شناسه خبر : 220450
19 - 12 - 2016
19 - 12 - 2016
رفتارهای ضدایرانی ترکیه
آنچه جمعه گذشته مقابل کنسولگری ایران در استانبول روی داد، میتوان آن را بخشی از رفتارهای ضدایرانی و سیاست آشفته مقامات آنکارا در قبال ایران دانست. مواضع ضدایرانی ترکیه در رسانههای رسمی این کشور نیز انعکاس داشته است. ترکیه در شرایطی به این اقدام دست زده است که اخیرا این کشور به همراه ایران و روسیه به اتحاد تاکتیکی با هدف تاثیرگذاری بهتر در خاورمیانه و حل منازعات منطقه به ویژه ایفای نقش مثبت در غلبه بر بحران سوریه مبادرت کرده است.از شواهد و قرائن پیداست که رفتار ضدایرانی ترکیه یک دلیل روشن دارد و آن، این است که ایران در پیروزی ارتش سوریه نقش بزرگی ایفا کرده است چراکه در شرایط حاضر مسالهای که مقامات آنکارا بر آن تاکید دارند آن است که ابتکار استراتژیک ایران در نبرد حلب به معنای نقش تعیینکننده ایران در آینده مناسبات منطقه خواهد بود. به این ترتیب پیروزی در حلب، ایران را در شرایط برتر و در آستانه تشکیل هلال شیعی و نفوذ منطقهای از مرز افغانستان تا دریای مدیترانه قرار میدهد. حال در شرایط موجود و نظر به آنکه آینده تحولات منطقه زیر سایه نقش ایران رقم خواهد خورد، ترکیه از این ابتکار راهبردی و شرایط موجود زیان راهبردی خواهد دید.واقعیت آن است که آن محاجاتی را که مقامات آنکارا برای رفتارهای ضدایرانی خود اقامه میکنند، تا میزانی معروض تخطئه و ناراستی است. مقامات آنکارا با تعقیب راهبرد اتهامگرایی و در راستای منشور نوشتهشده جدید ضدایرانی محافل عربی و انگلیسی در منامه، درصدد نقشیابی و بازتعریف جایگاه منطقهای هستند در حالی که نیل به این نقش جدید با توجه به بحران مشروعیت رهبران حزب عدالت و توسعه و همچنین بحران داخلی و امنیتی اساسا دیریاب و غیرممکن است. مسلم است که راز پیشتازی و نقش تعیینکننده ایران در مناسبات منطقه ناشی از آن است که ایران ائتلاف راهبردی هدفمند، عقلانی و باثبات را بر ائتلافهای سست ترجیح داده است. در حالی که خطای بزرگ راهبردی مقامات آنکارا در گرایش آنها به ائتلافهای ناپایدار و چهار روزه منطقهای است. آنگونه که شواهد نشان میدهد، مواضع آنکارا با توجه به ائتلاف و تروئیکای جدید با مواضع روسیه و ایران در قبال سوریه فاصله داشت. ترکیه میتوانست با تعامل سازنده و با ایستادن هدفمند در کنار روسیه و ایران بر منازعه سوریه تاثیرگذار باشد اما به جای تعامل هدفمند بر سر خطوط قرمز خود مبنی بر براندازی بشار اسد مقاومت کرد و حاضر به عقبنشینی از مواضع ضدسوری خود نشد و حتی با کردهای سوریه و عراق مشکل امنیتی پیدا کرد.مقامات آنکارا باید بدانند که اگر تهران به چنین موقعیت ممتازی در خاورمیانه دست یافته، ناشی از موقعیتشناسی ایران از سردرگمیهای سیاست و راهبرد ترکیه در بحرانهای سوریه و عراق بوده است. به واقع این موقعیتشناسی زمینه را به گونهای فراهم کرده که ایران بتواند شانس بیشتری برای نقشآفرینی در منطقه داشته باشد. این امر منجر به عقب ماندن ترکیه در نقشآفرینی مناسبات منطقه شده است. نکته آنکه در شرایط حاضر تعقیب راهبرد اتهامگرایی و مواضع پارادوکسیکال علیه ایران نه شرایط را عوض میکند و نه میتواند توجیهی برای ضعفهای داخلی و اقناع مقامات آنکارا باشد. مقامات آنکارا به جای اتهامگرایی بهتر است به علل و اسباب بحران مشروعیت خود بیندیشند؛ بحرانی که از ۲۰۱۱ تا وقت حاضر آنان را در سپهر عمومی سیاست ترکیه محاط کرده است.
* مدرس علوم سیاسی و روابط بینالملل
S.Harsani.k@gmail.com
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد