16 - 08 - 2017
آشفته بازار آمریکای ترامپ
صدف عباسی- ساموئل جی. فریدمن، نویسنده روزنامه هاآرتص با اشاره به وقایع اخیر شارلوتزویل مینویسد: دونالد ترامپ در پی حوادثی که در شارلوتزویل ویرجینیا اتفاق افتاد، اظهارات قابل توجهی نکرد. دادستان کل ایالات متحده، جف سشنز هم بمبگذاری هفته گذشته در دفتر امام جماعت مسجد دارالفاروق در مینیاپولیس را اقدامی تروریستی ندانسته بود.
بنابراین زمانی که اخبار شارلوتزویل منتشر شد، از بسیاری جهات، یادآور وقایع خشونتآمیز مسجد دارالفاروق بود. در دوره ترامپ نمیتوان از اینکه راهپیمایانی پرچم متفقان و نازیها را به اهتزاز درآوردند، رهگذران را کاکاسیاه بخوانند، یهودیان را تقبیح کنند و با موتورسیکلت یک نفر را به قتل برسانند، متعجب شد. حوادثی که در شارلوت ویلز اتفاق افتاد خشونتی قابل پیشبینی بود.
همچنین سکوت چند ساعته ترامپ بعد از این اتفاق نیز قابل پیشبینی بود. او سرانجام، با بیتفاوتی توهینآمیزی، خشونت را از جنبههای بسیار محکوم کرد و انگار که بخواهد کسی از این نکته غافل نشود، این عبارت را دو بار تکرار کرد. به طور قطع، اگر کسی بخواهد وقایع خشونت آمیز شارلوت ویل را با توجه به اخبار، گزارشات و ویدئوهای فراوانی که منتشر شد بررسی کند، شاهد زد و خورد ضدفاشیستهای خودخوانده با ملیگرایان سفیدپوست خواهد بود.
گرچه هرگونه تحلیل بیطرفانه فقط میتواند با نادیده گرفتن کامل تحریکات ایجاد شده توسط صدها نژادپرست، ضدسامی و اسلامهراس مشعل به دستی برآید که جمعه گذشته با راهپیمایی، اعتراض خود را نشان میدادند؛ نمایشی که مطمئنا به قصد فراخواندن صفآرایی کوکلس کلانها اجرا شده بود.
چنین تحلیلی عامدانه نگاهها را از توجه به تفاوت تروریستی که مردم را در خیابانی شلوغ و باریک زیر میکند با فعال ضدنژادپرستی که اقدامی برای برانگیختن مخالفانش انجام نمیدهد، منحرف میکند. این در حالی بود که شارلوتزویل تحت شرایط اضطراری قرار داشت و رژه سفیدپوستان کنسل شده بود.
علت صوری این راهپیمایی، جلوگیری از پایین آورده شدن مجسمه یکی از ژنرالهای متفقین، رابرت لی بود. همانگونه که جلانی کاب، تاریخدان و روزنامه نگار اشاره میکند، اعتراض اصلی این راهپیمایی که در نهایت به خشونت کشیده شد، به برداشتن مجسمه، نشان میدهد که آمریکای دوران ترامپ تا چه اندازه آَشفته است.
کورسوی امید سادهانگارانهای که ترامپ به عنوان رییسجمهور، متفاوت از ترامپ کاندیدای رییسجمهوری عمل کند با اولین سخنرانی او به عنوان رییسجمهور بر باد رفت. اطرافیان او، افرادی نظیر حامیان واقعیاش مانند استیو بانن و سباستین گورکا و بسیاری از یهودیانی هستند که بدون تردید، دستنشانده ضدسامیها محسوب میشوند؛ مانند استفان میلر، گری کون، جیسون گرین بلت، دیوید فریدمن، جارد کوشنر و ایوانکا ترامپ. این احتمال وجود دارد که آنها نیز در این روزهای پر ترس و وحشت نقش معنیداری داشته باشند.
از زندگی عمومی دونالد ترامپ در سراسر عمرش متوجه میشویم که او ناتوان از درون بینی، گفتوگوی ذهنی و خودانتقادی است. دونالد ترامپ که خودش را به عنوان یک رهبر سازنده تصور میکند، بیشتر به یک تخریبگر بزرگ شباهت دارد. او حتی در جدل کلامی «سلاح من ویرانگرتر است» با کرهشمالی، شرارههای آتش جنگ داخلی را در کشور خودش شعلهور کرد.
از طرف دیگر، نیویورکتایمز مینویسد دموکراتها بیان میکنند که ترامپ مایل نیست سفیدپوستانی متعصبی را که به او رای دادهاند از خود براند. رییسجمهور آمریکا به اجبار، هر گونه گمانه مبنی بر اینکه او مخاصمه نژادی یا قومیتی را میپروراند، مخالفت کرده است و برای اثبات میزان پذیرندگیاش در عقاید مختلف، به دامادش جرد کوشنر، یک یهودی پایبند و دخترش ایوانکا، که به دین یهودیت گرویده است، اشاره میکند.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد