بمب‌هایی که بر دل مردم نشستند
جهان صنعت– در کمتر از یک‌هفته، صدها کودک، مادر و امدادگر در حملاتی بی‌رحمانه جان خود را از دست داده‌اند. تهران، ۳۰خرداد ۱۴۰۳- ساعت ۴۵دقیقه بامداد؛ در سکوت شبانگاهی پایتخت، صدایی مهیب و لرزاننده از دل تاریکی برخاست. صدای انفجاری سهمگین، آرامش خفته تهران را درهم شکست و به‌سرعت در سراسر شهر پیچید. صدایی که نه‌تنها دیوارهای بتنی کهنه را فرو ریخت بلکه دل‌هایی را نیز لرزاند که دیگر مجال آرام گرفتن نداشتند. سومین بیمارستان در یک هفته. چند روز قبل هم ، بیمارستان کودکان حکیم هدف بود؛ یکی از مهم‌ترین مراکز درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران با بیش از ۲۶۰تخت فعال و تجهیزات پیشرفته که هرروز میزبان کودکانی بیمار و خانواده‌هایی نگران بود.
حمله‌ای هدفمند به امید کودکان
در نخستین ساعات بامداد، موشکی به محوطه بیمارستان کودکان اصابت کرد. هرچند آسیب گسترده‌ای به بدنه اصلی ساختمان وارد نشد اما دیوارها ترک برداشتند و شیشه‌ها فروریختند. شوک و ترس در جان بیماران، خانواده‌ها و کادر درمان دوید. بیمارستانی که باید پناهگاهی امن برای نوزادان و کودکان بیمار باشد، به ناگهان به صحنه‌ای از رعب بدل شد. با این حال، کادر درمان که همواره در خط‌مقدم ایستاده‌اند، بار دیگر از جان خود گذشتند تا حتی در میانه دود و آتش، لحظه‌ای خدمات درمانی را متوقف نکنند. آنها با ایثار و فداکاری مثال‌زدنی، در کنار بیماران ماندند.
شهادت در حین خدمت؛ قربانیان خط‌مقدم درمان
دکتر حسین کرمانپور، سخنگوی وزارت بهداشت در بیانیه‌ای اعلام کرد: «در جریان این حمله، دو نفر از اعضای کادر درمانی بیمارستان در حین خدمت به شهادت رسیدند. همچنین چند تن دیگر نیز دچار جراحات جدی شده‌اند.» تراژدی اما به همین‌جا ختم نشد. نیروهای امدادی جمعیت هلال احمر که برای نجات آسیب‌دیدگان به محل اعزام شده بودند نیز بی‌نصیب نماندند. سه تن از امدادگران، حین انجام ماموریت نجات، جان باختند. این رویداد دردناک، بار دیگر نشان داد که حملات، بی‌محابا و بدون هیچ قاعده انسانی انجام می‌گیرد؛ بدون تفاوت میان پزشک، کودک، یا امدادگر.
زیر پا گذاشتن اصول انسانی؛ حمله به مرکز سلامت در دینور
تنها چند ساعت پیش از این حادثه، مرکز جامع خدمات سلامت در شهر میانراهان واقع در بخش دینور نیز هدف حمله موشکی قرار گرفته بود. شدت انفجار به حدی بود که ساختمان این مرکز به‌طور کامل از مدار خدمت خارج شد. همچنین یک دستگاه آمبولانس فوریت‌های پزشکی نیز به‌طور کامل منهدم شد. این مرکز که وظیفه‌اش مراقبت از سلامت مردم یک منطقه وسیع روستایی بود، حالا تنها ویرانه‌ای خاموش است. وزارت بهداشت اعلام کرده تا اطلاع ثانوی امکان استفاده از این مرکز وجود ندارد.
۶ مورد حمله به مراکز درمانی تنها در یک هفته
سخنگوی وزارت بهداشت با بیان اینکه تنها در یک هفته گذشته بیش از شش‌مورد حمله مستقیم به مراکز درمانی و امدادی رخ داده، تاکید کرد که این اقدامات نقض آشکار معاهدات بین‌المللی و کنوانسیون‌های بشردوستانه است.
در کنار بیمارستان‌ها، شش‌دستگاه آمبولانس نیز در جریان این حملات آسیب دیده یا از کار افتاده‌اند؛ اقدامی که آشکارا سلامت مردم و روند درمان را مختل کرده و نشان‌دهنده سیاستی برنامه‌ریزی‌شده برای فلج کردن زیرساخت‌های حیاتی غیرنظامی است.
آمار قربانیان: تهران در صدر فهرست
در توئیتی که دکتر حسین کرمانپور، رییس مرکز اطلاع‌رسانی وزارت بهداشت منتشر کرد، آماری تکان‌دهنده از میزان خسارات انسانی این حملات ارائه شده است: «هیچ قضاوتی نمی‌کنم. صحنه‌های ورود مجروحان، کودکان، مادران و غیرنظامیان را توصیف نمی‌کنم. آن را می‌گذارم به قضاوت وجدان بشریت امروز.»
براساس آمار رسمی تا ۴تیر۱۴۰۴: تعداد کل مجروحان: ۴۸۷۰نفر، شهدای تاییدشده: ۶۲۷نفر. تهران با بیشترین میزان مجروح و شهید، در صدر فهرست استان‌های آسیب‌دیده قرار دارد. پس از آن کرمانشاه، خوزستان، لرستان، اصفهان، مرکزی، آذربایجان شرقی، همدان، زنجان و گیلان نیز درگیر تبعات این حملات بوده‌اند. نکته قابل تامل اینجاست که ۸۶/۱درصد از شهدا در محل حادثه جان خود را از دست داده‌اند؛ آماری که نشان‌دهنده شدت تخریب و حجم بالای انفجارهاست.
پایان کجاست؟
سکوت بین‌المللی همان‌قدر سنگین است که آوار بیمارستان کودکان. حمله به بیمارستان‌ها و مراکز درمانی، حمله به اصول بنیادین بشریت است. آنچه در تهران و سایر شهرهای ایران رخ داده، دیگر تنها یک مساله سیاسی یا نظامی نیست؛ جنایتی است که وجدان جهانی را به چالش می‌کشد.
منبع: مهر
