7 - 04 - 2021
کلابهاوس و انتخابات ۱۴۰۰
رییس دانشکده علوم اجتماعی، ارتباطات و رسانه گفت: یکسری از مسوولان ما خیلی به رسانه باور و اعتماد ندارند ولی ژست مردمی بودن، به روز بودن و توجه به افکار عمومی را میگیرند. به تازگی شبکه اجتماعی «کلابهاوس» به جمع شبکههای اجتماعی مطرح دنیا پیوسته و در مدت کوتاهی توانسته مخاطبان بسیار زیادی را جذب خود کند به طوری که در همین ابتدای راهاندازی این شبکه بسیاری از افراد مطرح، مسوولان و سیاستگذاران به عضویت آن درآمدند و در اتاقهای گفتوگوی آن شرکت کردند. نمونه ملیاش حضور محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه کشورمان که در هفتمین روز فروردین سال ۱۴۰۰ در یکی از اتاقهای گفتوگوی «کلابهاوس» حاضر شد و راجع به سند همکاری ایران و چین با کاربران به بحث و گفتوگو پرداخت.اکبر نصراللهی رییس دانشکده علوم اجتماعی، ارتباطات و رسانه دانشگاه آزاد به خبرگزاری مهر گفت: اینکه بخواهیم درباره رسانه بودن یا نبودن یک اپلیکیشن نظر بدهیم باید با شاخصها و ویژگیهای یک رسانه آشنا شویم. یک رسانه از چهار عنصر، مخاطب، فرستنده، گیرنده و ابزار تشکیل شده که اغلب اپلیکیشنها و رسانههای اجتماعی این چهار عنصر را دارند پس میتوانیم آنها را رسانه بدانیم. ضمن اینکه چون مخاطبان این نوع از رسانهها، متنوع و متکثر و در نقاط مختلف دنیا با یکدیگر در ارتباط هستند، جزو وسایل ارتباطات جمعی به شمار میآیند.وی افزود: نباید رسانه را محدود به تعاریف دههها و سدههای قبل کنیم و فقط روزنامه، خبرگزاری و رادیو تلویزیون را رسانه بدانیم چون همه چیز در دنیا خیلی عوض شده و اگر امروز روزنامهها که در تعاریف قدیمی جزو رسانهها دستهبندی کرده بودیم را بازنگری کنیم میبینیم که با تعاریف رسانه جور درنمیآیند و تعداد مخاطبانشان هم با مخاطبان اپلیکیشنهایی مثل کلابهاوس قابل مقایسه نیست. محققان و عوامل رسانهها هم نباید خود را در تعریف و نظریههای قدیمی محدود کنند؛ چون امروزه ابزارهای جدیدی به زندگی ما آمدند که همان کارکرد رسانههای قدیم را دارند. بنابراین اگر کسانی اعتقاد دارند که چنین اپلیکیشنهایی رسانه نیست باید توضیح بدهند که چرا اینگونه فکر میکنند و خودشان را به دیدگاههای قدیمی محدود کردند.نصراللهی ادامه داد: یک نکته مهمی که درباره کارکرد و چگونگی استفاده این اپلیکیشنها در کشورهای توسعهیافته و کشورهای در حال توسعه وجود دارد این است که در کشورهای در حال توسعه یا توسعهنیافته معمولا یک شیفتگی یا سونامی نسبت به ورود چنین اپلیکیشهایی و کلا رسانههای غیررسمی وجود دارد؛ به نظر میآید اصلیترین دلیل این نوع استقبال، درست کار نکردن رسانههای اصلی و رسمی است این در حالی است که در کشورهای توسعهیافته مردم معمولا به هنگام وقوع یک بحران و اتفاق همه اخبار را از رسانهها و منابع رسمی دنبال میکنند ولی در کشور ما عمدتا چنین اتفاقی نمیافتد. البته این به معنای این نیست که آنها در هنگام اتفاقات مهم از منابعی چون توئیتر و اینستاگرام و اینها استفاده نمیکنند، از این منابع هم استفاده میکنند منتها برای اینکه واکنش و یا نظر افراد و مسوولان مختلف را رصد کنند ولی اخبار اصلی و مهم را از منابع و رسانههای رسمی دنبال میکنند. خلاصه اینکه چون رسانههای رسمی در ایران کارشان را خوب انجام نمیدهند و فاصله میان وقوع اتفاق و انتشار خبر طولانی است مردم دریافتهاند که برای دریافت اخبار مهم و بحرانی باید رسانههای غیررسمی را دنبال کنند در واقع به رسانهها و منابع غیررسمی بیشتر اعتماد دارند که خود این اتفاق میتواند برای ما یک بحران امنیت ملی ایجاد کند. نمونهاش را در اتفاقاتی مثل ترور شهید فخریزاده یا حادثه هواپیمای اوکراینی یا حتی ماجرای بورس دیدیم. در اوج بحران بورس، صداوسیما و سایر رسانههای رسمی به جای اینکه اطلاعات موثق و قابل اعتماد بدهند، از مردم دعوت به سرمایهگذاری میکنند که خب نتیجهاش را هم چند ماه بعد دیدید که چقدر مردم متضرر شدند.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد