7 - 01 - 2020
تلاش برای بقای برجام
محمدقلی یوسفی*
محور اصلی برنامهها و تصمیماتی که از سوی سیاستگذار اتخاذ میشود مبتنی بر یک سلسله افکار و اندیشههایی است که به جای تعامل و تجارت موثر با جهان، مقابله به مثل را راهکار عبور از مشکلات میداند. تجربه اما نشان میدهد که حتی قدرتمندترین کشورها نیز بدون تعامل و انجام مراودات تجاری با دیگر کشورها نمیتوانند مسیر موفقیت را طی کنند. به نظر میرسد فشارهای وارده به ایران از سوی جامعه بینالملل، مقامات ایرانی را بر آن داشته تا با کاهش تعهدات برجامی خود و با تکیه بر زور و جبر دیگر کشورها را وادار کنند تا به خواستههای آنان تن دهند.این در حالی است که تلاش بسیاری از کشورها برای افزایش قدرت نفوذ آنان در جامعه بینالملل با توسل به نیروهای نظامی و تسلیحاتی بدون برخورداری از قدرت اقتصادی، ناکام مانده است. به این ترتیب یک کشور پیش از آنکه بخواهد به قدرت بالای نظامی در جهان دست یابد، لازم است تولیدات صنعتی و تکنولوژیکی خود را بالا ببرد و در جهت افزایش رفاه مردم گام بردارد. تنها در چنین شرایطی است که یک کشور میتواند درآمدهای حاصل از پیشرفت اقتصادی را صرف پاسداری از داراییها و منافع خود کند و به تقویت بنیه نیروهای نظامیاش دست بزند.
بنابراین جدا از تحولات احساسی پیش آمده در ایران، دولت باید هزینههایی را که خرج برخی مصارف میشوند کاهش دهد و منابع بیشتری را صرف فعالیتهای اقتصادی و توسعهای کند. بر این اساس امیدواریم این گفته ایران که «در چارچوب برجام قدم برمیداریم»، منجر به خروج کامل کشورمان از برنامه جامع اقدام مشترک نشود.
در سایه برجام، ایران روابط محدودی با برخی کشورها و حتی اتحادیه اروپا دارد. بنابراین پایبندی کشورمان به مفاد برجام میتواند از تنشهای احتمالی بین ایران و دیگر کشورها جلوگیری کند و مانع از قربانی شدن توسعه بلندمدت کشور در سایه احساسات کوتاهمدت و مسائل زودگذر شود.
بدیهی است توسعه بلندمدت نیازمند جذب سرمایهگذاری خارجی، جذب تکنولوژی و برقراری روابط سازنده با جهان است. بنابراین تا زمانی که آزادی و عدالت و پیشرفت در کشور شکل نگیرد، قدرت نظامی راه به جایی نخواهد برد و بالا بردن قدرت نظامی نمیتواند تضمینی در جهت بالا بردن قدرت اقتصادی باشد.
بر این اساس امیدواریم مسوولان دولتی در چارچوب برجام قدم بردارند و نشان دهند که ایران در طول تاریخ هیچ گاه در جهت حمله و تجاوز به دیگر کشورها حرکت نکرده و بر قدرت و توان خود در داخل همواره تکیه زده است. با این حال این قدرت زمانی مثمر ثمر خواهد بود که از حالت بالقوه خارج و بالفعل شود تا بتواند تامینکننده منافع ایران در بلندمدت باشد.
* اقتصاددان
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد