11 - 10 - 2016
باز این چه شورش است که در خلق عالم است
بریدن درخت سدره به عنوان اولین نشانه قبر سیدالشهدا (ع) به دستورهارونالرشید، شخم زدن زمین کربلا در زمان متوکل عباسی و همه کارهایی که برای از بین بردن نشانه محل دفن امام حسین(ع) انجام شد، موثر نبودند. بعد از گذشت ۱۴ قرن، محرم هر سال «بینالحرمین» شلوغترین جای دنیاست.
چند روز پس از واقعه عاشورا، پیکر امام حسین (ع) در همان محلی که به شهادت رسیده بودند، توسط قبیله بنیاسد به خاک سپرده شد. از همان زمان تا امروز نشانههایی بر قبر امام گذاشته شد تا شیعیان بتوانند به زیارت سیدالشهدا (ع) و یارانش بروند؛ نشانههایی که بارها توسط دشمنان اهل بیت (ع) مورد تعرض و در معرض نابودی قرار گرفت اما در نهایت حرم امام حسین (ع) پابرجا ماند و سالهاست در ماههای محرم و صفر، میلیونها شیعه راهی کربلا میشوند تا مزار ایشان را زیارت کنند. معماری حرم امام حسین (ع) بارها تغییر کرد تا به شکل امروز خود دربیاید. بخش بزرگی از شکل امروزی این حرم و هنرهای به کار رفته در معماری آن، مدیون هنر دست ایرانیهاست.
تاریخچه حرم امام حسین(ع)
محمدعلی خانمحمدی، عضو هیات علمی دانشکده معماری دانشگاه علم و صنعت- پژوهشی درباره تاریخچه حرم امام حسین(ع) از ابتدا تا امروز انجام داده است. که بخشی از این پژوهش را میخوانید در سال ۶۴ قمری پس از مرگ یزدگرد و در آستانه قیام توابین، مختار ثقفی در مسیر خود از مکه به کوفه ابتدا به کربلا رفت و قبر امام حسین (ع) را زیارت کرد. سیدمصطفی آلکلیدار در کتاب «مدینهالحسین» به نقل از سفرنامه «میراسد علیخان هندی» میگوید: پس از حاکمیت مختار ثقفی و ابراهیم پسر مالکاشتر بر کوفه، مختار، محمد پسر ابراهیم بن اشتر را مامور کرد که بر قبر سیدالشهدا(ع) بنایی را احداث کند. این نخستین بنایی بود که بر مزار امام ساخته شد. این بنا شامل یک ساختمان مسقف و یک مسجد بود که دو در داشت؛ دری به سمت مشرق و دیگری به سمت مغرب برای پناهگاه و عبادتگاه زائران. این ساختمان و مسجد از اواخر سال ۶۵ تا پایان دوره فرمانروایی امویان و روی کار آمدن حکومت عباسی، یعنی سال ۱۳۲ قمری پابرجا بود.در اواخر دورههارونالرشید، درخت سدری که به عنوان نشانه در کنار قبر حضرت کاشته شده بود، نابود شد؛ موقعیتی کههارون در مورد مرقد امام حسین (ع) ایجاد کرده بود، با درگذشت او تغییر کرد. هرچند درباره مرقد امام حسین (ع) در دوران امین (۱۹۸-۱۹۳ق) ششمین خلیفه عباسی گزارشی در تاریخ به چشم نمیآید، ولی در دوران مامون هفتمین خلیفه عباسی اوضاع تغییر کرد. وی که منافع خود را در نزدیکی هرچه بیشتر به علویان میدید و امام رضا (ع) را ولیعهد خود کرده بود به شیعیان و علاقهمندان اهل بیت (ع) اجازه داد که به زیارت مرقد امام شیعه بروند.پس از این دوره، محمد بن زید علوی، ملقب به «داعی صغیر» به بازسازی بنای حرم اهتمام ویژه نشان داد. تاریخ بنای ساخته شده بر حرم حسینی به سالهای میان ۲۷۹ و ۲۸۹ قمری و در دوران حاکمیت معتضد عباسی (۲۸۹-۲۷۹ ق) مربوط میشود. محمد بن زید که رابطه استواری با معتضد عباسی داشت و به برکت همین رابطه توانسته بود دو بنای نجف و کربلا را بسازد، خودش نیز به زیارت این دو مزار رفت. حرمی که وی در کربلا ساخت، گنبدی بلند بود و دو در داشت. وی همچنین بارویی را که پیرامون حرم امام حسین (ع) و خانههای مجاور بود بازسازی کرد. این عمارت تا دوران آلبویه برقرار بود.متوکل عباسی در زمان حکومت خود دستور داد بنای حرم را ویران کنند. این بنا در زمان منتصر (فرزند متوکل) دوباره بازسازی شد. در پی به قدرت رسیدن او، فشارها از شیعیان برداشته شد و منع آنان از زیارت امام حسین (ع) پایان یافت. خلیفه فرمان داد گنبدی بر مرقد امام بسازند.سلطان اویس، موسس سلسله جلایریان از جمله کسانی بود که در بازسازی و تعمیر حرم امام حسین(ع) نقش پررنگی داشت. دو فرزند او به نامهای سلطان حسین و سلطان احمد نیز در این بازسازی نقش داشتند.
تلاش صفویان برای توسعه حرم سیدالشهدا(ع)
در سال ۹۰۶ هجری قمری (۱۵۰۱ میلادی)، شاهاسماعیل دولت صفوی را در ایران تاسیس کرد. عراق تحت سلطه صفویان قرار گرفت و مرحله جدیدی از تاریخ این کشور آغاز شد. شاهاسماعیل در همان سال و در دومین روز سفرش به عراق به زیارت حرم امام حسین (ع) رفت و فرمان داد حاشیههای ضریح را تذهیب کنند.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد