18 - 03 - 2024
به امید شادی
بادها خبر از تغییر فصل میدهند و این را میتوان این روزها به خوبی دید. آسمان مهربان شده و گرمای خورشید بر سرما میچربد و جوانهها و شکوفهها خودنمایی میکنند. اینها نشانههای بهار در طبیعت است. علاوه بر این ایرانیها به ویژه در شهرهای بزرگ و در زندگی اجتماعی میبینند که حاجیفیروزها به خیابانها و میدانها آمدهاند و با خواندن ترانههای نوستالژیک و ریتمیک به شهروندان میگویند چه نشستهاید که بهار از راه رسیده و تا چند روز دیگر همراه با نوروز ارجمند به خانه و کاشانههای ایرانیها میآید. آنهایی که این روزها در میدانها و خیابانهای پررفتوآمد پایتخت به هر دلیل حضور دارند با حاجیفیروزهایی روبهرو میشوند که میخواهند برای چند دقیقه هم که شده لبخند بر لبهای شهروندان بنشانند و چهره آنها را بشاش کنند. ایرانیهایی که این روزها در پایتخت و دیگر شهرهای بزرگ با این پدیده روبهرو میشوند دستی در جیب و لبی خندان را از خود نشان میدهند و کوشش میکنند بخندند. واقعیت این است که ایرانیها دلایل بیشتری برای نخندیدن دارند تا خندیدن، اما این را شاید نمیتوانند فریاد بزنند. ۱۵ میلیون کارگر ایرانی که این روزها هر دقیقه منتظرند خبری درست و حسابی از افزایش مزدهای سال ۱۴۰۳ بشنوند و میشنوند که وزیر کار میخواهد همان رفتار پارسال را اجرا کند چگونه باید شاد باشند؟ میلیونها بازنشستهای که این روزها نگران آمدن فرزندان و نوهها هستند و ۵/۲ میلیون تومان عیدی دولت در همان روزهای دریافت برای خرید گوشتمرغ و گوشت اختصاص داده و چیزی گیرشان نیامده است چگونه باید شاد باشند. میلیونها مستاجر ایرانی که از فردای پس از تعطیلات نوروز باید دنبال پیدا کردن محلی برای اسکان باشند و نیک میدانند پولی که برای بیعانه داده بودند ۴۰ درصد ارزشش را به دلیل تورم ۴۰ درصدی از دست داده است چگونه باید شاد باشند.
با این همه گرفتاریهای پرشمار و گرههای بازنشده، اما شهروندان ایرانی به ویژه پدران و مادرانی که فرزندانشان از آنها انتظار دارند برایشان کفش و لباس بخرند و عیدانه بدهند با دیدن حاجیفیروز لبخند بر لبهایشان میآورند تا نشان دهند شادی را دوست دارند. ایرانیان از سالهای دور و دراز با آمدن بهار و جشن نوروز برای روزهایی هرچند کوتاه کوشش میکنند اندوه از دل بیرون کنند و اندوه خود را برای روزهای پس از جشن نوروز نگه دارند. روزگار بر ایرانیان سخت گرفته و شوربختانه حال عمومی شهروندان خوب نیست. شاید این یک احساس باشد، اما هست و ایرانیان آن را از یاد نمیبرند. روز و روزگار به کام ایرانیان نیست. حالا ایرانیان میگویند روزگارمان تلخ است و چه تفاوتی هست که سرچشمه تلخی زندگی آمریکا باشد یا اروپا یا ناکارآمدی مدیران اجرایی. ایرانیان میخواهند از ژرفای دل شاد باشند و امیدوارند این را به دست آورند و به دست نیز میآورند. این روزهای سخت نیز میگذرد و روزهایی خوش میرسد که شهروندان همراه با حاجیفیروزها بخوانند و بخندند. خندهای از ته دل نیاز امروز همه ایرانیهاست و باید در این راه برویم و به دستش آوریم. به امید سالی شکوفا برای همه ایرانیان و برای ایران ارجمند.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد