20 - 03 - 2018
بهشت کوچک
پرویز ملکمرزبان- ابیانه که در گذشته «ویونا» نامیده میشد، به معنای بیدستان است و اهالیاش خود را «ویونجی» لقب دادهاند. اگر به ابیانه گذرتان افتاد، بعد از دیدن خانههای قدیمی و آتشکده و… پیشنهاد میکنم در وسط روستا سری به کلبه عمو حسین هم بزنید.
عمو حسین چایخانهای درست کرده در فضای باز یک باغ که وسایلش از میز و صندلی و دیوار کاهگلی و سقف چوبی همه و همه ساخت خودش است مضاف بر اینکه چای را داخل کتری سیاه دودگرفته از آتش هیزم باغات ابیانه دم میکند.
توریستهای خارجی عاشق چای و فضای باغ عمو حسین هستند. او کتری دودگرفته حاوی چای با طعم دود هیزم را نزد مشتری برده و چای را در لیوانهای بزرگ دستهدار میریزد. در کنار چای، نبات زعفرانی و کلوچه کاشان عرضه میشود.
در و دیوار چایخانه پر است از دستنوشته مشتریان و دفتر یادداشتی که هر کس خاطره خود را از فضای چایخانه در آن مینویسد. ضمنا پخش ترانههای زیبای قدیمی ایرانی هم لحظههای خوشتری را رقم میزند.
در ابیانه یک هتل رستوران سنتی هم ساختهاند که باز پیشنهاد میکنم اگر خواستید غذا سفارش دهید، بگویید برایتان «قلیه» بیاورند. قلیه غذای سنتی اهالی ابیانه است و به این صورت آماده میشود که تمام گوشت گوسفند را ریز ریز کرده، درون دیگ میریزند و بدون اضافه کردن چیزی میگذارند با روغن گوشت چرب گوسفند کاملا پخته شود. سپس آن را روی نان تافتون ریخته و عرضه میکنند. بهقدری این غذا خوشمزه است که حد ندارد.
ابیانه قشنگ است و خواستنی، مثل یک بهشت کوچک.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد