2 - 03 - 2018
بحران در ورزش ملی ایران
رسول خادم از ریاست فدراسیون کشتی استعفا داد. پس از بحث و جدلهای زیاد پیرامون احتمال محرومیت کشتی ایران در صورت حضور نیافتن کشتیگیران ایران مقابل رقبای رژیم صهیونیستی و فشارهایی که از این بابت به فدراسیون کشتی و شخص رسول خادم وارد شد، او استعفای خود را از ریاست فدراسیون کشتی اعلام کرد.
ابراهیم جوادی یکی از اعضای شورای فنی کشتی آزاد اعلام کرد: با توجه به استعفای رسول خادم ما نیز استعفای خود را از حضور در این شورا اعلام میکنیم چراکه با این شرایط نمیتوان کار کرد. رسول خادم رییس فدراسیون کشتی به دنبال فشارهای زیاد در رابطه با موضوع قرار نگرفتن کشتیگیران ایران مقابل اسراییل و عدم ورود مسوولان سیاسی و ورزشی درخصوص تعیین تکلیف این موضوع، از سمت خود استعفا کرد.
ابراهیم جوادی عضو شورای فنی کشتی آزاد در همین رابطه در گفتوگو با ایسنا اعلام کرد: من و دیگر اعضای شورای فنی کشتی آزاد نیز از سمت خود استعفا میدهیم و با این شرایط حاضر به کار نیستیم. خادم چند روز است که این موضوع را بارها گوشزد کرده که مسوولان درباره حضور نیافتن کشتیگیران و ورزشکاران ایران مقابل حریفان اسراییلی تصمیمگیری کنند و هر تصمیمی که دارند را علنا به نهادهای بینالمللی ورزش اعلام کنند اما متاسفانه هیچ اقدامی انجام نشد و همین امر باعث شد خادم از سمت خود استعفا بدهد.
وی افزود: خادم به عنوان یک قهرمان جهان و المپیک نمیتوانست دائم دروغ بگوید و هزار دوز و کلک بزند تا کشتیگیرش محروم نشود. او تا چه حد باید خود را در اتحادیه جهانی کوچک و به آنها التماس کند تا کشتی ایران محروم نشود. خادم کسی نیست که با این شرایط بتواند کار کند. جوادی خاطرنشان کرد: مسوولان هیچ واکنشی نسبت به این اتفاق مهم نداشتند و هیچ اقدامی انجام ندادند. آنها هر تصمیمی که میگیرند باید به نهادهای بینالمللی ورزش اعلام کنند تا تکلیف یکسره شود و همه ما مجبور به دروغ گفتن نباشیم.
در متن استعفای خادم که در سایت فدراسیون کشتی منتشر شده، آمده است:
«... زمان «رفتن» فرا رسیده. . . . . . . گفتنش هم برای من آسان نیست، اما باید پذیرفت. . .
در انتخابات فدراسیون کشتی برای بار دوم شرکت کردم تا بتوانم یک دوره دیگر برای کشتی کشورم کار کنم. . . .
اما گویا نمیشود. . . . .
من برای «کشتی» آمده ام، نمیخواهم برای ماندگاری «خودم» کار کنم. . . . .
اگر میخواستم برای «خودم» کار کنم، هیچگاه به «کشتی» برنمیگشتم. . .
اشتباه برداشت نشود، این کلام من از سر «تقوا» و «فروتنی» نیست. . . . بنده سالهاست که در مصاف با ناسازگاریهای روزگار،
اهل «وادادن» و قهر و آشتی نیستم. . .
اما افکار «قناس» من دارد برای کشتی پرهزینه میشود.. .
حتما ناتوان تر از آن هستم که «باری» از دوش کشتی بردارم، ولی نمیتوانم به کشتی «دروغ» بگویم....
دروغ بگویم تا «بمانم…».
کشتی به اندازه کافی «تنها» و «مظلوم» هست....
چه باید کرد، گاهی بهترین شیوه «ایستادن»، «نایستادن» است. . . . .
گذر زمان بسیاری از سوالها را پاسخ خواهد داد. . .
از همه مردم عزیز و علاقهمند به ورزش ملی کشور، کشتی، که در مدت مسوولیت اینجانب در فدراسیون کشتی ایران، ناتوانیهای این حقیر را تحمل کردند و با عشق و ایمان به این رشته ورزشی کهن و باستانی، سازمان مدیریت کشتی کشور را حمایت کردند، سپاسگزارم.
از همه پیشکسوتان بزرگ کشتی، روسای محترم هیات کشتی استانها و شهرستانها، جامعه مربیان و داوران کشتی کشور، قهرمانان ملی کشورمان در تمامی ردههای سنی، بانوان کشتیگیر و مربی و داور، همه مدیران و کارکنان سازمان مدیریت کشتی کشور، از صداوسیما، جامعه رسانهای کشتی و همه منتقدان عزیزی که دلسوز عزت کشتی ایران هستند، سپاسگزارم.
از اعضای محترم مجمع عمومی فدراسیون کشتی، برای این رفتن زودهنگام، پوزش میخواهم. . .
چارهای نیست. . .
آرزو داشته و دارم، کشتی بهعنوان ورزش ملی کشور، قهرمانان المپیک و جهانی داشته باشد، که مردم بیش از مدال آنها، به شخصیتشان احترام بگذارند…
آرزو داشته و دارم، کشتی نه بهعنوان یک رشته ورزشی، بلکه بهعنوان یک فرهنگ در تاریخ مناسبات اجتماعی در ایران، همواره در کنار مردم بماند و وسوسههای مادی، قهرمانان ملی آنها را از دردوارههای جامعه جدا نکند…
و آخر اینکه، کشتی این ورزش درد، رنج و زجر . . . . . . . . بخشی از وجود من است و بخشی از قلب من. . . .»
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد