جهان فقط روسیه و چین نیست

«جهان‌صنعت»- اداره‌کنندگان و قدرتمندان نظام جمهوری اسلامی بر پایه همان نگاه انقلابی سال ۱۳۵۷ به دنیا نگاه می‌کنند و با همین نگاه است که هر کشور و هر سازمان و نهادی که به نوعی به آمریکا پیوند خورده باشد را با عنوان نمادهای استکبار یا همان امپریالیست که این دومی ساخته و پرداخته ذهن ولادیمیر لنین رهبر انقلاب بلشویکی است دیده و نمی‌خواهند به آنها نزدیک شوند. برخی از انقلابیون از این هم فراتر رفته و هر دولت یا نهاد مدنی یا سازمان سیاسی و نظامی که در دنیا شعار ضدامپریالیستی بدهد را دوست می‌دانند. ‌این‌گونه شده است که نظام سیاسی ایران با کره‌جنوبی نوعی خصومت و با کره‌شمالی نوعی دوستی دارد. همچنین با این نگاه است که کوبا و نیکاراگوئه دوستان نظام جمهوری اسلامی هستند و شیلی دوست ایران به حساب نمی‌آید. در یک نگاه بالاتر و با این تقسیم‌بندی است که روسیه و چین از نظر نظام جمهوری اسلامی شرکای راهبردی و اروپا و آمریکا دشمنان استراتژیک ایران شده‌اند.
در این وضعیت است که ایران به دلیل امتناع از گفت‌وگو با آمریکا و داشتن مواضع مخالف با اروپا اقتصاد و سیاست خارجی را به رهبری کشورهای شرق گره زده است. اما این دوستی‌های راهبردی به ایران در عمل هیچ کمک موثری نکرده‌اند و رهبران روسیه و چین هر جا که لازم بوده منافع ایرانیان جهت منافع خود قربانی کرده‌اند. رهبری حزب کمونیست چین با اینکه نیک می‌داند ایران برای تولید گاز از میدان گازی مشترک با قطر به نام پارس‌جنوبی به سرمایه‌گذاری نیاز دارد اما به جای اینکه به ایران سرمایه بیاورد سرمایه‌اش را به قطر برده است. برخی باور دارند میانجیگری چین در مصالحه تهران- ریاض نیز نگاهی راهبردی برای چین بوده و رهبری این کشور می‌خواهد تهران را از حالت تخاصمی با ریاض دور کند تا برداشت و انتقال منابع انرژی فسیلی از عربستان و شرکایش در شورای همکاری خلیج‌فارس بدون خطر باشد. از سوی دیگر می‌بینیم که روسیه به رغم اصرار ایران که در جنگ اوکراین مشارکت ندارد هر روز در گوشه و کنار از ارسال پهپادهای ایرانی و احتمالی موشک‌های ایرانی به روسیه خبر می‌دهد. حالا هواداران دولت سیزدهم و آمریکاستیزان باور دارند که دنیا مگر فقط اروپا، آمریکا، ژاپن، استرالیا، کانادا و کره‌جنوبی است و به این ترتیب ضرورت گسترده بودن با همه جهان را مخدوش می‌کنند. اقدام‌های تحریمی آمریکا علیه ایران راه را برای هم‌پیوندی واقعی و دادوستد کالا و سرمایه و تکنولوژی میان ایران و غرب مسدود کرده است. ایران رابطه خود را با کشوری که ۲۵ درصد تولید ناخالص جهان را در اختیار دارد و پیشگام در آفرینش تکنولوژی است قطع کرده، اما با کوبا در صلح کامل است. ایران ارتباطش را با کره‌جنوبی که تولیدات صنعتی آن در کشورمان مصرف‌کنندگان پر و پا قرصی دارد گسسته کرده اما با کره‌شمالی دوست است. این وضعیت را نمی‌توان تعامل و همکاری با جهان دانست.