30 - 07 - 2024
وقتی زیگموند، تقابل فروید و یونگ را جدی نمیگیرد
نمایش زیگموند که این روزها در تالار حافظ روی صحنه میرود، مخاطبانِ تئاتر را راضی کرده تا هر روز بر تعداد مخاطبانش اضافه شود. زیگموند فروید، پزشک و عصبشناس مشهور اتریشی به عنوان پایهگذار و پدر علم روانکاوی شناخته میشود. فروید در بعضی از آثارش به بررسی ریشههای تاریخی و ماهیت باورهای مذهبی بشر پرداخته است. فروید شخصیت عجیب و پیچیدهای داشته، فارغ از نظریات او در زمینه روانکاوی، عقاید او در مباحث دینی همیشه برایش دردسرساز شده و عبور از خطوط قرمز حتی به آتش کشیده شدن کتابهایش به دستور هیتلر منجر شده است. در معرفی شخصیت پیچیده زیگموند همین بس که او در یک مقطع زمانی به بررسی روابط جنسی مارماهیها پرداخته است!
مهرداد کوروشنیا در جدیدترین اثرش به سراغ نگارش و کارگردانی نمایشی مبتنی بر سرگذشت زیگموند فروید رفته است. کوروشنیا که چندسال اخیر غالبا به تدریس مشغول بوده این بار با دست پر و نمایشی هیجانانگیز به صحنه برگشته است. او با پرهیز از اضافه کردن کاراکتر، وظیفه ایفای نقش شخصیتهای نمایش را بر دوش سه نفر گذاشته است. تقابل شخصیتها اعم از فروید با آنا، فروید با یونگ، فروید با پدر و سایر تقابلات به خوبی به نگارش درآمده است. تشابهات فکری آنا و فروید(با وجود اختلافاتشان) و تضاد فکری فروید و پدرمقدس( فارغ از طنز این اپیزود) ملموستر از سایر قسمتهای نمایشنامه شده است. روبهرو شدن فروید با خواهرش لایههای پنهان شخصیت یک دانشمند نامی را برای مخاطب باز میکند. در این رودررویی تماشاگر میفهمد برای اینکه فروید جایگاه کنونی خود را به دست بیاورد از امتیازات ویژهای برخوردار بوده و شاید برای این هدف، پدر و مادر؛ آمال و آرزوهای خواهران فروید را نادیده گرفته باشند. این فزونخواهی با رشد فروید به نهایت رسیده و در جایی به خودخواهی مبدل شده، به طوری که با وجود بهرهمندی از شرایط مناسب هیچ اقدامی برای نجات خواهران خود از اردوگاههای نازی نمیکند. واخواهی خواهر فروید با تلاش و هنر نویسنده عمیق و تراژیک شده و قطعا مخاطب را به فکر فرو خواهد برد اما نویسنده تقابل دو دانشمند بزرگ را چندان جدی نگرفته و گویا کارل یونگ برای کوروشنیا در درجه اهمیت کمتری قرار داشته است. تقابل یونگ و فروید به اختلافنظر آنها در مورد سطح روابط جنسی در جامعه محدود شده است.
بازیگران نمایش زیگموند در یک اجرای 70دقیقهای کلاس فشرده بازیگری را برگزار میکنند. شهروز دلافکار، بهروز پناهنده و فرنوش نیکاندیش همان کاری را میکنند که یک بازیگر حرفهای انجام میدهد. در بازیها هیچ حرکت اضافهای وجود ندارد. دیالوگها به خوبی و بجا بیان میشوند. بازیها در سکوت مثالزدنی هستند. شهروز دلافکار اگر چه این روزها پرکار است اما مشغله باعث نشده کیفیت هنرنمایی او کاهش پیدا کند. او یونگ را مثالزدنی بازی میکند اما بازیاش در نقش پدر مقدس تماشاگران را سر ذوق میآورد. بازی پناهنده چارچوب دارد. خطوط را نمیشکند و در راستای نقش پیش میرود. فرنوش نیکاندیش نیز اگر چه این روزها گزیدهکار شده اما در گزینشهایش سنجیده عمل میکند و بیشک بازی خوب او در زیگموند نقطه عطفی در کارنامه آثار تئاتری او خواهد بود.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد