ايران و پاسخ به تجاوز اسرائیل

عباس آخوندی
رژیم اسرائیل به سرزمین ایران تجاوز کرد. سیستم دفاع هوایی ایران را مورد هدف حمله نظامی خود قرار داد. پاسخ به این اقدام تجاوزکارانه حق ذاتی ایران است. در این ارتباط به‌نظر می‌رسد که ضمن ضرورت داشتن یک تحلیل واقعی از شرایط، چندین اصل باید مورد توجه قرار گیرد. نخست مسوولیت مشترک پشتیبانان اسرائیل در این عملیات تجاوزکارانه است. دوم امنیت جمعی ملت‌های منطقه و سوم حفظ امکان خروج از مارپیچ تصاعد درگیری و تشدید منازعه که خواسته اسرائیل است.
1- با توجه به مواضع رسمی اعلامی و اخبار انتشاریافته در مورد این تجاوز به‌نظر می‌رسد که‌ اسرائیل در این حمله سیستم دفاع هوایی ایران را‌ هدف قرار داده ‌است که منجر به شهادت چهار تن از رزمندگان سرافراز ارتش این سرزمین شد. البته این رژیم آپارتایدی در تجاوز پیشین خود نیز سیستم دفاع هوایی ایران در اصفهان را هدف قرار داده ‌بود. اینکه این رژیم در نیت پلیدش تا چه حد موفق بوده‌است نیاز به اطلاعات تکمیلی و دقیق دارد که خارج از صلاحیت و توان این قلم است. لیکن به‌نظر می‌رسد که او در اندیشه تداوم تجاوزکاری خویش است و در این صدد است که از این رهگذر اقدام به تضعیف دفاع هوایی ایران کند تا بتواند در صورت ادامه نزاع برای دفعات بعد قدرت مانور بیشتری داشته باشد.
2-‌ با توجه به اعلام رسمی این رژیم احتمالا عملیات نظامی وی در این‌ مرحله به پایان رسیده ‌است لیکن این به‌معنای اتمام عملیات نیست. قاعدتا با توجه به سوابق اقداماتی که از او سراغ داریم احتمالا اقدام به ترور برخی اشخاص و یا سایر اقدام‌های خرابکارانه و موذیانه در ایران بدون پذیرش مسوولیت نماید. از این ‌رو سیستم اطلاعاتی ایران باید در حد بالای هوشیاری باشد.
3- دفاع از خود به هر نحو و در زمان مقتضی حق ذاتی ایران است و براساس ماده ۵۱ منشور سازمان ملل رسمیت و مشروعیت بین‌المللی یافته است. قاعدتا این پاسخ باید متضمن بازدارندگی از تجاوزهای بعدی متجاوز باشد. پیش و در جریان این تجاوز، و پس از آن مشخصا امریکا و بریتانیا پیوسته بر حق دفاع از خود از سوی اسرائیل تاکید می‌کردند. حال آنکه اسرائیل آغازگر تجاوز بود. با این وجود، امریکا اعلام نموده ‌است که در جریان این عملیات تجاوزکارانه حضور نداشته ‌است گرچه تردیدهایی در این‌باره وجود دارد. همچنین آمریکا و بریتانیا بدون محکوم نمودن تجاوز اسرائیل‌ و با تاکید مجدد بر حق دفاع از خود او، هر دو از ایران خواسته‌اند که از پاسخ به این تجاوز خودداری کند و سطح تنش را پایین بیاورد. پیشنهاد این قلم این است که با توجه به مسووولیت امریکا در تسلیح اسرائیل و حمایت‌های همه‌جانبه مالی، نظامی، اطلاعاتی و سیاسی از اسرائیل و درخواست خود از ایران تعهد نماید که از تجاوز‌های بیشتر نظامی و خرابکارانه اسرائیل شامل اقدام‌های ضد امنیتی و تروریستی علیه ایران جلوگیری نماید و آتش‌بس را در منطقه مستقر کند. قاعدتا امریکا که از اسرائیل در حد ایالت‌51 خود دفاع می‌کند باید مسوولیت حمایت‌های خود از آن را بپذیرد و درخواست وی باید همراه با تعهد باشد. در این صورت است که این اقدام می‌تواند یک اقدام بازدارنده محسوب گردد وگرنه این درخواست بی‌معناست.
4- ‌کشورهای منطقه با شدت و ضعف‌های متفاوت تجاوز اسرائیل به سرزمین ایران را محکوم کرده‌اند. آنان به‌ خوبی می‌دانند که ایده توسعه‌طلبانه صهیونیسم شامل بسیاری از سرزمین‌های عربی خواهد بود و به ‌قول معروف این شتری است که درِ خانه آنان نیز خواهد خوابید. اگر تاکنون به هر دلیل تفرقه بر این منطقه حاکم بوده ‌است اکنون زمان آن است که کشورهای منطقه با هدایت و راهبری سازمان ‌ملل و احیانا مشارکت قدرت‌های بین‌المللی به منظور حفظ امنیت‌ منطقه اقدام جمعی نمایند. برگزاری یک کنفرانس صلح در منطقه با هدایت و راهبری سازمان ملل در این مقطع زمانی می‌تواند راهگشا باشد.
5-‌ ایران به‌عنوان کشوری که سرزمینش مورد تجاوز قرار گرفته ‌است قطعا باید تمام امکانات لازم برای دفاع از سرزمین را تامین نماید. این در حالی‌ است که جمهوری اسلامی هیچ‌گاه دیپلماسی را در ادامه قدرت نظامی نباید از یاد ببرد – همچنانکه نبرده ‌است و همواره باید آمادگی لازم برای خروج‌ از مارپیچ‌ تصاعد در موقعیت مناسب را داشته باشد. منافع ملی ایران در استقرار صلح پایدار است. حال آنکه تداوم حیات اسرائیل در جنگ و خون‌ریزی است.