روزنامه جهان صنعت

بنا بر گزارش‌های منتشر شده از سوی رسانه‌های داخلی و حتی خبرگزاری‌های حکومتی شهروندان معترض تهرانی که بیشتر از فروشندگان بازارند نسبت‌به شرایط دردناک فعالیت‌های اقتصادی به‌ویژه تحولات نرخ ارز ناراضی‌ هستند و با جمع شدن و شعار دادن در خیابان‌ها صدای خود را به مدیران می‌رسانند.

پس از پایان دفاع پزشکیان از لایحه بودجه سال آینده، ‌‌هادی قوامی، نایب‌رییس کمیسیون برنامه‌وبودجه مجلس در اخطاری با انتقاد از نامشخص بودن میزان واقعی فروش نفت گفت: در حال حاضر نه وزیر نفت، نه رییس سازمان برنامه‌وبودجه، نه وزیر امور اقتصادی و دارایی و نه بانک مرکزی از میزان واقعی فروش نفت اطلاع دقیق ندارند.

پیش از اینکه چیز دیگری در ستون پرسش روز امروز نوشته شود بد نیست یادی کنیم از یک پیش‌بینی جوانمرگ شده اتاق بازرگانی ایران درباره قیمت هر دلار آمریکا در بازار آزاد و  همچنین از یک شخصیت عجیب که او هم پیش‌بینی درستی کرده بود.

وضوع بودجه کل کشور به‌ویژه بخش دولتی بودجه این روزها نقل محافل و دورهمی‌های اقتصادی و سیاسی است. آیا کارشناسان توانسته‌اند بخش‌های تاریک و روشن بودجه عمومی را شناسایی و به اطلاع افکار عمومی برسانند؟ واقعیت این است که برای بررسی کارشناسانه لایحه بودجه باید بسیار کوشا بود.

روزهای سخت و ترسناکی برای ایرانیان پدیدار شده و مردم نمی‌دانند با این روزگار ناجور چطور رفتار کنند.

اجازه می‌خواهیم این پرسش روز را با یک پرسش بسیار با اهمیت شروع کنیم. خب پرسش‌تان را طرح کنید. پرسش ما درباره انتظارات تورمی است.

برنامه هفتم پیشرفت برای کدام پنج سال طراحی، تهیه و قانون شده است؟ قانون برنامه هفتم پیشرفت برای اجرا در سال‌های1403 تا 1404 آماده شده است.

دلار نام پول کشور ایالات‌متحده آمریکاست. این پول در دنیا شیفتگان میلیاردی دارد و شماری نیز از آن نفرت دارند. گروه دوم کوشش می‌کنند پول تازه‌ای درست کنند که در جهان مقبولیت داشته باشد و بتواند جای دلار را بگیرد. آیا در این کار کامیاب شده‌اند؟ شوربختانه یا خوشبختانه هنوز هیچ جهانروایی پیدا نشده است که نقش دلار را داشته باشد.

انگار امروز بسیار خشمگین هستید که اینطوری و با این تیتر تند نوشتن را در دستور کار قرار داده‌اید. همین‌طور است؟ بله‌. همین‌طور است

شاید روزی نوشتن درباره رنج‌های مردم ایران به دلایل گوناگون از جمله کمتر بودن رنج آنها نسبت به درد و رنج کشورهای دیگر چندان به کار نمی‌آمد اما این روزها انگار از زمین و آسمان رنج می‌روید و می‌بارد. حالا دیگر در این روزگار ننوشتن از رنج‌های آدمیان مانده در سرزمین مادری ناجوانمردانه است.