تعهد ارزی، چالش دوران جنگ و صلح

مهدی عبدیان*-جنگ ۱۲روز به طول انجامید اما همچنان در شرایط جنگی به سر می‌بریم و نمی‌توان به اطمینان خاطر گفت که به شرایط عادی بازگشته‌ایم. نکته جالب توجه این است که در حال حاضر و بر حسب مشاهدات، واحد‌های تولیدی مشکل چندانی در حوزه تولید ندارند و به روال سابق کار خود را انجام می‌دهند. اگر مدیران دولتی شرایط جنگی را درک کنند و روند‌های اداری معمول را کم کنند حتی می‌توان وضعیت را بهتر از وضعیت پیشاجنگ دانست. مثال این موضوع اقدامات استاندار سیستان‌وبلوچستان بود که با درک شرایط جنگی، شرایط واردات و صادرات را برای فعالان اقتصادی به شدت تسهیل کرد، اگر مدیران دولتی چنین اقداماتی را در پیش بگیرند می‌توان گفت که جنگ در کنار تمام آسیب‌هایش سبب اتفاقات خوب نیز شده است.

مشکلات ما چه قبل و چه بعد از جنگ از روال کاری خودمان نبوده است بلکه از پیچیده و فرسایشی بودن روند اداری کشور سرچشمه می‌گیرد؛ مسوولان ما هنوز شرایط تحریم را درک نکرده‌اند. سال ۹۷دکتر همتی،‌ ریاست بانک مرکزی اشتباهی انجام داد و آن بحث تعهد ارزی است که تا به اینجا جز آسیب، دستاوردی برای کشور نداشته است. ما می‌توانستیم با افزایش صادرات افت ارزش پول ملی را تا حد بسیار زیادی جبران کنیم اما همین مساله تعهد ارزی مانع از آن شد. تنها برنده این وضع دلالان بودند که کماکان به کار خود ادامه دادند و تنها صادرکننده حقیقی متضرر شد. نکته قابل‌توجه این است که مسوولان ما با اینکه از آسیب‌های تعهد ارزی آگاه هستند همچنان جرات برداشتن این قانون و تسهیل شرایط را ندارند.

بسته حمایتی دولت عملا کارکردی ندارد. در استان ما به دنبال این بودند که کدام واحد‌های تولیدی مستقیما آسیب دیده‌اند که به خودی‌خود امری عجیب است چرا که کارخانه‌ها از حمله مستقیم آسیب ندیده‌اند بلکه عواقب حمله باعث لطمه به آنها شده است. باید پذیرفت که کشور برای ۱۲روز تقریبا به صورت کامل تعطیل شد و شرایط نیز دست‌کم تا چندین ماه به حالت عادی بازنخواهد گشت. در چنین شرایطی مهلت چندماهه برای تامین اجتماعی گرهی از مشکلات فعالان اقتصادی ما بازنخواهد کرد و بود و نبود آن تفاوت چندانی ایجاد نمی‌کند.

*رییس اتاق قزوین