2 است و توانایی تولید روزانه ۷۰۰/۱۳ BOPD را دارد و پس از حفر اولین چاه توسعهای به علت نبود امکانات مربوط به توسعه میادین دارای گازهای پرفشار، چاه مزبور توسط اپراتور میدان شرکت (BP) بسته شد.
در نهایت در سال ۲۰۰۵ تولید از میدان به میزان ۲۵۰ میلیون فوت مکعب شروع شد و سهم شرکت ملی نفت ایران به حسابی واریز میشد که قسمت اعظم سهم مزبور قابل انتقال به ایران نبوده و در حساب شرکت ملی نفت بلوکه میشد.
تولید از میدان از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۴ به علت تحریمهای ظالمانه آمریکا علیه ایران متوقف شد اما با توجه به اینکه ۵ درصد هیدروکربن کشور انگلستان از میدان روآم تامین میشود، آمریکا میدان مزبور را از تحریمهای خود در ابتدا تا سال ۲۰۱۸ و بعد تا سال ۲۰۲۱ مستثنی دانست.
همچنین آمریکا شرط فعالیت میدان نفتی مزبور را عدم پرداخت سهم ایران از این میدان دانست. در ماههای اخیر، شرکت BP سهام خود از میدان یادشده را به شرکت سریکا انرژی که شرکتی انگلیسی است واگذار کرده است. همچنین شرکت مزبور به عنوان اپراتور میدان عمل میکند.
اَبِردین (Aberdeen) به عنوان مرکز پشتیبانی این میدان، سومین شهر بزرگ اسکاتلند و بیستونهمین شهر بزرگ پادشاهی متحد بریتانیاست. لقب این بندر تجاری در شمالشرقی اسکاتلند، «شهر سنگ خارا» و جمعیت آن بیش از ۲۰۰ هزار نفر است. به ابردین «پایتخت نفت اروپا» هم گفته میشود زیرا از دهه ۱۹۷۰ پایگاه اصلی خدمات برای استخراج نفت از دریای شمال شده است.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد