پرسش‌های بی‌شمار درباره صلح

یکم- آیا کارشناسان و تحلیلگران امور ایران و آمریکا باور دارند دور تازه گفت‌وگو و مذاکره میان دو کشور بدون حضور سه غول اروپایی و نیز بدون روسیه و چین این‌بار به‌جایی می‌رسد؟ واقعیت این است که بررسی‌های نتایج گفت‌وگوها و اینکه دور سوم دیدارهای بالاترین مقام‌های سیاسی معرفی‌شده برای گفت‌وگو امروز هم ادامه دارد نشان می‌دهد اگر رخدادی دور از انتظار در سیاست داخلی دو کشور و نیز شکاف‌اندازی دیگر کشورها اتفاق نیفتد احتمال پیشرفت در گفت‌وگوها به سوی صلح بیشتر از هر دوره دیگری جز دوره رسیدن به برجام وجود دارد.
دوم- منظور از اینکه ممکن است در سیاست داخلی دو کشور اتفاق ناشناس پیش آید یا دیگر کشورها دخالت کنند، چیست؟ واقعیت این است که تندروهای ایرانی از اینکه به سوی صلح می‌رویم بسیار نگرانند. شاید پس از صلح روزی برسد که به کارنامه آنها رسیدگی شود. از سوی دیگر نباید به رفتار روسیه که مرموز است و با جهت‌گیری‌های غافلگیر‌کننده و سهم‌خواهی می‌تواند داستان را برگرداند بی‌توجه بود. باید توجه کرد که هنوز اسرائیل زخمی دنبال برهم زدن مسیر صلح است.
سوم- در این نوشته کوتاه چند بار از اصطلاح صلح استفاده شده است. چرا؟ مگر ایران و آمریکا در حال جنگ هستند؟ بررسی رفتار و گفتار بالاترین مقام‌های سیاسی جمهوری اسلامی در این سال‌ها نشان می‌دهد آنها در هر فرصتی گفته و می‌گویند آمریکا جنگ اقتصادی علیه ایران راه انداخته و تصریح کرده‌اند جنگ اقتصادی حتی بدتر از جنگ نظامی است.
بنابراین درست است که بیشترین تقاضای ایران از برآیند گفت‌وگوها برچیده شدن بساط تحریم اقتصادی است. اگرچه برخی می‌گویند تحریم‌ها اقتصاد ایران را نیرومندتر کرده اما نیک می‌دانیم آسیب‌های جدی در مسیر تحریم ایران به اقتصاد کشور خورده است. شاید اقتصاد ایران از پا نیفتاده اما در بخش‌های گوناگون با دردسرهای بزرگی روبه‌رو شده است.