10 - 01 - 2021
چگونه «مشارکت» آینده بانکداری در جهان را تعریف میکند
در دنیای امروز که مهاجرت از بانکداری سنتی به بانکداری دیجیتال در بانکها و موسسات مالی به اولویت اصلی بدل شده است، چنانچه دیگر بانکها نیاز نباشد تا با تکیه بر نیروی داخلی به توسعه سیستمهای خود بپردازند، میتوانند منابع و زمان خود را به ارائه خدمات و محصولات با کیفیت بالاتری تخصیص داده و همچنین با توجه به چالشهایی که توسعه بانکداری در حوزههای گوناگون با آنها دست و پنجه نرم میکند از جمله قانونگذاری، نظارت، توسعه دیجیتال و تغییر انتظارات مشتریان در این سالها صحنه رقابت بین بانکها برای ارائه بهتر خدمات دیجیتال را بیش از پیش با پیچیدگی روبهرو کرده است.
طبق تحقیقات انجام شده در اروپا مشخص شده است که بعضا بانکها بالاجبار تا ۸۰ درصد از بودجه حوزه فناوری خود را باید به تعمیر و نگهداری از سیستمهای کامپیوتری قدیمی خود اختصاص بدهند، یعنی هر روز باید موتور محرک فناوری قدیمی خود را با روشی که سالها با آن کار کردهاند برای حرکت حمایت کنند. با این حجم بزرگ از منابع مالی که برای نگهداری و تعمیر سیستمهای قدیمی در بانکها هزینه میشود فضای بسیار کمی برای توسعه روشهای هوشمندانه و راهکارهای بانکی باقی میماند تا بتوان به واسطه این منابع خواستههای جدید و تغییر ذائقه مشتریان این موسسات مالی را تامین کرد.
گرچه این ضعف به معنای این نیست که بانکها نمیتوانند یک تجربه کاربری آنلاین مناسب و درخور را برای مشتریان خود فراهم کنند، اما اعتمادپذیری سیستمها پایین، در طولانیمدت ناپایدار و دارای ریسکهای فراوانی است که به ناکارآمدی و عدم مقیاسپذیری بانکها میانجامد. به طوری که برای هر تغییر کوچک تیمهای فنی با عدم انعطاف پذیری قابل توجه مواجه میشوند که به شدت از توسعه اصولی بانکداری دیجیتال جلوگیری خواهد کرد. روالی که متاسفانه بسیاری از بانکها در پیش گرفتهاند و با پیکربندی ساختارهای جدید روی زیرساخت سیستمهای قبلی خود اقدام میکنند گرچه در کوتاه مدت موجب کاهش هزینههای توسعه میشود، اما در بلندمدت موجب افزایش هزینه نگهداری و ارائه خدمات خواهد شد؛ سرانجام بانکهایی که در پیچیدگی سیستمهای خود و گرههای گوناگونی که در مسیر این کلاف طولانی ایجاد کردهاند محصور شدهاند، از گردونه رقابت با رقبای تجاری خود عقب مانده و قطعا زمین رقابت را به رقبا واگذار میکنند.
بنابراین بدیهی است که توسعه و بهبود سیستمهای بانکی برپایه زیرساختهای قدیمی نمیتواند پایدار باشد و در نهایت به یک استراتژی جایگزین مخصوصا برای بانکهای بزرگ نیاز است، شاید بتوان با تعمیر اساسی تلاش کرد تا یک ساختار جدید و کارآمدتر به نسبت ساختار قبلی تولید و جایگزین کرد اما با این حال اجرای چنین پروژههایی برای بانکها با تکیه بر منابع مالی و انسانی داخلی خود بسیار پرهزینه و زمانبر خواهد بود همچنین ایجاد تغییرات در حالی که سیستم فعلی در حال اجرا است، بسیار دشوار است.
چه در بخش دولتی و چه خصوصی این تجربه بارها تکرار شده است که به طور عمده پیادهسازی پروژههای بزرگ فناوری اطلاعات مخصوصا در حوزه بانکداری میتواند به طور قابل توجهی بیش از برآوردهای اولیه و آنچه انتظار میرود اجرایی شود، هزینه مالی، زمانی و حتی ریسکهای ساختاری به همراه داشته باشد، در حالی که این پروژهها زمانی به درآمدزایی مدل کسبوکار بانکها کمک میکنند که کاملا به اتمام رسیده و بهرهبرداری از آن توسط مشتریان شروع شود.
مدل جدیدی که شرکتهای فناوری مالی در دنیا برای حل معضلات و بحرانهای مدیریتی ذکرشده در این مقاله ارائه کرده اند، ساختار جایگزینی است که توسط این شرکتهای فناوری به بانکها به صورت white-Lable ارائه میشود و بانکها میتوانند از ساختارهای آماده و کارآزموده شرکتهای فناوری در این حوزه استفاده کنند، راهکارهای «مشارکت برای بانکداری» به شرکتهای فناوری و بانکها این امکان را میدهد تا زمانی که برای ارائه خدمات به مشتریان وارد بازار میشوند بسیار سریع تر سهم خود از بازار را به دست آورده و ضمن پوشش ریسکهای ساختاری اجرای پروژههای فناوری توسط بانکها این موسسات میتوانند صرفا با تقسیم درآمد به همکاری و مشارکت با یکدیگر بپردازند. معماری ارائه خدمات بر پایه مشارکت و یا حتی برونسپاری بهترین و کم هزینهترین راهکاری است که در مسیر مهاجرت از بانکداری سنتی به دیجیتال توانسته به بانکها در مقیاسهای گوناگون کمک کند تا به صورت کارامد و انعطافپذیرتری به ارائه خدمات به مشتریان خود بپردازند؛ کاملا بدیهی است که بانکها در دنیای امروز باید ضمن تلاش برای توسعه ساختارهای خود به جنبههای دیگر مدل کسبوکارشان توجه ویژه کرده و برای حمایت از زنجیره ارزشهایشان تلاش خود را روی شایستگیهای اصلی خود متمرکز کنند.
نیاز به تلاش و صرف هزینههای مالی و زمانی بسیاری است تا بانکها بتوانند به تنهایی بررسی کنند که باید کدام قسمت از ساختار نرمافزاری خود را نگه داشته، کنار بگذارند یا توسعه دهند، در حالی که با برونسپاری و یا مشارکت با شرکتهای فناوری میتوانند به صورت System as a service از خدمات بانکداری الکترونیکی که توسط این شرکتهای فناوری مالی توسعه یافتهاند استفاده کنند. این تحول نگرش در تامین زیرساختهای دیجیتال و فناوریهای مالی منحصر به بانکها نبوده و در حال حاضر در اکثر حوزههای مالی ازجمله تامین سرمایه، کارگزاری و صنعت بیمه در حال رشد و تصاحب سهم بیشتری از بازار است، به طوری که شرکتهای فناوری به صورت گسترده طیف وسیعی از نیازهای نرمافزاری و سختافزاری چه در سمت مشتری و چه در سمت نهادهای مالی را طراحی کرده و صرفا این موسسات با توجه به نیازهای خود میتوانند به صورت شخصیسازی شده زیرساختهای مورد نیاز خود را از این طریق تامین کنند.
با توجه به اهمیت این نگرش و تحول در معماری تامین زیرساختهای فناوری موسسات مالی، هر روزه بیش از پیش نیاز به توسعه شرکتهای فناوری مالی مستقل از بانکها احساس میشود و امید آن میرود که با استفاده از ظرفیت متخصصان دانشگاهی و نخبگان کشور به صورت کلان دولت و نهادهای حاکمیتی با جدیت بیشتری به حمایت از این کسبوکارها بپردازند و با استفاده از ابزارهای حمایتی خود از رشد توان بخش خصوصی در این حوزه حمایت کنند.
تهیه شده
در گروه اقتصادی خاس
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد