9 - 12 - 2019
اینترنت؛ قلب آزادی شهروندان
حسین تبار*- هراس از قطعی اینترنت همواره گریبان کسبوکارهای اینترنتی را گرفته است. حسن روحانی، رییسجمهوری نیز در زمان ارائه لایحه بودجه گفته که تلاش میکند با توسعه شبکه ملی اطلاعات، مردم را از اینترنت بینالمللی بینیاز کند. زمانی که شبکه ملی اطلاعات یا اینترانت داخلی جایگزین اینترنت شود، امور بانکها و خدمات دولتی بدون هیچ چالشی انجام میشوند و سرورهای داخلی نیز مشکلی نخواهند داشت. اما اگر مانند مرتبه پیشین، دسترسی به گوگل و ایمیل قطع شود، هم کاربران از دسترسی به شبکههای اجتماعی مورد علاقهشان محروم میشوند و هم شرکتهای خصوصی و کسبوکارهای مجازی با مشکلات بسیاری مواجه میشوند.
اکنون حد بهینه دولت آن است که اینترنت قطع و اینترنت ملی جایگزین آن شود. حد بهینه بخش خصوصی نیز این است که اینترنت همچنان برقرار باشد و اینترنت ملی هرگز جایگزین آن نشود.
از سوی دیگر دولت این حقیقت را در نظر نمیگیرد که زیرساختهای شبکه ملی اطلاعات بسیار ناقص بوده و طی سالهای آتی نیز تکمیل نخواهند شد. زیرساختهای شبکه ملی اطلاعات برای بانکها و سازمانهای دولتی نیز در طولانیمدت کافی نبوده و نمیتواند خدمات مورد نیاز و مناسب آنها را ارائه کند. در اینجا پرسش مهمی که ایجاد میشود آن است که مردم و بخش خصوصی میتوانند مسدود بودن اینترنت و عدم استفاده از آن را بپذیرند؟ اینترنت قلب آزادی شهروندان است.
دولت همواره وارد حوزه آزادیهای شهروندان شده و مردم را از آزادیهای طبیعیشان محروم میکند.
حتی وزیر ارتباطات نیز که ادعا میکند طرفدار شبکه ملی اطلاعات است وابسته به اینترنت بینالمللی است. از سوی دیگر دولت این حقیقت را نادیده میگیرد که کوچک شدن اقتصاد کشور در اثر قطعی اینترنت بینالمللی به ضرر خود دولت است. اگر شرکتهای خصوصی نابود شوند، دولت مالیات کمتری دریافت میکند، بیکاری بیشتر میشود، ارزهای بیشتری از کشور خارج میشوند و نتایج به ضرر دولت میشود.
به هر روی از زمانی که اینترنت کشور قطع شده و اینترانت داخلی جایگزین آن شد سایه قطعی مجدد اینترنت همواره وجود دارد و به همین دلیل هم بسیاری از دارندگان کسبوکارهای مجازی از کشور
مهاجرت کردهاند.
* فعال در زمینه کسبوکارهای مجازی
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد