4 - 12 - 2022
تلخ و شیرین عابدزاده
عقاب آسیا. لقب کمی نیست و در این فوتبال هواداران این لقب را به هر کسی ندادهاند. مرد ملبورن اما دل پری دارد از وضعیت کنونی فوتبالی که برایش با جان و دل بازی کرد.
احمدرضا عابدزاده در گفت و گو با ایسنا از هر دری صحبت کرد. اتفاقی که یک بار ۱۲ سال پیش برایش افتاد مردم ایران را به یک شوک بزرگ فرو برد. چند روز پیش یک بار دیگر حضور او در بیمارستان کافی بود تا توجه همه را به خود جلب کند. چه تلخ است وقتی مردی با این وزن از تجربه و افتخار در فوتبال ما برایش کاری نیست. یکی از بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال ایران از این روزهایش گفت و از روزهای پرخاطره دیروزش.
چند وقت پیش دوباره در بیمارستان بستری شدید، مشکلی به وجود آمده بود؟
۱۲ سال پیش اتفاقی افتاد که هیچکس انتظارش را نداشت و خوشبختانه با کمک خدا و دعای خیر مردم برگشتم. الان هم تنها مشکلی که برای من پیش آمده مربوط به آنژیوگرافی است و باید از سرم مراقبت کنم. باز هم از مردم تشکر میکنم که برای من دعا کردند و دستشان را میبوسم. در حال حاضر همه چیز سر جای خودش است.
دو سالی است که به آمریکا رفتهاید، در آنجا چه کار میکنید؟
خوشبختانه در این دو سالی که در آمریکا بودم از نظر برنامهریزی، امکانات، آب و هوا، مسیری که درست طی میشود و ارزشی که برای ورزششان قائل هستند شرایط خوبی داشتم. اگر یک ورزشکار حرفهای به کشورشان بیاید که شهرت بینالمللی داشته باشد، او را میپرستند و او را نگه میدارند. من الان در آمریکا زندگی میکنم اما عشقم در ایران است.
شما بیشتر به خاطر این تفاوتها رفتید یا اینکه از مسوولان فوتبال بیمهری دیدید؟
وقتی میبینم که فوتبال ما اصولی ندارد و روی یک مسیر تعریف شده حرکت نمیکند، برای چه باید در اینجا کار کنم. اگر یک مدرسه فوتبال بزنم فردا، پس فردا صد نفر مدعی میشوند که فلان کار را باید برایشان انجام دهیم. هیچکس نمیآید پشتوانه من شود. حتی مربیان ما در کار خود اصول را رعایت نمیکنند. من روزی چهار ساعت تمرین میکنم و هر زمان که به تمرین میروم تلفن همراهم را با خود نمیبرم اما مربی داریم که زمانی که به تمرین میرود، چهار تا تلفن همراه دارد و همه آنها را چک میکند. اول به بیزینسش میرسد، بعد حواسش به تمرین است.
چند سال پیش با کفاشیان صحبت کرده بودید تا قسمتی از کار تیمهای ملی پایه را به شما بسپارد و او هم قبول کرده بود اما دیگر خبری نشد.
کفاشیان کسی نیست که من بخواهم برای او صحبت کنم یا از او انتقاد کنم. او نمیداند فوتبال چیست. میگوید بهترین مربی را داریم، فرگوسن کیست؟ واقعا در برنامه«۹۰» گفته بود فرگوسن را نمیشناسم حالا وقتی بزرگ فوتبال دنیا را نمیشناسد من با خودم میگویم وای به حال من؟ الان فدراسیون فوتبال آمریکا برای تمام بازیکنان تیم ملی این کشور و خانوادهشان بلیتهای جامجهانی گرفته تا در طول این مسابقهها در کنار آنها باشند.
پس چرا عابدزاده با این همه تجربه و دانش نباید در فوتبال ما باشد و به کودکان آمریکایی فوتبال یاد میدهد؟
به خاطر اینکه من حرفم را رک میزنم و برخلاف نظر آقایان که دوست دارند با آنها همراه شوم، نمیتوانم زیر و رو بکشم و همیشه رو هستم. اینجا فکر میکنند که باید بروید به آنها التماس کنید اما در آمریکا از این خبرها نیست و به شما احترام میگذارند. من فیلمها و عکسهای تمرین آکادمی پرسپولیس و استقلال را میبینم. اصلا این آکادمی اجازه ندارد برای بچههای زیر ۱۰ سال چنین تمرینهایی بگذارد. اصول آکادمیک در این باشگاهها به هیچوجه رعایت نمیشود.
بزرگترین حسرت ورزشی زندگی عابدزاده؟
چیزی در دوران بازیگریام نبود که بخواهم و به آن نرسیده باشم، فقط همیشه برای خودم و مردم سلامتی خواستم.
چرا در بازی ستارگان میلان با پیشکسوتان پرسپولیس حضور نداشتید؟
برای آن بازی دیر به من اعلام کرده بودند و من هم بلیت سفر به آمریکا را گرفته بودم. به من گفتند بلیتت را کنسل کن. من گفتم حداقل یکهزار دلار ضرر میکنم. آن آقا گفت شما بیا ما ضررت را هم پرداخت میکنیم. گفتم نه اول پرداخت کنید بعد من میآیم، من که نمیتوانم دوباره دنبال شما بگردم و جواب تلفنم را هم ندهید.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد