12 - 10 - 2020
محسن هاشمی یا لاریجانی؟
«جهانصنعت»- موسم انتخابات است و هر روز یک خبر تازه درباره احتمال کاندیداتوری برخی و عدم احتمال کاندیداتوری دیگری میرسد. خبرها نیز اگرچه در نگاه اول ضد و نقیض به نظر میآید اما با اندکی تامل نشانگر استراتژی نهایی احزاب و جریانات سیاسی است. به عنوان مثلا دیروز حرف از کاندیداتوری محسن هاشمی، رییس شورای شهر تهران بود.
این بحث البته از چند روز قبل شروع شده بود اما اظهارنظر یدالله طاهرنژاد، عضو حزب کارگزان در گفتوگویی با روزنامه «آرمان ملی» این گمانه را تقویت کرد. طاهرنژاد در آن مصاحبه میگوید: «گزینهای که بتواند رایآور و اعتمادساز باشد وجود دارد ولی بعید میدانم مصادیق به این زودی به جامعه معرفی شوند. ولی ما در کارگزاران به طور بالقوه میتوانیم از آقای محسن هاشمی و آقای جهانگیری نام ببریم. این دو نفر این قابلیت را دارند تا مطرح شوند. نام میبریم به این معنا که این دو نفر قابلیت کاندیدا شدن را از طرف کارگزاران دارند ولی ما هنوز کسی را معرفی نکردهایم.»
گفتنی است، روزنامه یادشده در روزهای گذشته نیز در گزارشی به استقبال از کاندیداتوری محسنهاشمی رفته و از وی به عنوان «یکی از چهرههایی است که بسیاری اعتقاد راسخ به توانایی او برای اداره کشور دارند» نام برده بود. فقط این نیست و روزنامه «شرق» نیز چندی قبل طی گزارشی درصدد طرح این پرسش بود که آیا حزب کارگزاران که ازجمله مدافعان گزینه ائتلاف با کاندیدای میانهرو و غیراصلاحطلب است، در نهایت موفق میشود دیگر اصلاحطلبان را با خود همراه کرده و الگوی ۹۲ را تکرار کند یا اینکه در مقابل اصرار سایرین به معرفی کاندیدای خالص سراغ ظرفیتهای حزب خود میرود؟ در این صورت از اسحاق جهانگیری حمایت میکند یا محسن هاشمی؟
موضوع دیگری که سبب میشود این حرف و حدیثها را جدی بگیریم، آن است که محسنهاشمی نیز از آن موضع سرسخت «کاندیدا نمیشوم» خارج شده و منتظر کسی است که او را گول بزند و وارد میدان کند! او که تا همین شهریور میگفت «قصد شرکت در انتخابات ریاستجمهوری را ندارم. علاقهای به این کار ندارم. با وضعیتی که الان هست فکر نمیکنم هیچ عاقلی کاندیدا شود. شرایط کشور بسیار سخت است و کسی که خود را کاندیدا میکند به قول غربیها باید «سوپرمن» باشد.» حالا در پاسخ به سوالات مشابه میگوید «امیدوارم که بنده گول نخورم و نیایم!»
حالا که هم آقای کاندیدای احتمالی مهیای پذیرش اصرارهای دوستان و آشنایان شده و هم کارگزارانیها معرفی کاندیدای حزبی را زمزمه میکنند؛ یک نکته دیگر قابل توجه خواهد بود و آن اینکه تکلیف ایده قبلی کارگزاران یعنی ائتلاف با لاریجانی چه خواهد شد؟! به هر حال فعالان سیاسی در این حزب از بعد از انتخابات ۹۶ ساز ائتلاف با علی لاریجانی را کوک کرده بودند. اصرارهای اصلاحطلبان به معرفی کاندیدای خالص البته موجب شد که این اواخر قدری از موضع خود عقبنشینی کنند. شاهد این مدعا آنکه عطریانفر در سازندگی نوشته بود لاریجانی را به عنوان یک رقیب شریف نگاه میکنیم. (نقل به مضمون)
برخی رسانهها نیز از این تغییر رویه کارگزاران به این نتیجه رسیدهاند که این حزب اصلاحطلب میخواهد برای هر حالت و شرایطی در انتخابات آتی نقشه راه داشته باشد. مثلا سایت فردانیوز در گزارشی به معرفی محسنهاشمی به عنوان کاندیدای حزبی اشاره کرده و از بازی کردن کارگزارانیها با مهره دوم میگوید. گزارشنویس فردا البته معلوم نمیکند که هاشمی برای کارگزاران مهره دوم است یا لاریجانی؟
خود کارگزارانیها نیز به این پرسش پاسخ صریح و روشنی نمیدهند. حسین مرعشی، سخنگوی این حزب در پاسخ به پیگیریهای خبرنگار جهان صنعت اطلاعرسانی در این باره را به هفته آتی موکول کرد و از پاسخگویی طفره رفت. پروانه مافی، عضو شورای مرکزی این حزب نیز در گفتوگو با «جهان صنعت» پاسخ روشنی در این باره نداد و فقط گفت: «ما هنوز درباره گزینهها تصمیمی نگرفتهایم.»
وی در پاسخ به اینکه تصمیم کارگزاران معرفی کاندیدای حزبی است و یا استفاده از الگوی ائتلاف، گفت: «ما قبلا هم رسما اعلام کردهایم که در انتخابات شرکت خواهیم کرد، معرفی کاندیدا نیز استراتژی ما است اما اگر دیگر طیفهای اصلاحطلب درباره ائتلاف به اجماع برسند و همه مایل باشند که به یک کاندیدای واحد برسیم، ما هم تبعیت خواهیم کرد. در غیر این صورت نیز حتما کاندیدای حزبی خواهیم داشت.»
مافی در پاسخ به اینکه ائتلاف با گزینه غیراصلاحطلب مثل آقای لاریجانی که قبلا هم از سوی اعضای کارگزاران طرح شده بود، چقدر محتمل است؟ گفت: «ما هنوز درباره گزینهها و افراد صحبت نکرده و اقدام جدی نداشتهایم. نشستها در کمیته سیاسی و شورای مرکزی فعلا حول محور کلیات بحث انتخابات از جمله اصل مشارکت و معرفی کاندیدا یا تشویق مردم به حضور پای صندوقهای رای است. اما هنوز درباره اینکه از کاندیدای مشخصی حمایت کنیم، یا اینکه کاندیدای حزبی داشته باشید یا با کاندیدای غیراصلاحطلب ائتلاف شود نیز صحبتی نشده است.»
وی تاکید: «به نظرم هنوز برای طرح این مسائل زود است و فعلا باید به حضور جدی در انتخابات فکر کنیم. کارگزاران و برخی احزاب نیز اعلام کردهاند که در انتخابات حضور جدی خواهند داشت. باقی مسائل نیز باید روند طبیعی خود را از نظر زمانی طی کند.»
با گذر زمان و نزدیک شدن به انتخابات استراتژی همه جریانها و احزاب سیاسی ازجمله کارگزاران روشن خواهد شد. آنچه از حالا معلوم است اما عزم و اراده جدی کارگزارانیها برای ورود به انتخابات و نشستن بر کرسی قدرت است. حال باید منتظر ماند و دید که برای رسیدن به این مقصود، اصلاحطلبان جامعهمحور که هنوز درباره مشارکت در انتخابات تردید دارند را چطور همراه میکنند؟ همچنین باید منتظر ماند و دید که در گام نخست با کاندیدای حزبی معرفی شده و ائتلاف با گزینه غیراصلاحطلب را برای روز مبادا نگه میدارند یا اینکه در ماههای پیشرو و بر اساس تحولات سیاسی در کشور از خیر ژست اصلاحطلبی گذشته و رک و روراست با کاندیدایی پا به میدان میگذارند که بتوان روی برد او حساب کرد؟
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد