پرسش از چرایی دعوای مرغداران

یکم- روزنامه جهان‌صنعت از جمله و شاید پیگیرترین روزنامه ایران است که در همه کارنامه 20ساله‌اش خواسته است تشکل‌های کارفرمایی را آگاه سازد که برای نیرومندتر شدن در برابر نهاد دولت باید بتوانند صدای واحدی را به گوش دولتی‌ها برسانند و تعارض منافع را در درون خود حل‌وفصل کنند. پرسش این است که این اتفاق افتاده است؟ واقعیت این است که نمی‌توان گفت این اتفاق افتاده و بخش‌خصوصی ایران متاسفانه به این بلوغ نرسیده که باید برای نیرومند شدن ضعف‌ها و تعارض منافع را برطرف کند. با وجودی که بیش از 10سال است معاونت تشکل‌ها در اتاق ایران کار فدراسیون‌سازی و اتحاد تشکل‌های یک صنعت را دنبال می‌کند اما هنوز تا رسیدن به شرایط آرمانی راه درازی باقی مانده است.
دوم- مگر چه اتفاقی افتاده و تعارض منافع در کجا بیرون زده است؟ تازه‌ترین دعوا همین روزها در شورای گفت‌و‌گو رخ داده است. در این نشست وزیر اقتصاد شاید خرسند و شاد که می‌تواند از اختلاف تشکل‌های فعال در صنعت مرغداری استفاده کند، گفته‌ است‌:«بدنه صنعت طیور درباره فدراسیون نظراتی دارند و معتقدند تدوین پیش‌نویس آیین‌نامه اجرایی با هماهنگی آنها نبوده است.»
سوم- حالا چه جواب شنیده است‌؟ داود رنگی از فدراسیون دام و طیور که گویا در کار تهیه پیش‌نویس آیین‌نامه هماهنگی صنعت طیور نقش داشته،گفته است:« انتظار ما تایید این سند است، به شرح پیش مطالعات و اقدامات مربوط به تدوین این آیین‌نامه.» او افزوده: « فدراسیون در این سند نقش اجرایی ندارد و فقط یک نقشه راه تدوین کرده است.» آیا این خواسته معترضی داشته است؟ بله. ارسلان قاسمی از اتاق تعاون با بیان اینکه 22 تشکل ملی در صنعت طیور وجود دارند که به جلسات تدوین این سند دعوت نشده‌اند،گفت: «این سند باید با حضور بازیگران اصلی آن بازنگری شود.» صدیق‌پور، دبیر انجمن صنفی جوجه یک‌روزه هم توضیح داده: «سه تشکل ملی تولیدی در این صنعت به عنوان حلقه اصلی تولید گوشت مرغ در تدوین سند نقشی نداشته‌اند. به علاوه ماهیت تولیدی در فدراسیون دام و طیور وجود ندارد و عمدتا ماهیت خدماتی دارد. درخواست ما این است که امنیت غذایی کشور تحت تاثیر مسائل حاشیه‌ای قرار نگیرد.»
چهارم- نتیجه چه خواهد شد؟ واقعیت تلخ این است که تشکل‌های کارفرمایی دقت ندارند که کشاندن تنگناهای درون صنف به دولت و دادن برگ برنده به دولت بدترین اتفاق است. چرا باید چنین شود؟