23 - 03 - 2020
ابله
مهمان امروز:فئودور میخاییلوویچ داستایوفسکی یکی از سه شخصیت بزرگ ادبیات کشور روسیه است که کمتر کسی از اهل کتاب و ادبیات در سراسر دنیا پیدا میشود که با رمانهای «ابله»، «جنایت و مکافات» و «برادران کارامازوف» او آشنا نباشد.
۱۱ نوامبر روزی است که نام این نویسنده رمان، داستان و مقاله در تقویم ادبی جهان ثبت شده است. ویژگی منحصربهفرد آثار داستایوفسکی، روانکاوی و بررسی زوایای روانی شخصیتهای داستان است. سوررئالیستها مانیفست خود را براساس نوشتههای داستایوفسکی ارائه کردهاند. اکثر داستانهای او همچون شخصیت خودش، سرگذشت مردمان عصیانزده، بیمار و روانپریش است.
داستایوفسکی در زمستان ۱۸۴۵- ۱۸۴۴ رمان کوتاه «مردم فقیر» را نوشت که در پی آن وارد محافل نویسندگان بزرگ روس شد و برای خود شهرتی کسب کرد. طی دو سال بعد داستانهای «همزاد»، «آقای پروخارچین» و «خانم صاحبخانه» را نوشت.
نویسنده نامآشنای روس در سال ۱۸۴۹ توسط پلیس مخفی به جرم براندازی حکومت دستگیر شد. دادگاه نظامی برای او تقاضای حکم اعدام کرد که در ۱۹ دسامبر مشمول تخفیف شد و به چهار سال زندان و سپس خدمت در لباس سرباز ساده تغییر یافت.
در زمان تبعید و زندان، حملات صرع که تا پایان عمر گرفتار آن بود بر او عارض شد. در ۱۵ فوریه ۱۸۵۴ از زندان بیرون آمد تا دوره بعدی مجازاتش را در لباس سرباز عادی طی کند. او سپس به عنوان مامور خدمت در گردان هفتم پیادهنظام سیبری به سمیپالاتینسک اعزام شد.
نویسنده «برادران کارامازوف» در سال ۱۸۵۷ با ماریا دیمیتریونا کارمند گمرک ازدواج کرد. در بهار ۱۸۵۹ استعفایش از ارتش پذیرفته شد و توانست به نزدیکی مسکو نقلمکان کند. دو داستان «خواب عموجان» و «دهکده اشپیانچیکوو» را نوشت و به چاپ رساند.
این رماننویس مشهور در نشریهای به نام «ورمیا» که با برادرش منتشر میکرد، شروع به روزنامهنگاری کرد. از ژوئن تا آگوست ۱۸۶۲ به اروپا سفر کرد. سپس داستانی به نام «ماجرای بیشرمانه» را در «ورمیا» به چاپ رساند.
داستایوفسکی در فاصله سالهای ۱۸۶۲ تا ۱۸۶۴ کتابهای «خاطرات خانه مردگان» و «آزردگان» را به چاپ رساند. او در سال ۱۸۶۶ «جنایت و مکافات» را نوشت و در اکتبر همان سال رمان «قمارباز» را در ۲۶ روز به نگارش درآورد. این کار با تندنویسی آنا گریگوریونا انجام شد. او در فوریه ۱۸۶۷ با آنا ازدواج کرد و در آوریل همان سال با همسرش به اروپا سفر کرد و تا تابستان ۱۸۷۱ به روسیه بازنگشت.
داستایوفسکی نوشتن «ابله» را در ژانویه ۱۸۶۹ در فلورانس به پایان رساند و «همیشه شوهر» را در پاییز همان سال در درسدن به اتمام رساند. نویسنده برجسته روس در ژانویه ۱۸۷۱ نوشتن «جنزدگان» را به پایان رساند.
داستایوفسکی در جشن سهروزه بزرگداشت «پوشکین» در پی سخنرانیاش به اوج شهرت و افتخار در زمان حیات رسید و سرانجام خونریزی ریه جان او را گرفت.
وقتی کسی را با شکنجه میکشند رنج و درد زخمها جسمانی است و این عذاب جسمانی آدم را از عذاب روحی غافل میکند، به طوریکه تنها عذابی که میکشد از همان زخمهاست تا بمیرد. حال آنکه چه بسا درد بزرگ، رنجی که به راستی تحملناپذیر است از زخم نیست بلکه در این است که میدانی و به یقین میدانی که یک ساعت دیگر، بعد ده دقیقه دیگر، بعد نیم دقیقه دیگر، بعد همین حالا، در همین آن روحت از تنت جدا میشود و دیگر انسان نیستی و ابدا چون و چرایی هم ندارد. بزرگترین درد همین است که چون و چرایی ندارد.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد