12 - 03 - 2018
نبود دارو برای درمان مبتلایان به اچآیوی
مدیرعامل موسسه زنان سرزمین خورشید از عدم رسیدگی مسوولان نسبت به وضعیت زنان کارتنخواب انتقاد کرد.
به گزارش ایلنا، لیلا ارشد در رابطه با وضعیت زنان کارتنخواب و مسافتی که این زنان باید برای دسترسی به گرمخانههای مخصوص اقامت شب طی کنند، اظهار نگرانی کرد و گفت: سالهاست که به همراه دیگر فعالان حوزه زنان و آسیبهای اجتماعی با صدای بلند میگوییم که نیازمند حمایتهای ویژه برای کاهش آسیبهای اجتماعی و حمایت از زنان آسیبدیده هستیم.
او در ادامه بیان کرد: با صدای بلند اعلام کردهایم که نیازمند واکسیناسیون افراد بیخانمان و به ویژه پیشگیری سطح ۱ هستیم. کودکان و نوجوانان دختری وجود دارند که نیاز است، حتما پیشگیری سطح ۱ برای آنها عملی شود و تا وقتی که این اتفاق نمیافتد و فقط صحبت از کاهش آسیب میکنند راه به جایی نمیبریم.
ارشد تاکید کرد: زنان آسیبپذیر هستند و به دلایل متعدد از جمله مسایل فیزیکی، فرهنگی و سنتی حاکم آسیبپذیرتر هم هستند و مشکلات بیشتری را تجربه میکنند و از آنجایی که دختران قدرت باروری دارند در رابطه با مسایل بهداشتی و سلامت نیازمند توجه هستند.
ارشد اعلام کرد: گروهی از زنان که آسیبپذیرتر هستند و آگاهی و اطلاعات کافی ندارند، وقتی که درگیر سوءمصرف میشوند با سرعت بیشتری از خانه رانده و مجبور به ترک میشوند. یعنی به دلایل متعدد از این زنان میخواهند که خانه را ترک کنند و در این شرایط زنان به کف خیابان و کارتنخوابی میرسند.
این مددکار اجتماعی با اشاره به آمار کارتنخوابی و کم شدن فاصله اعتیاد تا کارتنخوابی بیان کرد: طی ۲۵ سال فاصله بین اعتیاد و کارتنخوابی بین ۱۵ تا ۲۰ سال بود اما در حال حاضر این فاصله به پنج و حتی در مواردی به چهار سال رسیده است. این به دلیل وجود مواد اعتیادآور جدید، محرک و متاآمفتامینهایی است که آسیبهای جدی به مغز وارد میکند و سبب میشود که مشکلات زیادی توسط این افراد برای خانوادههایشان ایجاد شود.
او افزود: از طرفی این مواد در حال حاضر به شکل بیشتر و متنوعتری در اختیار افراد قرار میگیرد و چون فرد آگاهی واطلاعات کافی در این رابطه ندارد، فکر میکند با یک بار مصرف مشکلی برایش پیش نمیآید و معمولا با توصیه دوستان غیرهمجنس این اتفاق میافتد که فرد در تجربه اول یا دوم درگیر سوءمصرف میشود.
ارشد تاکید کرد: انسانی که به کارتنخوابی میرسد، معمولا برگه هویتی ندارد به همین خاطر دفترچه بیمه همه ندارد. یارانه دریافت نمیکند و بسیاری از امکاناتی که ممکن است برای افراد معمولی وجود داشته باشد را ندارد. زنی که در پارک زندگی میکند با وجود میل باطنیاش آسیبهای جدی میبیند؛ مثل تعرض جنسی که حداقل نیاز دارد که به یک بیمارستان مراجعه و یک سونوگرافی انجام دهد و یا آزمایش بدهد. هیچ کدام از این امکانات رایگان نیست چراکه دفترچه و کارت سلامت به کسانی تعلق میگیرد که کارت هویتی دارند. این زنان از حداقلهای بهداشت و درمان محروم هستند.
این مددکار اجتماعی در ادامه گفت: زنان کارتنخواب نمیتوانند شغل داشته باشند، چراکه درگیری با سوءمصرف مشکلات اعصاب و روان نیز در پی دارد و این امکان را برای آنها به صفر میرساند. برای آنها گرمخانه در نظر گرفته شده است تا سرپناهی داشته باشند اما در نهایت صبحها مجبور به ترک آن هستند.
ارشد تصریح کرد: در سطح تهران به اندازه کافی گرمخانه برای زنان کارتنخواب وجود ندارد، آنها در بسیاری از مواقع مجبور هستند فاصله زیادی را طی کنند تا به گرمخانهها برسند و چون پول کافی و کارت مترو هم ندارند مجبور میشوند در همان بیغولهها، فضاهای بیدفاع و پاتوقها بخوابند و یا از طرفی از رفتن به خوابگاههایی که درون آنها دعوا، سرقت، بیاحترامی، تحقیر و توهین است ناراضی هستند و زندگی زیر سقف آسمان را ترجیح میدهند؛ چون نه به کسی جوابگو هستند و نه مسوولیتی دارند؛ اینها دلایلی است که زنان وقتی به پارک یا خیابان میرسند آسیبهای جدی میبینند چون جز خیابان جایی ندارند.
این مددکار اجتماعی در ادامه با اشاره به آمارهای رسمی مبنی بر اینکه روزانه دو کودک معتاد به دنیا میآید، بیان داشت: انتقال ویروس اچآیوی مساله اساسی درباره زنان کارتنخواب است، آنها به این ویروس مبتلا میشوند و آن را به دیگران انتقال میدهند. درمان بیماران اچآیوی برای دولت پرهزینه است و گاهی اوقات هم با این مساله برخورد میکنیم که دارو وجود ندارد و بار سنگین مالی این مساله نیز بر گردن دولت است. این افراد میتوانند فرزندان خود را نیز مبتلا کنند بنابراین تنها با مشکل تولد نوزادان معتاد مواجه نیستیم و به دلیل عدم رسیدگی به این زنان انواع بیماری رو به گسترش است.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد