18 - 12 - 2021
ایتالیا، «کشور سال» ۲۰۲۱ از نگاه اکونومیست
فاطمه رحیمی- اکونومیست هر سال یک کشور را به عنوان «کشور سال» انتخاب میکند. این جایزه به بزرگترین، ثروتمندترین یا شادترینها تعلق نمیگیرد، بلکه جایزه به کشوری تعلق میگیرد که از نظر ما در سال ۲۰۲۱ بیشترین پیشرفت را داشته است. ازبکستان (برای لغو بردهداری)، کلمبیا (برای برقراری صلح) و تونس (برای پذیرش دموکراسی) از برندگان گذشته بودند.
امسال سال سختی بود. کووید۱۹ به گسترش بدبختی ادامه داد، زیرا واکسنهای با طراحی درخشان به طور نابرابر توزیع شدند و انواع جدیدی مانند اومیکرون ظهور کردند. در بسیاری از کشورها آزادیهای مدنی و هنجارهای دموکراتیک از بین رفته است.
رهبر اصلی مخالفان روسیه به زندان افتاد. حامیان دونالد ترامپ به ساختمان کنگره آمریکا یورش بردند. جنگهای داخلی اتیوپی و میانمار را فرا گرفت. با این حال، در میان تاریکی، چند کشور درخشیدند.
در دادگاههای کوچک ساموآ بحران قانون اساسی را خنثی کردند، حزب حاکم ۳۳ ساله و نخستوزیری را که ادعا میکرد از سوی خدا انتخاب شده است را کنار زدند و یک اصلاحطلب را برگزیدند؛ نخستین زنی که این سمت را بر عهده گرفت. مولداوی، یکی از فقیرترین کشورهای اروپا، مدتهاست که غرق در پولشویی روسیه بوده است. اما در اواخر سال ۲۰۲۰، مایا ساندو را به عنوان رییسجمهور برگزید و در سال ۲۰۲۱ کنترل پارلمان را به حزب او واگذار کرد.
زامبیا دموکراسی خود را بازیافت. یک سال پیش این کشور فاسد و ورشکسته شده بود. در ماه آگوست، حاکمان آن تلاش کردند در انتخابات تقلب کنند، اما زامبیاییها بههاکاینده هیچیلما، یک تاجر لیبرال، با اختلاف زیادی رای دادند و تقلب در این انتخابات شکست خورد. هیچیلما از آن زمان با صندوق بینالمللی پول به توافق رسید، قول داد یارانههای بیهوده سوخت و برق را کاهش دهد و شروع به تحقیق در مورد فساد کرد.
لیتوانی نیز از ارزشهای دموکراتیک دفاع کرد. اگر این ایالت بالتیک یک شهر بود، به سختی در بین ۴۰ شهر برتر چین از نظر جمعیت قرار میگرفت. با این حال، با اجازه دادن به تایوان برای افتتاح دفتر نمایندگی در ویلنیوس، پایتخت لیتوانی، دولت در پکن را به چالش کشید. این کشور همچنین پس از اینکه شبهنرمافزارهای سانسوری را پیدا کرد که میتوانست بدون هشدار فعال شود، به شهروندان خود توصیه کرد که گوشیهای هوشمند ساخت چین را دور بیندازند.
لیتوانی در مقابل دیگر رژیمهای استبدادی نیز ایستادگی کرد. به مخالفان بلاروس و روسیه پناه داد، ازجمله سوتلانا تیخانوفسکایا، زنی که در انتخابات اخیر بلاروس پیروز شد. الکساندر لوکاشنکو، مستبدی که آن رایگیری را دزدیده بود، سعی کرد با اجبار از جمعیت پناهجویان در مرز لیتوانی انتقام بگیرد. لیتوانی قاطعانه و در عین حال انسانیتر از لهستان پاسخ داد. چین مصمم است لیتوانی را تسلیم قلدری خود کند. یک روزنامه چینی اندازه آن را مسخره کرد و آن را با اصالت بسیار به «یک موش یا حتی یک کک» تشبیه کرد. دموکراتها در همه جا، شهامت آن را تحسین میکنند. با این حال، این کشور برنده ما نیست.
این افتخار نصیب ایتالیا میشود. نه به خاطر مهارت فوتبالیستهایش، که جام بزرگ اروپا را بردند و نه به خاطر ستارههای پاپ آن که برنده مسابقه آهنگ یوروویژن شدند، بلکه به خاطر سیاستهای آن. اکونومیست اغلب از ایتالیا به دلیل انتخاب رهبرانی مانند سیلویو برلوسکونی انتقاد کرده است که میتوانست به طور مفیدی از توصیه آهنگ برنده یوروویژن برای «ساکت شو و رفتار کن» پیروی کند. ایتالیاییها در سال ۲۰۱۹ به دلیل ضعف حکومتداری فقیرتر از سال ۲۰۰۰ بودند. با این حال، امسال ایتالیا تغییر کرد.
این کشور در دوره ماریو دراگی، نخستوزیر محترم بینالمللی به توانمندی دست یافت.
برای یک بار هم که شده، اکثریت وسیعی از سیاستمداران این کشور اختلافات خود را برای حمایت از یک برنامه اصلاحات کامل که باید به این معنی باشد که ایتالیا بودجهای را که تحت برنامه بهبود پس از همهگیری اتحادیه اروپا استحقاق آن را دارد، دریافت میکند، مدفون کردند.
نرخ واکسیناسیون کووید در ایتالیا یکی از بالاترینها در اروپاست و پس از یک سال سخت ۲۰۲۰، اقتصاد آن سریعتر از فرانسه یا آلمان در حال بهبود است. این خطر وجود دارد که این انفجار غیرعادی حکمرانی معقول بتواند معکوس شود.
دراگی میخواهد رییسجمهور شود، یک شغل تشریفاتیتر و ممکن است یک نخستوزیر کمتر شایسته جانشین او شود. اما نمیتوان انکار کرد که ایتالیا امروز مکان بهتری نسبت به دسامبر ۲۰۲۰ است. به همین دلیل، این کشور سال ما است. با بهترین آرزوها!
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد