1 - 12 - 2022
ایتالیا، سرویس شد!
چیا فوادی همه چیز اعجابانگیز پیش میرود. آیا باید چشمهایمان را بمالیم؟ در آب و هوای این روزهای تهران شرجی و زیر باد کولر آبی که البته افاقه نمیکند باید یک سطل آب سرد روی سرمان بریزیم؟ آیا تیم ملی والیبال ایران در ایتالیا توانسته قهرمان پنج دوره لیگ جهانی، سه دوره المپیک و یک دوره جامجهانی را ببرد؟ آن هم سه بر یک؟ باور کردنی نبود. اما ولاسکو تیم قبلیاش را برد تا به آنها نشان دهد که چه گوهری را از دست دادهاند. جمعه شب، والیبال هم برای خودش فوتبالی شده بود. کافی بود سری به کوچه میزدید، یا پنجره را باز میکردید، صدای گزارشگر خشک صدای والیبال شبکه ۳ همه جا اکو داشت. سرویس، توپ در منطقه یک و دو و سه خواباندن، روی تور، خطای تور، اسپک، روی خط، زیر تور و بالای تور ذهن همه را پر کرده بود. همه جمعه شب والیبالی شده بودند که اگر نشده بودند، بعد از پایان بازی عدهای با ماشینهایشان فلاشرهایشان را روشن نمیکردند و با پرچم ایران جشنهای کوچکی در مناطقی مثل سعادتآباد و شهرکغرب نمیگرفتند. به هر جهت والیبال مثل فوتبال نیست اما همه خوشحال شدند و جمعه شب رویای دیگری را تجربه کردند. شاگردان ولاسکو کام مردم را پس از پیروزی تیم ملی ایران در برابر کرهجنوبی و بازی با صربستان شیرینتر کردند. کار به جایی رسید که محمود احمدینژاد هم برای ملیپوشان پیام تبریک فرستاد. آنها گل کاشتند و جهان والیبال را در بهت و حیرت فرو بردند.
همه ستاره بودند حتی دوستان رسانه ملی!
غفور، موسوی، زرینی، داودی، تشکری و علیرضا مباشری و فرهاد ظریف و همه و همه جمعهشب ستاره بودند. آنها هر چه ولاسکو میگفت را گوش میکردند. ایتالیاییها شوکه از روند امتیازگیری ایرانیها، بهت زده بازی میکردند و تنها توانستند یک ست را بگیرند و سه ست را دادند. دانشجویان ایرانی هم روی سکوها ستاره بودند. کار طوری شده بود که رسانه ملی هم در ست اول دست از سانسور تصاویر مربوط تماشاگران برداشته بود که باعث تعجب همگان شد. البته در ستهای بعدی جبران شد و تصاویر ضبط شده روی اعصاب بینندگان رفت. در هر حال بازی درخشان بازیکنان ایرانی در دو ست اول باعث شده بود تا گروه کارگردانی هم محو بازی شوند و کارهای فنی را فراموش کنند. البته تصاویری که از حاشیههای بازی در شبکههای اجتماعی منتشر شد، مربوط به پخش این بازی از شبکه رای اسپورت ایتالیا بود که در ایران هم پوشش ماهوارهای دارد. در هر حال این انرژی مثبت بود که از ایران به ایتالیا میرفت و کار خودش را کرد. در واقع هم ایتالیاییها، ایرانیها را دست کم گرفته بودند و هم اینکه ایرانیها برای بردن ایتالیا انگیزهای عجیب داشتند. همین انگیزه بود که کار لاجوردیها را تمام کرد تا روی سرسرمربی کم موی ایتالیا، مویی باقی نماند!
اوج کار در ست چهارم
والیبالیستها ست اول را ۲۵-۲۳و ست دوم را ۲۵-۲۲ برده بودند و ست سوم را ۲۵-۲۲ باخته بودند اما انگار در ست چهارم اوضاع فرق میکرد. ولاسکو با آرامش مثالزدنیاش بازیکنان را هدایت میکرد تا ایران در ست چهارم باز هم کار را با تسلط آغاز کند و خیلی زود با سه امتیاز از حریف پیش بیفتد. سرویسهای خوب تشکری و دفاع منسجم روی تور، ایران را پیش انداخته بود. موسوی در مصاف با زایتسو اسطوره ایتالیایی کار سختی داشت اما هرگز کم نیاورد. ملیپوشان ایران در این بازی فراتر از حد انتظار کار میکردند، انگار قدرت و انگیزهای صدچندان به رگ و پوست و خون و عضله بازیکنان ایران تزریق شده باشد. کار در برابر بازیکنان نامدار و با تجربه ایتالیا آسان نبود. آنها در امتیاز پنج سرانجام کار را به تساوی کشاندند. محمد موسوی باز هم امتیاز سرویس گرفت. ایران همچنان از حریف خود پیش بود. طبیعی بود که شاگردان ولاسکو نمیخواستند کار به ست پنجم بکشد اما حریف قصر تسلیم شدن نداشت. هر دو تیم پایاپای پیش میرفتند. ساوانی همچنان پرانرژی کار میکرد. هواداران تیم ملی ایران هم در تمام طول این مسابقه یکصدا ملیپوشان را تشویق میکردند. علی مباشری روی دست دفاع ایتالیا خیلی خوب امتیاز میگرفت. موسوی در نبرد تن به تن با زاتیسو موفقتر بود. گزارشگر بازی هم روی موسوی زیاد حساب باز میکرد. او ایران را دو امتیاز از حریف پیش انداخت. ولاسکو خوشحال بود. والیبال جهان قدرت جدیدی را میشناخت. ایران مقابل دومین تیم پرافتخار تاریخ لیگ جهانی مقتدرانه کار میکرد. وقت استراحت فنی دوم هم به سود ایران تمام شد. تعداد پرچمهای ایران در سالن بیشتر از ایتالیا بود و صندلیهایی هم در طبقه دوم خالی بودند. بازیکنان ایتالیا با چنگ و دندان در پی پیروزی در این ست بودند. آنها با تکیه بر سرویسهای پرقدرت پیرارلی عملا سرعتیهای ایران را از کار میانداختند. پیشبینی نتیجه این ست غیرممکن بود. هر دو تیم خوب کار میکردند. ایتالیا در امتیازهای پایانی پیش افتاده بود و همه چیز به صورت مشکوکی پیش میرفت. میبریم یا میبازیم؟
وقتی موسوی فوتبالی شد!
اما موسوی، کسی که نامش بارها شنیده شد، ناجی ایران شد. او با یک هنرنمایی فوتبالی و کمک گرفتن از پایش اختلاف امتیاز را به عدد یک رساند و ایران در حالی که میرفت برای باخت آماده شود اما امیر غفور پاس بلند معروف را به امتیاز بدل کرد و در امتیاز ۲۳ کار به تساوی رسید. بازی در امتیازهای بالا ادامه داشت. بازی خوب معروف و داودی و غفور اجاه نمیداد ایتالیا پیروز شود. در مقابل زایتسو به تنهایی کار را مساوی پیش میبرد. ایتالیا حاضر به تسلیم شدن نبود تا اینکه ملیپوشان ایران توانستند با امتیاز ۳۲ بر ۳۰ ایتالیا را در خاک خود به زانو درآورند. این ایتالیا بود که در اصطلاح ایرانی، سرویس شد! هواداران ایرانی جشن باشکوهی گرفته بودند که رسانه ملی در حد بضاعتش آن را نشان داد. آنها بزن و بکوب راه انداخته بودند و نیم ساعتی در ورزشگاه محل بازی جیغ و داد و هورا کشیدند. برخی بازیکنان از خوشحالی گریه میکردند و میگفتند پیروزی مقابل قهرمان جهان را باور نداشتند. همه از جان و دل مایه گذاشته بودند و این پیروزی شیرین به دست آمده بود. بیرون از ورزشگاه با بازیکنان عکسهای یادگاری گرفتند و خلاصه در ایتالیا، همه چیز ایرانی بود. رسانههای ایتالیایی هم بهتزده بودند. هر چند زایتسو، بهترین بازیکن میدان شد اما جایزهاش به او نچسبید چون ایران برده بود.
ولاسکوچ!
ولاسکو یک آرژانتینی دوستداشتنی است. او نمونه یک مربی موفق در ورزش ایران به شمار میرود. ولاسکوچ! لقب خوبی است که رسانهها به او دادهاند. حرفهای او در کنفرانس نشان داد که والیبال ایران چه مربی طراز اولی دارد: «همیشه به بازیکنانم میگویم هرگز تسلیم نشوید. تمامی بازیکنان من در تمامی مسابقات به سختی مبارزه میکنند. از امتیاز اول تا امتیاز آخر میجنگند. در بازی با ایتالیا هم با تمام توان جنگیدند و حتی در مقابل تواناییهای «زایتسو» که از هر جا تیم ایران را تحت تاثیر قرار میداد روحیه خود را حفظ کرده و مبارزه کردند. ما خوشبختانه اندازه والیبال ایران را نشان دادیم و این همان چیزی است که از تیم خود میخواهم. ما هرگز تسلیم نمیشویم.» حالا ایران در گروهش پس از آلمان شش امتیازی در رده پنجم قرار دارد. روسیه از هفت بازی، ۱۶ امتیاز دارد و اول است. ایتالیا از هفت بازی ۱۵ امتیاز دارد و به ما باخته است. میبینید که ما تیم دوم گروهمان را بردهایم. صربستان از شش بازی ۱۰ امتیاز دارد و یک بار به ما باخته است. آلمان از چهار بازی هفت امتیاز دارد و چهارم است و ایران با شش امتیاز پنجم و منتظر شکست کوبا در دو بازی است. کوباییها از شش بازی هیچ امتیازی ندارند و قدرت گذشته را هم ندارند. ایران میتواند با دو پیروزی شیرین مقابل کوبا در کوبا ۱۲ امتیازی شود و با روحیه میزبان آلمان در تهران باشد؛ آلمانی که از همین حالا میداند که با حریف قدرتمندی به نام ایران بازی دارد و تماشاگرانی دارد که میتواند از ارکان پیروزی ایران باشد. این روزهای دوستداشتنی والیبال را نباید فراموش کرد. امشب هم دومین دیدار مقابل ایتالیا برگزار میشود. اگر بازی حوالی ساعت ۲۴ یا کمی زودتر به پایان برسد، آنوقت فرصت برای بیرون ریختن و شادی خیابانی هست. این بچهها لیاقت دارند که برای پیروزیشان زد و رقصید و بوق زد و پرچم تکان داد. آنها امشب تنها نیستند و ایرانیهای ایتالیا تنهایشان نمیگذارند. آنها امشب میشود که ببرند و میتوانند! ایتالیا میتواند دوباره سرویس شود!
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد