10 - 04 - 2022
تعمیق تخاصم تهران و تلآویو
نادر کریمیجونی- حضور رژیم صهیونیستی در منطقه خاورمیانه بهطور اخص در خلیجفارس حساسیت منفی مقامات تهران را برانگیخته است. تا همین دو سال گذشته صلح رژیم صهیونیستی با کشورهای عربی و اسلامی چندان در دسترس به نظر نمیرسید و در کانونهای هوادار فلسطینیها، تلاش تلآویو و ایالاتمتحده را در زمینه برقراری صلح میان اعراب و مسلمانان با رژیم صهیونیستی از پیش شکستخورده میدانستند. به ویژه وقتی از طرح انتقال پایتخت اسراییل به بیتالمقدس استقبال شد بسیاری از تحلیلگران عرب و مسلمان میگفتند همانگونه که از معرفی بیتالمقدس به عنوان پایتخت رژیم صهیونیستی حمایت نشد، حتما هیچ یک از کشورهای عربی به ویژه به خاطر موج منفی افکار عمومی، حاضر به عادیسازی روابط خود با رژیم صهیونیستی نخواهند بود و ننگ داشتن روابط با تلآویو، به قاهره منحصر خواهد ماند. ولی چنین نشد و با تلاشهای مصرانه ترامپ و همکارانش و نتانیاهو و اطرافیانش، روابط عادی میان برخی کشورهای خلیجفارس و عرب با رژیم صهیونیستی برقرار شد و سفارتخانههای رژیم صهیونیستی یکی بعد از دیگری در پایتختهای عربی افتتاح شد. نکته مهم آن است که بر پیمانی که میان رژیم صهیونیستی و اعراب برای عادیسازی روابط امضا میشد، نام ابراهیم نهاده شد که این نشان میداد راهبردنویسان طرح عادیسازی روابط اعراب و رژیم صهیونیستی با زیرکی نامی را انتخاب کردهاند که جد هر دو پیامبر اسلام و یهود بوده و به این ترتیب پاسخ مثبتی به عواطف مسلمانان و یهودیان بوده است.
تمام مخالفتهایی که از سوی گروهها، کشورها و افکار عمومی مسلمانها علیه این عادیسازی صورت گرفت البته کامیاب نبود و نتوانست از عمیقتر شدن روابط دولتهای عربی با دولت رژیم صهیونیستی جلوگیری کند. روشن است که با بهبود این روابط، گام به گام حضور و نفوذ رژیم صهیونیستی در خلیجفارس گسترش پیدا میکرد و به همان نسبت نگرانیها در تهران، بیشتر و بیشتر میشد. در این دوران ایران با شدیدترین لحن نسبت به همسایگی رژیم صهیونیستی با ایران هشدار میداد و به رهبران کشورهای عربی حوزه خلیجفارس گوشزد میکرد که این بازی برایشان عواقب خطرناکی دربر خواهد داشت. نمیتوان انکار کرد که در همان حال و در تلآویو از اینکه رژیم صهیونیستی توانسته حضور ایران در سوریه و همسایگی با رژیم صهیونیستی را تلافی کند و پس از حضور غیررسمی در کردستان عراق اینبار در کشورهای عربی جنوب ایران حضور رسمی داشته باشد، خوشحالی حاکم بود و جشن گرفته میشد.
صهیونیستها به ویژه خوشحال بودند که میتوانند در نزدیکی مرزهای ایران فعالیتهای تهران و هوادارانش را در سوریه و لبنان پاسخ دهند و از موضع بالاتری با مهمترین دشمن خود مقابله کنند. در عین حال ایران از آنچه که همسایگی با رژیم صهیونیستی در عراق یا خلیجفارس یاد میکرد نگران بود. این نگرانی به طور شفاف در موضعگیریهای مقامات وزارت امور خارجه و چهرههای نظامی کشورمان به چشم میخورد با این حال صهیونیستها اراده خود را بر باقی ماندن در خلیجفارس معطوف کرده و درصدد نفوذ در ترتیبات و ساختار امنیتی خلیجفارس هستند. از جمله این تلاشها میتواند فعالیتها و رایزنیهای فشرده مقامات نظامی- امنیتی رژیم صهیونیستی در کشورهای حاشیه جنوبی خلیجفارس باشد تا جایی که احتمال میرود رژیم صهیونیستی پایگاههای اطلاعاتی در برخی از همسایگان جنوبی ایران تاسیس کرده باشد. اما از آنجا که به قول امیرعلی حاجیزاده، ایرانیان نیز خدایی دارند، در همین هفتههایی که تلاش تلآویو برای ایفای نقش در خلیجفارس تشدید شده است، تلاش مبارزان فلسطینی در سرزمینهای اشغالی نیز تشدید شده و عملیاتهای شهادتطلبانه علیه شهروندان رژیم صهیونیستی که تا پیش از این با استفاده از سلاحهای سرد و یا حمله با خودرو صورت میگرفت اکنون وارد فاز حمله با سلاح گرم شده و نشان میدهد فلسطینیها توانستهاند با سلاح گرم به قلب شهرهای رژیم صهیونیستی نفوذ و عملیاتهای خونین اجرا کنند. در آخرین نمونه از این عملیاتها، یکی از عملیاتکنندگان فلسطینی موفق به فرار شده که برای سیستمهای امنیتی رژیم صهیونیستی نوعی شکست محسوب میشود و نگرانکننده است. با این حال ایرانیان منتظر نماندهاند و شلیک موشک به نقطهای در اربیل عراق نشان داد که تهران به چیزی بیشتر از فعالیتهای شهادتطلبانه علیه منافع و امنیت رژیم صهیونیستی و صهیونیستها میاندیشد. از این بابت میتوان انتظار داشت که این عملیاتها و هدف قرار دادن مراکز منتسب به صهیونیستها در اطراف ایران تکرار شود. در بارزترین تهدید، اخیرا و پس از دیدار یک مقام امنیتی- نظامی صهیونیستی از منامه، تهران به بحرین هشدار داده است که مقامات بحرینی از آنچه در اربیل گذشته عبرت بگیرند. اما حمله موشکی به بحرین و مقری که منتسب به صهیونیستهاست دشواریهای زیادی دارد. در وهله نخست، حکومت بحرین به لحاظ حقوقی و حق حاکمیت از نگاه جامعه بینالمللی با آنچه در کردستان عراق و حکومت خودمختار کردستان عراق وجود دارد تفاوت ماهوی دارد و ایران احتمالا نتواند آنچه در اربیل انجام داد را در بحرین انجام دهد. نکته دیگر آن است که گمان میرود مجموعه فعالیتهای ضدامنیتی رژیم صهیونیستی در بحرین، در محیط جغرافیایی پایگاه آمریکاییها انجام شود و اگر ایران به این پایگاه حمله کند نه فقط به خاک یک کشور عضو سازمان ملل متحد حمله کرده و ممکن است تهران با اتخاذ تدابیر تنبیهی مواجه شود، بلکه حمله به این پایگاه میتواند پاسخ متقابل را از سوی نظامیان آمریکایی دربر داشته باشد؛ امری که ایران به طور شفافی از بروز آن جلوگیری میکند. در مجموع شاید بتوان موقعیت ایران در مواجهه با رژیم صهیونیستی را موقعیتی پیچیده ارزیابی کرد و اگرچه صهیونیستها نتوانستهاند مذاکرات احیای برجام را نابود کنند اما روند حاضر، تخاصم و تظاهر به تخاصم میان تهران و تلآویو را رو به رشد و فزاینده مینمایاند.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد