7 - 12 - 2019
شهرداری و شورای شهر در کنار یا در برابر شهروندان تهرانی
شهرداری و شورای شهر در کنار یا
در برابر شهروندان تهرانی
غلامرضا کیامهر
راست میگفت مظفرالدین شاه که «همه چیزمان باید به همه چیزمان بیاید». حالا حکایت ما شهروندان تهرانی با شورای شهر و شهرداری است که این دو نهاد در کشورهای پیشرفته جهان از نزدیکترین و مردمیترین نهادهای اجرایی و خدمترسانی به شهروندان ساکن شهرها به حساب میآیند و در کنار آنها هستند چون موجودیت خود را در مسوولیتی که بر عهده گرفتهاند، برآمده از اراده احزاب و آرای شهروندان میدانند و به همین سبب به منظور ماندگاری در صحنه وظیفهای بالاتر از جلب رضایت شهروندان و ارائه بیشترین و بهترین خدمات به آنها برای خود نمیشناسند و میدانند جز از راه انتخابات و به دست آوردن اکثریت آرای شهروندان راه دیگری برای رسیدن به این هدف وجود ندارد، اما در شهر ما و در کشور ما داستان به گونه دیگری است و حداقل در کلانشهر تهران که صاحب این قلم زندگی میکند، شهروندان، شورای شهر و شهرداری را نه در کنار که در برابر خود احساس میکنند. دلیلش هم واضح است. نه شهرداری و نه شورای شهر برآمده از اراده احزاب باسابقه و شناسنامهدار نیستند. کسانی که هر چهار سال یکبار بر مسند نمایندگی شورای شهر تکیه میزنند و شهرداری که آنها برای مدیریت شهر انتخاب میکنند، در بهترین حالت محصول شکلگیری ائتلافهایی موقتی از خردهاحزاب، گروهها و جناحهای سیاسی است که شناسنامه و مرامنامه چندان مشخصی ندارند و درباره مسائل سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی هم دارای وجوه اشتراک تعریف شده و پابرجایی نیستند و از همه بدتر آنکه تشکیلدهندگان این ائتلاف هیچ طرح و برنامه و دکترین از قبل اعلام شدهای برای اداره امور شهر در طول دوره چهار ساله ماموریت خود ندارند.تنها شاخصه این مجموعه ائتلافی که به آنها مشروعیت میبخشد، آرایی است که شهروندان در غیاب احزاب شناسنامهدار در انجام یک فریضه شهروندی به نام آنها به صندوقهای رای میریزند و مصداق هندوانه دربستهای است که طعم و مزه و رنگ و بوی آن بعد از باز کردن آن و شروع کار رسمی شورای شهر و شهردار منتخب آنها معلوم میشود، یعنی همان وضعیتی که از زمان تصویب قانون تشکیل شوراهای اسلامی شهر تا به امروز شاهدش بودهایم. فرقی هم نمیکند که ائتلاف اصولگراها در هر انتخابات اکثریت آرا را به دست آورده باشد یا اصلاحطلبان چون در هر حال خروجی کار یکی است یعنی تبدیل شورای شهر به یار غار شهردار و شهرداری در تصویب انواع عوارض هزینهبرش برای شهروندان به بهانهها و عناوین مختلف اقدام میکند؛ اقدامی که صرفا با هدف درآمدزایی برای شهرداری صورت میگیرد و خواست و منافع شهروندان در آن محلی از اعراب ندارد. یک نمونه اخیر وضع این قبیل عوارض که طراح آن معاون حملونقل و ترافیک شهرداری بوده و مستمسک آن را کاهش آلودگی هوا اعلام کردهاند، لغو طرح محدوده زوج و فرد و ملزم ساختن شهروندان به پرداخت عوارض برای تردد در این محدوده است. متمسک کاهش آلودگی هوا در وضع این عوارض جدید با هیچ منطق عقلایی سازگار نیست چه از یک سو دارندگان خودرو همهساله مبالغی را به عنوان عوارض خودرو به شهرداری میپردازند و از سوی دیگر همین حالا در ناوگان حملونقل شهری تهران صدها دستگاه اتوبوس کهنه و اکثرا از رده خارج و فاقد هر گونه امکانات رفاهی برای مسافران در سطح کلانشهر تهران تردد میکنند که قطعا سهم زیادی در آلودگی هوای تهران دارند ولی معاونت حملونقل و ترافیک شهرداری با سکوت معنادار شورای شهر، بحثی درباره این اتوبوسهای آلاینده هوا به میان نمیآورند. با این همه باید به تردد افزونبر یک میلیون دستگاه موتورسیکلتهای کاربراتوری در سطح سوارهروها و پیادهروهای تهران اضافه کرد که به اذعان کارشناسان خود شهرداری هر دستگاه از این موتورسیکلتها به اندازه هشت دستگاه خودروی شخصی هوای تهران را آلوده میکنند اما باز معاونت حملونقل شهرداری چشم خود را بر روی این منبع بزرگ آلاینده هوا بسته و حتی برای جلوگیری از ورود این لشکر یک میلیونی موتورسیکلت به حریم پیادهروهای شهر که آرامش و امنیت جانی عابران پیاده را به شدت به خطر میاندازد کوچکترین اقدامی انجام نمیدهد. بماند اینکه اصولا حتی در غیاب لشکر جرار موتورسوارها هم هیچ عابر پیادهای که چهارستون بدن سالمی دارد در عبور از این پیادهروها احساس آرامش و امنیت نمیکند، چه رسد به شهروندان معلول یا نابینا و متاسفانه وضعیت اسفبار و نابسامان پیادهروهای شهر هم مانند بسیاری از نابسامانیهای دیگر در نیمه پنهان ذهن اعضای شورای شهر و مسوولان شهرداری قرار گرفته است.در چنین شرایطی مدتی است شماری از اعضای شورای شهر در همسویی هر چه بیشتر با شهرداری و شهردار منتخب خود زمزمه افزایش عوارض ساختوساز را سر دادهاند با این استدلال که چون نرخ تورم و قیمت مسکن در چند سال اخیر افزایش پیدا کرده نرخ عوارض ساختوساز هم باید مطابق با آخرین ضرایب دفترچه ارزش معاملاتی املاک افزایش پیدا کند. معنای واقعی خواسته آنها این است که چرا نباید سهمی از این افزایش قیمتها نصیب خزانه شهرداری شود. این یعنی نادیده گرفتن آشکار حقوق و منافع شهروندانی که همه ثروتشان یک واحد مسکونی است و از افزایش صوری قیمت آن کمترین بهرهای نمیبرند، اما جالب اینجاست که اعضای محترم شورای شهر مدعی هستند که هدفشان از طرح این درخواست دفاع از حقوق شهروندان است در حالی که همه میدانیم عوارض ساختوساز شهرداری خود یکی از عوامل مهم در افزایش قیمت تمامشده مسکن در کلانشهر تهران و در تضاد آشکار با منافع شهروندان کمدرآمد فاقد مسکن و سرپناه است و به همین سبب اگر عوارض ساختوساز شهرداری باز هم افزایش پیدا کند شاهد بروز موج جدیدی از رکود تورمی در حوزه مسکن به زیان همان شهروندان خواهیم بود. طرح چنین مسائلی قبل از همه نشانه فاصله گرفتن شورای شهر از شهروندان است.مصادیق دیگر فاصله گرفتن شورای شهر از شهروندان را میتوان در کوتاهی این شورا برای ایجاد یک جریان سیستمیک و دوسویه ارتباطی با شهروندان و تسهیل دسترسی شهروندان به اعضای این شورا و نیز عدم دست یازیدن شورای شهر به انجام نظرسنجیهای میدانی از شهروندان مناطق ۲۲گانه شهرداری به منظور کسب آگاهی از مطالبات و خواستههای آنها جستوجو کرد که تحقق آن از طریق سامانههای تلفنی شهرداری امکانپذیر نیست.از اجحافاتی که شهرداری در حق شهروندان روا میدارد و شورای شهر در قبال آنها سکوت پیشه کرده است موارد بسیاری را میتوان نام برد که یکی از زنندهترین و ناصوابترین آنها قرار دادن بلوکهای سیمانی در مقابل ورودی محل کسب و کار شهروندان با هدف وصول مطالبات شهرداری است که مشابه آن را حتی در کشورهای توسعهنیافته هم نمیتوان مشاهده کرد اما باز شورای شهر منتخب مردم چشم خود را بر روی این قبیل اجحافات بسته است.با چنین اوصافی آیا میتوان گفت که شهرداری و شورای شهر ما در کنار شهروندان قرار دارند و یار و یاور آنها به حساب میآیند؟ متاسفانه واقعیتهای موجود به این سوال پاسخ منفی میدهد و ما شهروندان دلمان به این خوش بود که با تشکیل شورای شهر به عنوان یکی از جلوههای مردمسالاری جلوی کمخدمتیها و دستاندازیهای شهرداری به حقوق شهروندان گرفته میشود و با قرار گرفتن در کنار شهروندان، مدیران شهری را به پاسخگویی به شهروندان، رعایت کرامت انسانی آنها و تلاش در راه توسعه متوازن شهر و برقراری انضباط مالی در دخل و خرج خود ملزم میسازد و اجازه نمیدهد شهرداری و سازمانهای زیرمجموعه آن هر روز به بهانههای مختلف هزینههای تازهای را بر شهروندان تحمیل کنند اما متاسفانه آنچه در شورای شهر ما میگذرد اغلب در جهت خلاف انتظاراتی است که مردم از آن دارند.
Kiamehr_gh@yahoo.com
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد